Younes en Leyla (part 2)

251

Volgende morgen :

Ik stond op naast die varken en liep naar beneden. Ik maakte zoals altijd ontbijt klaar voor iedereen en liep terug naar boven om Fatiha wakker te maken.

"Hey sta je op? Ontbijt staat klaar" Nee grapje zo vroeg ik het niet. Ik nam wahd aanloop en sprong op haar. "OPSTAAAAN DIKZAKKK ONTBIJT STAAT KLAAR!!" riep ik. Ze begon te lachen. "Ga van me af be3da" "OPSTAAAN OPSTAAN" begon ik te zingen.

We liepen naar beneden en gingen aan het ontbijttafel zitten. Niet veel later kwam Hamza naar beneden in zijn ondergoed. "Ga kleed je aan!" "Waarom? Vind je me niet sexy dan" zei hij en nam allerlei pozes aan. "Let niet op hem" zei ik tegen Fatiha. Hij ging zitten en stilaan werd iedereen wakker.

"Sooo wat zijn de plannen voor vandaag?" vroeg Adil. "UITGAAN!" riep ik. "Wollah hta je begint tfelles" zei Reda en sloeg me op mijn hoofd. "Is grapje ezel! Wat willen jullie doen"

Na een eindeloze discussie besloten we om naar Rotterdam te gaan. Ik en Fatiha renden meteen naar boven om ons klaar te maken.

We deden een matching oufit aan. Ik een zwarte spijkerbroek met een witte adidas shirt en zij een witte spijkerbroek met een zwarte adidas shirt. We trokken allebei onze superstars aan en lieten onze haren los. "Wacht!" riep ik en liep naar mijn kast. Ik nam 2 Adidas petjes. "Trek die aan" zei ik en gaf haar de witte. "Hayhay vanwaar haal je die" "Die witte is van mij en deze zwarte is van Younes" "Awww"

We liepen naar beneden. "Daarom duurde het dus zolang" zei Adil die ons moeizaam aankeek. "Ja ja, zijn we weg?" zei ik. "Ja we zijn weg!" zei Reda en ging de deur uit.

We stapten de auto in. "Ready?" vroeg Reda. "Yes we are!" Hij schuurde de straat uit en zette de muziek op het allerluidst.

In Rotterdam :

We gingen de stad in en liepen winkel in en winkel uit. De jongens liepen erbij net onze bodyguards.

"Waarom heb ik mezelf dit aangedaan" zei Mustafa en ging leunend tegen de muur staan. "Ooit gaan jullie trouwen en dan moeten jullie dit ook doen met jullie vrouwen" "Doet Younes dit ook altijd met jou?" "Soms ja" "Mashallah dat hij nog die sabr heeft" Ik gaf hem een klap en liep de winkel in.

Na bijna elke winkel ingelopen te zijn en zakken vol gekocht te hebben, was het tijd om te eten. Eerst gingen we naar de auto om daar alle zakken te droppen en toen liepen we een willekeurige winkel in.

Back in Belgium :

1u23

"Ik ben kapott!!" zei ik en liet mezelf in de zetel vallen. "Ik ook wollah" zei Fatiha en ging net voor me zitten. "Ik wil nog een film kijken" zei Hamza. en nestelde zich tussen ons 2. Hij deed de tv aan en zocht een film. Reda en Adil haalden er snackjes bij en Mustafa bestelde pizza's.

Volgende morgen :

Ik opende mijn ogen en voelde Adil zijn arm op mij. Ik keek rond me heen en zag dat Hamza op mijn schoot in slaap gevallen was en Reda lag helft op de grond, helft op de zetel. Fatiha lag op het tapijt en Mustafa aan de andere kant. Lol we zijn hier dus in slaap gevallen haha. "OPSTAAN JONGENS!" riep ik zo luid ik kon. Iedereen werd wakker en keek verward om zich heen. "We zijn hier in slaap gevallen" "Hahaha wajoo ik heb nog nooit zo goed geslapen" zei Hamza helemaal blij en strekte zich uit. Om eerlijk te zijn, heb ik ook wel goed geslapen.

"Vandaag gaan we buiten ontbijten" zei Reda. "Gesjelliiggg!" riep ik. Ik liep naar boven, waste mijn gezicht en poetste mijn tanden. Snel trok ik mijn trainingspak van Marokko aan en stak mijn haren in een hoge staart.

Ik liep naar beneden en nam de autosleutels. "Ik wacht in de auto" riep ik en ging de deur uit. Mustafa volgde me en stapte naast me in.

We gingen eten en het was weer gezellig tot ik enorme buikkrampen kreeg. In het begin was het nog dragelijk, maar met de tijd werd het erger en erger. "Ik ga even naar de wc" zei ik en liep vliegensvlug richting het toilet.

