Younes en Leyla (part 2)

266

Ik rende naar mijn auto en stapte in. Ik reed achter Samir aan, zonder dat hij het doorhad. Waarom ontvoerd deze hoerezoon mijn vrouw! Ik moest hem in eerste instantie zelf niet aannemen tfoe! Misschien daarom! Daarom kwam hij solliciteren bij mij. Je ziet maar, waarheid komt altijd naar boven en de puzzelstukjes komen uiteindelijk wel samen tfoe izan.

We reden langs een weg, waar bijna niemand was. Alleen maar weides en koeien. Het stonk hier asfk tfoe! Ik reed een eindje achter hem, zodat hij het niet door zou hebben. Benieuwd waar hij naartoe rijd.

Ik zag hem stoppen en stopte ook op een eindje verderop. Hij stapte af en ik zag 2 brede mannen naar hem toegaan. Ze zeiden iets tegen hem en daarna liep hij naar binnen. Ik kan nu niet gaan, is te gevaarlijk, maar nu ik weet waar Leyla is, kan ik de jongens op de hoogte brengen en dan komen we haar samen hieruit halen! Ik startte de motor en reed naar de jongens terwijl ik Reda belde.

Leyla :

De deur klapte open. Weer dezelfde man die met me sprak. Ik antwoordde niet. "ALS JE NIET ANTWOORD VERKRACHT IK JE!" riep hij. "Tfoe wellou schaamte jij" zei ik boos. Hij klapte me. Mijn hoofd vloog naar de andere kant. "Durf nog zo tegen mij te praten" "Ben je koning ofso" zei ik opnieuw. Ik weet dat ik mezelf in gevaar breng, maar mijn woede is te groot. "Haha je durft nog he" zei hij en ik voelde zijn aanraking op mijn wang. "Blijf van me af, hoef geen ebola" zei ik. De man begon weer te lachen. "Ik ga je niet aanpakken, dat laat ik aan iemand anders over" en hij ging weg.

Reda :

"DRERIIIESS!" riep ik terwijl ik naar beneden rende. "Younes belde net! Hij weet wie Leyla ontvoerd heeft en waar ze is!" riep ik blij, maar ook niet. "Innie wollah??!!" riep Soufiane en stond op. "Wollah hij heeft net gebeld! Maak jullie klaar" beval ik. Iedereen liep rond. Ik nam ondertussen de wapens, zoals Younes zei.

Er werd aangebeld. Ik ging opendoen en liet Younes binnen. "Yo zijn jullie klaar?" vroeg hij. "Ja" zei ik. Ik riep iedereen naar beneden terwijl Younes ene Farah ofso ging bellen.

We stapten de auto's in en reden achter Younes aan. "Ik ga die fdp doodmaken!" zei Soufiane boos. "Sowieso!!" zei ik en reed sneller.

Leyla :

Iemand kwam weer naar binnen. Ik hoorde hakken. Het is dus een vrouw. Een vrouw? Welke harteloze vrouw kan me dit aandoen wollah tfoe 3la dieren. "Dag Leyla" zei ze.

"SIHAM?!" riep ik. Ze begon te lachen. "Zo zo ik dacht dat het langer ging duren" zei ze. "Tfoe! Hoe kon ik jou niet in mijn hoofd hebben, alleen jij bent zo'n harteloze dier" zei ik boos. "Je kan zeggen wat je wil, jou prins Younes is hier niet om jou te beschermen! Ik ga je pijn doen net zoals jij mij hebt pijn gedaan" zei ze. "Doe maar, want uiteindelijk heb ik toch alles gewonnen. Ik heb Younes, een familie, mensen die van me houden en wat heb jij? Niks, je bent gewoon zielig!" Ze gaf me een klap. Mijn handen jeukten, maar kon haar niks doen.

Ze haalde mijn blinddoek af. Ze was 3ayek hoerig gekleed. Hoge hakken, korte rok, decote waar je niet naast kon kijken en make up phel ze heeft hierna trouwfeest. Ik bekeek haar van top tot teen. "Van wie heb je die loubous gejat" zei ik lachend. "Jou kast hmara!" en ze klapte me weer. "Zie je hoe zielig je bent tfoe" Ze trok aan mijn haar en begon me klappen te geven!

Younes :

Ik stopte de auto en de anderen stopten achter me. Iedereen stapte af. "Zo wat is het plan?" vroegen ze. Ik zuchtte. "Heb geen plan" zei ik en keek hopeloos naar de grond. "Hamza en Jirbil, jullie blijven hier voor noodgeval safe?" zei Soufiane. Ze knikten. "De rest kom mee" zei ik. Iedereen haalde zijn wapens uit en we liepen naar het huis die zich daar verderop bevond.

Soufiane schoot van ver op de 2 bewakers, meteen vielen ze op grond. "Zeed zeed naar binnen!" zei ik en liet iedereen naar binnen. Ik liep als laatste en keek achter me of er niemand was.

Ik hoorde veel voetstappen. Er kwamen mannen op ons af, maar gelukkig schakelde we die allemaal uit. "Zijn er nog?" vroeg Naim zacht. "Ik weet niet" We liepen verder en hoorden weer mannen en geweerschoten. "YOUNES EN SOUFIANE GA ZOEK LEYLA WIJ HOUDEN ONS BEZIG MET DE ANDEREN!" riep Reda. Ik en Soufiane liepen naar boven en opende elke deur die we tegenkwamen.

Ik deed teken aan Soufiane dat hij stil moest zijn. Ik hoorde 2 vrouwenstemmen. Ik liep erheen en schopte de deur open.

"SIHAM?!" riep ik vol woede. Ik keek naar Leyla die helemaal bebloed was. Ik weet niet wat ik kreeg, ik sprong op Siham en gaf haar een paar rake klappen. Ze lag op grond en kreunde van de pijn. "Leyla!!!!" riep ik en ging naar haar toe. Soufiane deed alvast de touwen uit. "ALLES GOED? WAT HEEFT ZE GEDAAN?!" riep ik bezorgd en nam haar in mijn armen. Ze glimlachte. "Younes" kwam er zwak uit bij haar. "Rustig maar, ik breng je naar huis" zei ik en nam haar op. "Pak die vuile hoer!" zei ik tegen Soufiane.

We liepen naar buiten. De jongens hadden bijna alle mannen uitgeschakeld. Jibril en Hamza kwamen met de auto aanrijden. Ik legde Leyla neer en ging bij haar zitten. Ze deed haar ogen dicht en ik aaide zachtjes over haar haren. Ze zag er niet uit. Overal bloed en schrammetjes. Haar klaren waren vuil en vies. Die Samir he, hij gaat afzien!

Vanavond nog een deeltje dames! xx