აკადემია გარყვნილებისათვის

14. 1 2 3 გადახტი

კრისის წერილი ავიღე.ცოტა ხნით უბრალოდ ვუყურებდი და ვფიქრობდი რა შეიძლებოდა შიგნით რომ ყოფილიყო. ვფიქრობდი ღირდა თუარა მისი გახსნა,მანამ სანამ კემერონი ნახავდა.ვიცი ჩემი საქმე არაა წესით და სხვისი წერილების წაკითხვის მომხრე არვარ უბრალოდ მაინტერესებდა რა იყო შიგნით.თუ ისეთი რამე ეწერა რაც კემერონს გულს ატკენდა ჯობდა საერთოდ არ ენახა.ერთხანს ვუყურე და მერე მაინც გახსნა გადავწყვიტე.შიგნით მხოლოდ ერთი ფურცელი იყო,პატარა წარწერით: "თუ ჩემთან ლაპარაკი გინდა უბრალოდ გამაგებინე".სულ ესაა? იმდენი რაღაცისთვის აქვს ბოდიში მოსახდელი და მხოლოდ რამდენიმე სიტყვა მიწერა?!
როცა კემერონი დაბრუნდა წერილზე ვუთხარი.
-როგორ ფიქრობ,ჯობს რომ დავურეკო?.-მოწყენილმა მკითხა.
-არვიცი,შენ როგორც გირჩევნია.საერთოდ გინდა მასთან ლაპარაკი?
-ხო..რა თქმა უნდა მინდა! ბოდიშს მომიხდის,შემპირდება რომ ნაკლებად იქნება ეგოისტი და მერე შევრიგდებით.
-ნუ თუ ასეა,დაურეკე მაშინ.
-ჰო.-კემერონი ადგა და ფანჯარასთან მივიდა.გააღო და სახანძრო კიბეებზე გადაძვრა.-ვურეკავ.-ნერვიულად თქვა როცა ნომერი აკრიბა და ტელეფონი ყურთან მიიდო.
-გინდა გავიდე?
-არა იყავი.ისეთი არაფერია დასამალი რომ მქ...ჰეი.-როგორც ჩანს კრისმა უპასუხა რადგან წინადადება მაშინვე გაწყვიტა.-ჰო..წერილი ვნახე მაგიტომ გირეკავ.-დიალოგის მხოლოდ კემერონის ნაწილი მესმოდა.
"მე?წესით სათქმელი შენ უნდა გქონეს არა?!"
"მაგით რისი თქმა გინდა?"
"აი თურმე რას ფიქრობ ჩემზე."-აქ ტირილი დაიწყო.
-კემეორონ რა მოხდა?.-მისკენ წავედი რადგან არ მინდოდა რომ ეტირა.ხელით მანიშნა რომ არ მივსულიყავი.
"ესეიგი შენი აზრით მაგიტო ვიყავი შენთან?"
"გგონია რომ ვისაც მოუნდება ყველას ვუწვები?"
"უბრალოდ ავადმყოფი ხარ!ჩემთან დალაპარაკება აღარ გაბედო!არასდროს!გასაგებია?".-ყურმილი დაკიდა და ძირს დაეცა.ხელები სახეზე ქონდა აფარებული და გაუჩერებლად ტიროდა.მაშინვე მასთან მივედი.
-რა მოხდა?რა გითხრა?.-მისი ჩახუტება ვცადე.
-მითხრა რომ,ბოდიშს არ მოიხდის რადგან დამნაშავე არაა.მითხრა რომ მასთან მაინც გასართობად ვიყავი და ამიტომ არ ესმის რატომ მადარდებს ასე.მითხრა რომ მალე გადამივლის რადგან ყველასთან ასე ვარ.მითხრა რომ ბოზი ვარ და ყველაფერს ყოველთვის დრამატულად ვუყურებ.-ტირილისგან ხმა უკანკალებდა.მე კი არ ვიცოდი რითი დამემშვიდებინა.
