აკადემია გარყვნილებისათვის

13.საიდუმლო

კრისმა ყველა გაყარა ფურგონიდან.როცა გამოვდიოდით კრისი და კემრონი შიგნით დარჩნენ.
-ლისა!.-დამიძახა კრისმა.
-ჰო.
-შენ დარჩი ორი წუთით რაღაც უნდა გკითხო.
ფურგონში შევედი,კემერონი ხელებ გადაჯვარედინებული იჯდა და ჩვენკენ არც კი იხედებოდა.
-გისმენ.-ვუთხარი კრისს.-რატომ დამიძახე?
-არაფერი ისეთი.უბრალოდ გვაინტერესებდა როგორ გეძინა.
გამეცინა.-ძალიან ძრუნავ ჩემს ჯანმრთელობაზე ხო?.-ირონიულად ვუთხარი.
-ამ სიტუაციაში ხუმრობა არ ღირს.
-თქვა კემერონმა ისე რომ არც განძრულა.
-რა სიტუაციაში?.-თავი ისე მოვაჩვენე თითქოს არ ვიცოდი რას გულისხმობნდნენ.
-გუშინ...-დაიწყო კრისმა მაგრამ კემერონმა შეაწყვეტინა
-გუშინ სახურავზე ვიყავით და მგონი როცა ვბრუნდებოდით რაღაც გადმოგვივარდა.და გვაინტერესებს ხმა გაიგე თუარა.-წამოდგა და ისე მითხრა.
-არა,არაფრის ხმა არ გამიგონია.
-არაფრის?.-დააკონკრეტა.
-არა სერთოდ არაფრის.
-დარწმუნებული ხარ?.-არ მეშვებოდა.
-გაინტერესებთ გავიგე თუარა სექსი რო გქონდათ?.-ხმამაღლა ვუთხარი.მაშინვე შევამჩნიე კრისის სახეზე გაკვირვება.კემერონი კი უფრო გაწითლდა.
-რეებს ბოდავ?-ნერვიულად თქვა კემერონმა.
-ნერვიულობა არაა საჭირო.თავში არც მომსვლია რომ ვინმეს ვუთხრა.მესმის ისედაც ყველაფერი.
-არა საერთოდ არ გესმის.-ტირილი დაიწყო კემერონმა,სახეზე ხელები აიფარა და შებრუნდა.
-ჰეი,ბეიბ.-კრისი გადაეხვია.
-ბეიბს ნუ მეძახი,ხომ გაგაფრთხილე?ათასჯერ!მაგრამ გკიდია რას იფიქრებენ სხვები.ჩემი თავის მიკვირს აქამდე რომ შევტოპე და ნებას რომ გაძლევ რომ ასე მოიქცე.-კანკალებდა.-ვინმემ რომ გაიგოს,რომელიმე ჩემმა ნაცნობმა..ან მშობლემბა..ღმერთო მშიბლებმა რომ გაიგონ ჩათვალე რომ იმ წამსვე თავის მოკვლა მომიწევს.შენ არ გადარდებს იმიტომ რომ იციან შენზე.მაგრამ ჩემზე ეჭვიც კი არ აქვთ,მაგრამ თუ გაუჩნდათ ვერც კი წარმოიდგენ რას მიზამენ!-ცხარე ცრემლით ატირდა.
-მისმინე მე არავის ვეტყვი!სართოდ!ჩემზე არ იდარდო კარგი კემერონ?.-ვთქვი და იმედი მქონდა დაწყნარდებოდა.
-მჯერა მაგრამ ეს უკვე შენ აღარ გეხება.ახლა დაგვტოვე კარგი?-კარისკენ გაიშვირა ხელი.
-კარგი.-ჩუმად ვთქვი და კარის გასაღებად მივბრუნდი.
-ანდა,დამელოდე.-წამოდგა და ცრემლები მოიწმინდა.-მეც წამოვალ. შ ე ნ თ ა ნ   ე რ თ ა დ.-კრისს გახედა. და ჩემკენ წამოვიდა.
-კემერონ მოიცა!.-თქვა კრისმა.
კემერონს პასუხი აღარ გაუცია.ფურგონი დავტოვეთ და გამოსვლისას დავინახე რომ კრისი ძირს დაეცა და ტირილი დაიწყო.
-არამგონია მისი დატოვება ღირდეს.-ვუთხარი კემერონს როცა ფურგონს მოვშორდით.
-არმინდა მისი დანახვა.
-მესმის მაგრამ,მის ადგილას წარმოიდგინე თავი.ალბათ საშინლად გრძნობს თავს.
-ასეც უნდა იყოს.დაფიქრდეს იმაზე რასაც აკეთებს.იქნებ გამოსწორება შეძლოს.