Younes en Leyla (part 2)

267

Leyla :

Younes kwam binnen en klapte Siham. Ze viel, kreunend van de pijn, op de grond. Younes kwam naar me toe. "Leylaa!!" riep hij en keek me bezorgd aan. Soufiane maakte me ondertussen los van de stoel. "ALLES GOED? WAT HEEFT ZE GEDAAN?!" vroeg hij en bestudeerde mijn gezicht die vol bloed en schrammetjes zat. Hij nam me in zijn armen. Ik glimlachte. "Younes" kwam er suf uit. Ik had zoveel pijn dat zelf praten moeilijk ging. Mentaal en fysiek kon ik het niet meer aan. "Rustig maar, ik breng je naar huis" zei hij en nam me op. Ik sloot mijn ogen en ik weet niet meer wat er gebeurde.

Younes :

We stonden voor mijn poort. "Jongens shokran voor alles, zonder jullie zou ik dit niet kunnen" zei ik. "Graag gedaan man, je weet we zijn er altijd voor je" zeiden ze. Ik glimlachte. "En die Siham? Wat doen we met haar?" vroeg Souf. Ik zuchtte. "Laat haar momenteel bij jullie, ik kom morgen wel langs safe?" "Is goed en je auto?" "Ja ga nu maar naar huis, ik kom morgen wel halen" zei ik. "Shokran bro" Ik knipoogde, nam Leyla op en liep naar mijn deur.

Ik ging naar binnen en legde Leyla op de bank. Ze lag te slapen. Ik staarde haar even aan. Wat ben ik blij dat ze terug is.

Farah kwam naar beneden. "IS ZE ER?!" vroeg ze nieuwsgierig. Ik knikte. Ze kwam bij me staan en keek geschrokken naar Leyla. "Shit! Wat hebben ze haar aangedaan?" Ze ging op haar knieën zitten en bestudeerde Leyla van dichtbij. Ze werd wakker en keek suf om haar heen.

Leyla :

Ik opende mijn ogen en had bonkende hoofdpijn. Mijn buik deed ook pijn, terwijl ik de laatste dagen helemaal niks heb gegeten, buiten een stukje brood met water. "Water" zei ik zacht en moeilijk. Farah stond op en ging een glas water halen. Ik probeerde me recht te zetten. "Rustig schat" zei Younes en hielp me mee.

Farah kwam met een groot glas water en schonk die aan mij. Ik glimlachte "Shokran" zei ik en nam die aan.

"Waar is Anas?" vroeg ik nadat ik klaar was met drinken. "Hij ligt te slapen in zijn bedje" zei Farah. "Oh" kwam er zachtjes uit. "Moet ik nog iets doen?" vroeg ze. "Nee shokran voor alles wollah" zei Younes. "Is graag gedaan, als jullie mij nog nodig hebben, bel maar" zei ze. "Is goed shokran" Ze deed haar jas aan, gaf me een kus en ging weg.

"Ik ga douchen" zei ik en stond op. Ik voelde me draaierig. "Pas op!" zei Younes en hield me vast. "Ik help je wel naar boven" Hij hielp me de trap op. "Dankje" zei ik. Hij bracht me naar de badkamer. Ik bekeek mezelf in de spiegel. Oh mayy gawwshh! Ik zag er niet uit! Bloed bij mijn lip en wang. Rond mijn ogen waren er zwarte cirkels en ik had overal schrammetjes.

"Ga je mee douche of wat?" zei ik chagrijnig tegen Younes. "Nee sorry" zei hij en ging weg. Shit wat krijg ik nou. Is zeker die vermoeidheid en pijn. Ik kleedde me uit en ging onder de douche staan. Ik voelde hoe dat warm water tegen mijn lichaam spatte. Deed zoveel deugd! Ik bleef een halfuur onder het warm water staan. Ik weet niet waarom, maar begon opeens te huilen. Niet dat het echt opviel, maar ik huilde gewoon voor niks?!