-კემერონ,გთხოვ არ იტირო.თუ მართლა ასე ფიქრობს შენზე მაშინ მართლაც ჯობს რომ ერთამნეთთან არანაირი კონტაქტი აღარ გქონდეთ.
-არ მჯერა რომ მიყვარდა.-უფრო აუკანკალდა ხმა.
-მოდი უბრალოდ შიგნით შევიდეთ.ცხელ შოკოლადს დაგალევინებ და თუ გინდა მოვწიოთ.
-ფურგონში წასვლა არმინდა.მაქამდე ვერ მივაღწევ.
-აქ მოვწიოთ.მაინც ვერ დაგვიჭერენ.
მთელი ღამე გავათენეთ.არ მეგონა რომ ის წესიერი ქერა გოგო რომელიც პირველ დღეს გავიცანი,ერთ დღეს, ბნელ ოთახში ტრილით იჯდებოდა და ჩემთან ერთად მარიხუანას მოწევდა.ამჯერად ბევრს არ ვლაპარაკობდით,მაგრამ ვერ ვიტყვი რომ სიჩუმე უხერხული იყო.ჩავთვალე რომ ლაპარაკით შეიძლება რამე გამეფუჭებინა ამიტომ მივეცი სიწყნარეში ფიქრის უფლება.იმ ღამეს არაუშავდა.კი,ალბათ საშინლად გრძნობდა თავს,და გული ქონდა ნატკენი მაგრამ შემდეგ დღეს რაც მოხდა იმას ვერ შეედრება.
მაღვიძარამ რვა საათზე დარეკა,და ჩვენც მაშინვე სკოლაში წავედით.იქიდან გამომდინარე რომ არ გვძინებია და თან ჩაცმულებიც ვიყავით,მოწესრიგებაზე დრო არ დაგვიხარჯავს.პანსეონიდან გამოვედით და სკოლისკენ წავედით.მხოლოდ რამდენიმე ადამიანი იყო გარშემო.
-სიგარეტი მომეცი.-წაშლილი სახით მითხრა.
-დარწმუნებული ხარ რომ აქ მოწევა ღირს?გახსოვს მე რომ მაფრთხილებდი?
-უბრალოდ მომე.თუ გამრიცხავენ მაგას არაფერი აჯობებს.იმ არსების დანახვა აღარ მომიწევს.
-კარგი.-ჯიბიდან კოლოფი ამოვიღე და მასთან ერთად მოვწიე.
-როგორ ფიქრობ ეხა სად არის?.-მეორე ღერს მოუკიდა.
-არვიცი.
-ალბათ ისევ თავის ყოფილთან არის.ნეტა მისი თანდასწრებით მელაპარაკა?თუ ასეა მაშინ მესმის რატომაც იყო ასეთი უხეში.
-არა! არც კი გაბედო! ნუ ცდილობ იმ ყველაფერს გამართლება უპოვო რაც მან გითხრა.არანაირად არ იქცევა სწორედ.საერთოდ რატომ აკეთებს ამ ყველაფერს არ მესმის,ცხოვრებაში დრამა დააკლდა თუ უბრალოდ ყურადღების მიქცევა უნდა.რაც არუნდა იყოს არ გაბედო იმაზე ფიქრი რომ ამ ყველაფერს გამართლება აქვს.-გაბრაზებულმა მივაყარე რასაც ვფიქრობდი.თავიდან არაფერი უთქვამს უბრალოდ მიყურებდა.
-ვიცი,ისიც ვიცი რომ მართალი ხარ.და ვალდებულად ვთვლი რომ გითხრა...მიხარია შენ რომ შეგხვდი.ამ ყველაფერს მარტო ვერ გადავიტანდი.
მიუხედავად იმისა რომ ძალიან სასიამოვნო იყო მისი სიტყვების მოსმენა მაინც ვგრძოვდი თავს დამნაშავედ.ბოლოს დაბოლოს ჩხუბი ჩემ გამო დაიწყეს არა? მე როარ გამოვჩენილიყავი ვერავინ გაიგენდა და ალბათ არც იჩხუბებდნენ.ნუ ჩემი ბრალი არაა ის ფაქტი რომ კრისი სრულიად იდიოტია,მაგარამ კემერონი მეცოდება.ძალიან კარგია და არ იმსახურებს კრისისნაირ ეგოისტ ნაგავს.
