Younes en Leyla (part 2)

246

Ik stond op rond 11 uur en sprong onder de douche. Ik nam een lange warme douche en ging er na een uur pas uit. Ik trok snel iets makkelijks aan en ging naar beneden.

Tot mijn verbazing, was iedereen al wakker. Ik ging aan tafel zitten en begon te eten van wat er op tafel lag. "Ewaaa Leyla!" riep Hamza en sloeg op mijn schouder. Ik glimlachte en at verder. "Ben je klaar voor straks?" Ik knikte. "Wauw wat ben jij enthousiast" "Ben moe" "Oke, ik laat je wel" Ik knipoogde en hij ging zitten.

Ik ruimde de tafel op en bracht alles naar de keuken. Ik stak alles terug op zijn plek en deed de afwas. Ikzelf was in de keuken, maar mijn gedachtes waren bij Younes. Ik mis hem echt enorm en elke dag meer en meer. Het word zwaarder. Want wie weet overleefd hij het niet... Ik wil er zelf niet aandenken...

Ik liep naar de sportzaal en ging voor die boxding staan waar je op slaat (ben de naam even kwijt).

Ik begon erop te slaan en slaan. Zo hard ik kon. Al die pijn en verdriet die ik al weken probeer weg te lachen, sloeg ik op dat ding.

Ik viel neer. Ik had een mental breakdown. Stel hij haalt het niet... stel 😭😭😭.

"Leyla alles goed?" In de spiegel zag ik Mehdi naar binnenkomen. Ik knikte. Hij kwam naast me zitten op de grond. Ik keek weg want wou niet dat hij me zag huilen. Dat doen alleen kleine meisjes, huilen.

"Leyla hey, wat is er?" vroeg hij zacht. Ik antwoordde niet. Mijn stem was gebroken. Hij nam me in zijn armen. "Ik ben net een grote broer voor je, vertel me" Ik begon te huilen. "Ik ben bang Mehdi, stel ik verlies mijn man gewoon omdat hij met de verkeerde dingen bezig was, ik ga dat niet aankunnen. Ik hou teveel van hem" "Het komt heus wel goed" "Nee dat hoor ik al 3 weken aan een stuk, maar niemand denkt aan als het niet goed komt? Wat dan?" Hij trok mijn hoofd op. "Weet je nog de vorige keer dat je hier was? Je had ruzie met Younes en huilde het elke avond uit in je bed. Wist je nog toen ik je zei dat het allemaal wel goed zou komen? Kijk nu, je bent zijn vrouw. Dus vertrouw me op mijn woord, hij is sterk en zal het overleven ook al duurt het wat langer" Ik gaf hem een knuffel. "Dankje Mehdi" fluisterde ik. "Is graag gedaan, ik wil je niet zo zien. Ik wil je zien lachen" "Ik ga mijn best doen" zei ik. "Beloof je het?" Ik knikte en begon te lachen.

"Veeg je traantjes weg, ga maak je klaar want over een uur vertrekken we" zei hij en hielp me opstaan. Ik veegde mijn tranen weg en we liepen de zaal uit.

Ik ging naar mijn kamer en trok mijn zwarte adidas trainingspak aan. Ik stak mijn haren in een strakke staart en bracht wat mascara aan zodat het niet opviel dat ik had gehuild.

Ik keek in de spiegel en glimlachte. Zo lijk ik weer gelukkig. Wat een glimlach allemaal kan verbergen...

Ik trok mijn stan smiths aan en liep naar beneden. Ik liep de woonkamer in en zag allerlei geweren en wapens liggen op tafel. Ik draaide me terug om en liep naar de keuken. Daar hangt er tenminste een leukere sfeer.

Iedereen werd naar de woonkamer geroepen door Mehdi.