Ik kon wel huilen van de pijn. Wat is dit! Het was alsof je een mens elke keer in en uit in mijn buik stak. Fakaaa! Ik ging op mijn knieën zitten en wiebelde heen en weer in de hoop de pijn zou weggaan.

"Leyla? Gaat het wel?" vroeg Fatiha die aan de deur stond. "Ja ja" zei ik moeilijk. "Doe de deur open" "Nee" "Jawel ik hoor dat het niet gaat" Ik deed de deur open en ze zag me daar liggen. "Wat is er?" "Buikkrampen" zei ik zonder adem. "Oei? Hoezo? Is het door wat je gegeten hebt" "Ik weet het niet, maar het doet pijn!" "Kom je moet naar de dokter" "Ik heb pijn, ik kan niet opstaan" "Ik help je" Ze nam me vast en trok me met al haar kracht recht.

"Wat is er??" vroeg Adil en stond op. "Ze moet een dokter zien, ze heeft last van buikkrampen" zei Fatiha. Iedereen stond op. "Ga haal de auto ondertussen" zei Reda en gooide de autosleutels naar Adil.

Ik zag al die trappen. Ohmygod! Ik voelde mijn benen slap worden en ik voelde me draaierig. "Leyla blijf erbij!" zei Fatiha paniekerig. Ik deed mijn best, maar mijn ogen vielen vanzelf dicht. Ik voelde dat iemand me opnam en voor de rest herinner ik me niks meer.

Fatiha :

Leyla zag er niet goed uit. Ze was opeens helemaal bleek en draaierig. Ik weet niet hoe dit opeens kan, want deze morgen was ze nog goed. "Leyla blijf erbij!" probeerde ik haar nog wakker te houden toen ik voelde dat ze een beetje verslapte. Ze deed haar best, maar haar ogen vielen van zelf dicht. "Ik pak haar wel op" zei Reda en liep de trap af.

We stapten de auto in en reden naar een dokter. Leyla lag languit vanachter met haar hoofd op mijn schoot en haar beneden op Hamza en Mustafa.

Bij de dokter :

We kregen haar wakker en ik liep samen met haar naar binnen. De jongens bleven in de wachtzaal.

"Wat is precies het probleem?" vroeg de dokter. "Ik voel me draaierig en slap" zei ze zachtjes. "U mag daar even gaan zitten" zei de dokter. Leyla stond moeilijk op dus hielp ik haar mee.

"Mevrouw, ik weet niet of u het al weet, maar je bent zwanger" zei de dokter. "WAT?!" riep ik. De dokter knikte. Ik keek naar Leyla die me even geschrokken aankeek. "Hoelang al?" vroeg ik. "Dat kan ik u niet precies vertellen" "Vandaar al die buikkrampen, misselijkheid, overgeven en moodswings" zei ze in zichzelf. "Misschien moet u eens langs de gynaecoloog, die zal u meer kunnen vertellen" zei de dokter. "Oke bedankt dokter" zei Leyla die rechtop ging zitten en recht stond.

We liepen naar de wachtzaal. "Ennn?" vroegen de jongens. Ik keek Leyla aan die me ook aankeek. "Het is niks, gewoon ziekjes" zei ze. Oke ze wil het dus nog niet vertellen. Dat is haar recht. "Oke dus niks ernstig ofso?" vroeg Adil bezorgd. Ze schudde haar hoofd. "Oke, goed" We liepen terug naar de auto en gingen naar huis.

In Leyla's kamer :

"Ik ben gewoon zwanger" zei verwonderd en plaatste haar handen op haar buik. "Ja echt gek" zei ik en plaatste mijn handen ook op haar buik. "Ik moet dringend een afspraak maken met de gynaecoloog, wil je mijn gsm eens geven" Ik stond op en nam haar gsm.

Leyla :

Ik maakte een afspraak voor morgen. Morgen weet ik dus meer. Wow moest Younes hier nu zijn, dan zou ik dit geluk kunnen delen met hem, maar... Er vloeiden wat traantjes naar beneden. Stel mijn kind groeit zonder vader... Oh nee nee, het komt goed met Younes! Denk aan de laatste keer, hij had zijn hand bewogen!

"Awww schatje!" zei Fatiha en gaf me een knuffel. Ik knuffelde haar terug. Ik ben zo blij dat zij hier nu is, anders wist ik echt niet wat ik moest doen.

Met een enorme eetlust liep ik naar beneden, maar er was niks waar ik zin in had. "Tfoe" zei ik en sloeg de koelkastdeur dicht. "Rustig madame, is niet goed voor het babytje" zei Fatiha. Ik begon te lachen. "Ah de jongens zijn niet thuis, ik vraag wel aan hun om wat eten te brengen"

Ik belde Mustafa en vroeg of hij pasta en pizza kon meebrengen. Daar had ik nu echt zin in. Ik ging voor de tv zitten en keek een film tot ze kwamen.

Leyla is zwanger! Willen jullie dat het een meisje of jongen word??