უკვე ცხრა ხდებოდა და ბავშვებიც მომრავლდნენ სკოლის ეზოში.როცა შიგნით შევაბიჯეთ ყველა ჩვეულებრივზე მეტად ხმაურობდა.
-ხო ისე,ყველაზე მთავარი არ მიკითხავს,როგორ გრძნობ თავს?.-მაშინ ვკითხე როცა უკვე კარიდორს მივყვებოდით.
კემერონი უეცრად გაჩერდა.არამგონია ჩემი ხმა გაეგო საერთოდ რადგან რამდენჯერმე დაუძახე.გაჩერდა და ერთ ადგილს მიაშტერდა.თითქოს მოჩვენება დაინახაო.მისი გამოფხიზლება ვეცადე მაგრამ უშედეგოდ.როცა გავიხედე იმ ადგილისკენ სადაც იყურებოდა მაშინ ყველაფერს მივხვდი. ის კედელზე გამოკრულ გოგონას შიშველ ფოტოს უყურებდა.რომელიც სავარაუდოდ მას ეკუთვნოდა.გოგოს სახე არ ჩანდა მაგრამ ნაკვთებით ვიცანი რომ კემერონი იყო.კარიდორში გავიხედე,ფოტოები თითქმის ყველა კარადაზე იყო გამოკრული.ყველა მათ მიშტერებოდა,დავინახე როგორ აჩვენებდნენ ხელებით იმ გოგოებზე ვინც ეგონათ რომ ფოტოზე იყვენენ.გავიგონე როგორ ხუმრობდნენ და როგორ ამბობდნენ ამაზრზენ რაღაცეებს ბიჭები,იმაზე თუ რას უზამდნენ ამ ფოტოს პატრონს.კემერონი კი უბრალოდ იდგა,გაუნძრევლად,და ფოტოს აშტერდებოდა.წარმოდგენა არ მქონდა რა უნდა გამეკეთებინა ასეთ მომენტში.
-კემერონ.....კემ....კემერონ.....-რამდენჯერმე ვეცადე რომ მისი ყურადღება მიმეპყრო.
-ეს მან გააკეთა.-როგორც იქნა ხმა გამცა.არ განძრეულა,არც ჩემთვის შემოუხედავს.
-გინდა წავიდეთ აქედან?
-არა!მინდა რომ ყველა ეს ფოტო ჩამოვხიო და ახლავე ტრაკში შევტენო იმ ნაგავს!.-იყვირა.მადლობა ღმერთს რომ ხმაური იყო და ვერავინ გაიგონა.
-რის გაკეთებას აპირებ?
-ჯერ არვიცი მაგრამ ამას ინანებს.ამას აუცილებლად ინანებს!-თქვა და წავიდა.წამებში ხალხში ისე დაიკარგა ვერც კი გავიზარე.
გაკვეთილზე შევედი,რომელიც კრისთან ერთად მქონდა.გამიკვირდა როცა კლასში დავინახე.მომინდა ამდგარიყავი და სახეში გამერტყა მისთვის.ჩავთვალე რომ ძალიან ტუტუცურად იქცეოდა,ვერ ვხვდებოდი როგორ გაბედა ასე უბრალოდ მოსვლა.მთელი გაკვეთილი უცნაურად იქცეოდა.როცა ზარი დაირეკა კემერონის მოძებნა ვცადე.ყველგან ვეძებდი,საკლასო ოთახებში,კაფეტერიაში,ბიბლიოთეკაში,ყველგან შევედი სადაც შეიძლებოდა რომ ყოფილიყო. რამდენჯერმე დავურეკე და გამორთული ქონდა.შემდეგი გაკვეთილი დილანთან და ალექსთან ერთად მქონდა.კლასში შევედი თუარა კემერონზე ვკითხე.
-კემერონი არ გინახავთ?
-შენც გაგიმარჯოს.-სიცილით მითხრა ალექსმა.