"Oke jongens, het is zo ver, ik heb Driss al gebeld en heb tegen hem gezegd dat ik zijn mannen zal nodig hebben om een aanval te plegen ja" Iedereen knikte. "Vanaf het moment dat jullie zien dat ik wegrij met de auto's, lopen jullie naar binnen oke" "Met hoeveel zijn ze binnen?" vroeg Soufiane. "Niet meer dan 5" "Ah oke we zijn met meer" "Ja daarom moet dit allemaal geen probleem zijn" "En ik herhaal jongens, Driss moeten we LEVEND hebben dus niet doden!" zei Rayan. Iedereen knikte alweer.

"Leyla, jij blijft buiten staan. Jij houd de wacht, als er iets is dan laat je het gewoon weten" "Ik moet gewoon buiten staan?" herhaalde ik. "Ja het is te gevaarlijk voor je binnen, je weet nooit wat ze kunnen doen" Ik knikte.

We liepen naar buiten. Iedereen nam wapens en stopte het op alle mogelijke plekken. Ik nam er 1 en stopte die onder mijn shirt.

Bij Driss :

Ik zat met Mourad, Reda en Mustafa in de auto. We zagen hoe Mehdi afstapte en naar binnen liep.

Niet veel later kwam hij terug naar buiten met een stuk of 10 mannen. Ze reden allemaal weg en nu was het onze beurt. Iedereen stapte af en liep naar de deur. De ene helft ging via de achterkant en de andere helft ging naar binnen via de voorkant.

"Leyla jij blijft hier, als er iets is, dan bel je oke?" zei Rayan. Ik knikte. Hij gaf me een kus op mijn hoofd en stampte de deur in.

Ik hoorde dingen kapot gaan, geduw, geslaan en dingen botsen. Ik maakte me zoveel zorgen. Het liefst wou ik naar binnenlopen en ze helpen, maar dat is te gevaarlijk.

Met een glimlach keek ik naar de deur die openging. Maar die verdween al snel toen ik een man zag, die ik niet kende. Hij was dik, oud en had een kostuum aan met een chapeau. Dit is dus Driss.

Hij keek me aan en twijfelde geen moment. Hij trok me mee aan mijn arm. "LAAT LOS!!" schreeuwde ik. "Roep niet of ze horen ons nog" zei hij. "HELP HELP HELP IEMAND RAYAN SOUFIANEEEE REDAAA HEELPP JIBRILLL!!" riep ik. Hij haalde een geweer uit en richtte die op mij. MIJN GEWEER JA! Ik stak mijn handen onder mijn shirt om hem te pakken, maar hij sloeg hem neer. "Ik heb meer ervaring dan jij, als je tegenstribbelt schiet ik jou neer net zoals je man" Die woorden raakten me hard. Ik wou nog om hulp roepen, maar ik weet dat het niet zou helpen.

Hij dwong me om in zijn auto te stappen. Ik wou niet, maar dan richtte hij zijn geweer weer op me. Dit kan niet. Ik moet iets doet. De rollen draaien nu. Nu kidnapt hij mij in plaats van ik hem.

Ik hoorde geweerschoten. Geschrokken keek ik naar het huis van Driss. NEE DE JONGENS 😭😭!!

"STAP IN OF HIER GEBEURD NET HETZELFDE!!" riep hij. Uit angst, stapte ik zijn auto in. Shit ik moest nog een geweer meegenomen hebben.

Soufiane :

We liepen naar binnen en vielen meteen aan. De mannen van Driss schoten alle kanten op, maar we waren in de meerderheid.

Het was ons gelukt om hun allemaal uit te schakelen, maar de enige die we moeten vinden, vinden we niet. Ik liep naar boven en controleerde elke kamer. WAAR IS DIE LIJPE DIKSAK!

Ik keek uit het raam en zag hem daar opeens staan. HOE KOMT HIJ BUITEN DIE FILS DE PUTE?!! Maar hij was niet alleen, hij was met LEYLA?! "LEYLA?!!" riep ik. Ik sprintte naar beneden. Iedereen keek me aan. "HIJ HEEFT LEYLA!!" riep ik en liep naar buiten, maar het was te laat. Hij had haar al mee...