Ik waste mijn haren en lichaam en spoelde al het bloed weg van mijn gezicht. Ik stapte uit de douche en wikkelde een handdoek om me heen. Ik zag er nu wat beter uit. Ik kamde mijn haren uit en smeerde wat lotion op mijn huid.

Ik ging naar mijn kamer en trof Younes liggend aan op bed. Hij was bezig met de laptop en had mij niet eens opgemerkt. Ik ging naast hem liggen. Hij glimlachte zijn rechte tanden bloot. Zijn kuiltjes kwamen tevoorschijn en zijn groene ogen shinden. Ik werd er spontaan gelukkig van. Ik ging dichter bij hem en zoende hem intens en vol gevoelens. Hij duwde de laptop weg en kwam op mijn liggen. Hij kuste me in mijn nek en trok zo mijn handdoek uit.

Volgende morgen :

Ik werd wakker en zag dat mijn handdoek op de grond lag. Shit! Ik stond snel op en raapte het op. Ik sloeg het om me heen en zocht snel iets in de kast om aan te trekken.

Ik ging naar Anas zijn kamer en zag dat hij wakker was. "Anass!!" riep ik blij en nam hem op. Hij legde zijn hoofd op mijn schouders en kneep in mijn wang. "Mijn schatje" zei ik en begon te huilen. Vraag me niet waarom.

Ik liep mijn kamer in. "Ga papa wakker maken" zei ik en liet hem op bed kruipen naar Younes. Hij sloeg en beet op zijn rug. Younes opende zijn ogen en er verscheen een grote glimlach. "Mijn mannetje" zei hij en trok hem op zijn buik. Ik ging erbij liggen. "Jullie zijn het belangrijkste in mijn leven" zei hij en gaf me een kus op mijn voorhoofd. Op dit moment ben ik de gelukkigste vrouw.

Samen liepen we naar beneden en begonnen te ontbijten als een familietje. Eindelijk! "Gaat het met je? Heb je nog pijn?" vroeg Younes. "Gaat wel" zei ik. Eigenlijk heb ik weer last van die buikkrampen. Ze waren al een tijdje weg, maar nu zijn ze weer back. Komt sowieso doordat ik te weinig heb gegeten. Daarom at ik mezelf nu goed vol tijdens het ontbijt.

Younes ruimde de tafel op terwijl ik met Anas ging spelen in de woonkamer. Het feit dat ik terug met hem was, maakte mijn dag goed. Ik heb hem zo hard gemist, onbeschrijfelijk gewoon.

"Schat, ik ga even naar de jongens toe. Heb je iets nodig ofso?" zei Younes die aan de deur stond. "Nee schat dankje" zei ik. "Zeker?" Ik knikte. "Ik doe zo snel mogelijk oke" zei hij. "Is goed" zei ik met een glimlach.

Ik hoorde de deur dicht gaan en speelde verder met Anas Ik speelde met hem tot hij moe werd en in slaap viel. Ik begon ondertussen met het huishouden en eten te maken voor als Younes terugkomt.

Younes :

Ik kwam aan bij de jongens en liep naar binnen. Ik groette ze allemaal en ging zitten. "Waar is die keh?" vroeg ik. "Helemaal boven" zei Mustafa. Ik knikte ongeintreseerd. "Wat ga je nu doen met haar?" "Ik stuur haar naar Maghrib, naar de bergen bij een familie die niet eens weet dat wifi bestaat en nog jagen om te kunnen eten" Ze begonnen te lachen. "Wollah ik ben serieus he" "Inie wollah?" zei Reda die helemaal stuk ging. "Ja man, ze mag blij zijn dat ik haar naar maghrib stuur" "Voor hoelang?" "Paar jaartjes" "Weyooo" "Ja beetje manieren leren en niet meer tfelles" "Wollah jij he! Je bent gek" zei Jibril. Ik begon te lachen.

Ik gaf ze de tickets voor Marokko. Naim en Soufiane zouden haar brengen bij die familie en ervoor zorgen dat ze daar ook blijft. Ik ging terug naar mijn zoontje en vrouwtje, want met hun wil ik het meest tijd doorbrengen.