-სასაცილო არ არის,ვერსად ვიპოვე.ძალიან ვნერვიულობ.
-რატომ რამე მოხდა?.-მკითხა დილანმა.
-კი.-მოკლედ ვუპასუხე.
-გვეტყვი?.-მკითხა დილანმა.
-აუ ეგ კიარა,სკოლაში ვიღაცის ნუდები რო გამოაკრეს ნახე?.-უეცრად მკითხა ალექსმა.
-კი.
-ნეტა ვისია.მართალია გეი ვარ მარა ვაღიარებ რომ ვინც არუნდა იყოს მშვენივრად გამოიყურებოდა.-სიცილით თქვა ალქსმა.
როცა გაკვეთილი დამრთავდა ლანჩი უწევდა და იმედი მქონდა რომ იქ მაინც ვნახავდი.მაგრამ ჩემი იმედები არ გამართლდა.ნერვიულობა უფრო მომემატა როცა შევამჩნიე რომ არც კრისი იყო ოთახში.ვარიანტებზე ფიქრი დავიწყე,სად შეიძლებოდა ერთად ყოფილიყვნენ.ფურგონისკენ გავიქეცი და როცა კარები გავაღე ცარიელი დამხვდა.შემდეგ პანსეონში დავბრუნდი და იქაც რომ არ იყვენენ პანიკამ ამიტანა.
-სახურავი!.-წამოვიძახე უცბად.
სრულებით შესაძლებელია იქ იყვნენ.სწრაფად გავაღე ფანჯარა და სახანძრო კიბეებს ავუყევი.მიუხედავად იმისა რომ სიმაღლის მეშინია,ამჯერად შიშის საერთოდ ვერ გვრძნობდი.როცა ავედი იქ ორი ადამიანი დავინახე.ვერ შემმამჩნიეს ამიტომ ჩუმად მივეფარე ბეტონის დიდ ფიგურას.
-კიდევ ერთხელ გეკითხები.-კრისის ხმა გავიგე.-აქ რატომ ვარ?
-ღმერთო!ვიცოდი რომ გონებრივად ჩამორჩენილი იყავი მაგრამ ასეთი უტვინო არ მეგონე.-ნელი ნაბიჯებით კრისს მიუახლოვდა.-მართლა გეგონა რომ შეგრჩებოდა ჩემი ფოტოების სკოლაში გამოკვრა?
-არ ვიცი რაზე ლაპარაკობ.-ნაგლად თქვა კრისმა.
-თავს კიდევ ნუ იდებილებ.-გაარტყა.-ადვილად შემეძლო რომ მეც იგივე გამეკეთებინა.შენი ფოტოები უფრო მეტი მაქვს ვიდრე ჩემი.მაგრამ ეგ ძალიან ადვილი იქნებოდა.
-რა გინდა?
-მე რა მინდა?ღმერთო როგორი ამაზრზენი არსება ხარ.
-თუ ეგეთი ვიყავი რატომ მეუბნებოდი ყოველ წამს რომ გიყვარდი?
კემერონმა გადაიხარხარა.-მეცოდები.უბრალოდ საცოდავი ხარ.
-იცი რა?დავიღალე.არ ვაპირებ ამ თამაშის მონაწილე ვიყო.წავედი.
-ცუდი ისაა რომ შენ არავინ გეკითხება.-კემერონმა კრისს ხელი მოკიდა და სახურავის კიდესთან მიათრია.
-რას აკეთებ?.-იყვირა კრისმა.
-იმას რასაც იმსახურებ.
-სულ გაგიჟდი?შეიძლება მოვკვდე.ეგ არ შეგრჩება.
-ნუ გეშინია შენი სიკვდილით არავინ შეწუხდება.-კემერონი უფრო წინ მიიწია.მილიმეტრებიღა რჩებოდა კრისსა და სახურავის ზედაპირს შორის.
-კემერონ!-ვუყვირე.-ეს არ გააკეთო!
-აქ რას აკეთებ?ახლავე წადი ეს მხოლოდ ჩვენ გვეხება.
-არა!მაქამურობას მოშორდით!ახლავე.
-ლისა წადი!
-თუ გადააგდებ მაშინ ყველას ყველაფერს ვეტყვი.
-მაშანტაღებ?
-ამას შენთვის ვაკეთებ.გთხოვ გავუშვი.
მან კრისი კიდევ უფრო წინ გაწია.-კარგი.მე არ გადავაგდებ.თვითონ გადახტება.
-კემერონ გეყოფა.-ვუთხარი და მან უკან დაიწია.
-ძვირფასო კრის.მოდი შენზე ვისაუბროთ.ნუ წინააღმდეგი თუარ ხარ.
-არ აქვს მნიშვნელობა რას მეტყვი.აქედან გადახტომას ვერ მაიძულებ.
-ხო რა თქმა უნდა,ისეთივე უსუსური ხარ როგორც ადრე.საქმე იმშია რომ სინამდვიეში ყველას კიდიხარ.საკუთარ მშობლებსაც კი. დედაშენი ნამდვილი ბოზია რომელიც მხოლოდ იმაზე ფიქრობს რომელ ყლეზე იხტუნავოს.მამაშენი კიდე ლოთი ნარკომანია.რა თქმა უნდა შენი ბრალი არაა ასეთი მშობლები რომ გყავს.მაგარმ დრო და დრო მათ ემგვანები.არავის უყვარხარ!არავინ არასდროს იზრუნებს და იფიქრებს შენზე!ისევ და ისევ შენი თვისებების გამო!აუტანელი და ამაზრზენი ხარ კრისს!
კრისმა გაიღიმა.-სასიამოვნოა ასე თუ ფიქრობ.-მხოლოდ ეს თქვა და სახანძრო კიბეებისკენ წავიდა.
-ეგ დაიმახსოვერე კრისს.ვინც ახლა გყავს,ადრე თუ გვაინ აუცილებლად დაგტოვებს.
კრისი ჩავიდა და სახურავზე მხოლოდ მე და კემერონი დავრჩით.
-ახლა რა ჯანდაბა მოხდა?-განცვიფრებულმა ვიკითხე.-შენ რა მართლა მისი მოკვლა გინდოდა?
-აქედან რომ გადავარდნილიყო ვერ მოკვდებოდა.
-კემერონ!საკუთარ თავს უსმენ მაინც?
-იცი რა? უნდა წავიდე.ძალიან გთხოვ ჩემი ძებნა არ დიაწყო.
-როგორც გინდა.-გაბრაზებულმა ვუთხარი.
კიბებისკენ წავიდა და რამდენმე წამში სრულიად მარტო დავრჩი.ძირს დავჯექი და მოწევა დავიწყე. ვერ ვიჯერებდი რომ ჩემ თავს ამდენი რაღაც ხდებოდა.თითქოს თან მსდევს ასეთი ამბები და არ აქვს მნიშვნელობა სად გადავალ,მაინც ჩავეფლობი ასეთ საქმეებში.ისეთი შეგრძნება მაქვს რომ სიკვდილი დამყვება.თითქოს ნელ-ნელა მართმევს ყველას ვინც გარშემო მყავს.ცოტა ხანში დაბლიდან კივილი მომესმა.გადავიხედე და სკოლასთან შეკრებილი ბავშვები დავინახე.სასწრაფოდ ჩავირბინე კიბეები.ოთახში შევედი თუარა კემერონის ძებნა დავიწე.იქ არ იყო.პანსეონი დავტოვე და სკოლისკენ გავიქეცი.საშინელი ხმაური იყო.დილანი დავინახე და მაშინვე მასთან მივირბინე
-რა ხდება?-შეშინებულმა ვკითხე.
-ვიღაც სკოლის სახურავიდან გადმოხტა....

ჰეი!იმედია მოგეწონათ❤თქვენი აზრით ვინ გადმოხტა? თუ გინდათ რომ გავაგრძელო დაავოუთეთ და დააკომენტარეთ.
ლ

ავ
იუ
ოლ
ბაიიიი