აკადემია გარყვნილებისათვის

10.საბოლოო ცეცხლი

-როგორ ფიქრობ,შეძლებ ჩემს დახმარებას?.-დუმილი დაარღვია ოლიმ.
-არვიცი რა გითხრა.არმინდა რომ თავი ამაში გავყო.ისედაც უამრავი პრობლემა მაქვს.
-უკვე გვიანია ლისა.შენ უკვე ამ ყველაფრის მონაწილე ხარ.საკითხავი მხოლოდ ერთია,ბოლომდე დამეხმარები თუ ყველაფერის შენს გარეშე გაკეთება მომიწევს?!
-იცი....მე..დრო მჭირდება.
-კარგი,რა პრობლემაა.ხვალ თორმეტ საათზე იქ იყავი სადაც ჩემი მოკვლა უნდოდათ,და იმედია ვინმესთვის თქმას არ გაიფიქრებ.
-ჩემს გარდა არავინ იცის რომ ცოცხალი ხარ?
-არა.
-საინტერესოა ასე რატომ მენდობი.მე ხომ საერთოდ არ მიცნობ,შემიძლია ძალიან ადვილად ჩაგიშვა.
-კი,შეგიძლია,მაგრამ მაგას არ იზამ.
-ხო?!ვითომ რატომ?
-შენზე იმდენი რამე ვიცი ვერც წარმოიდგენ,შემიძლია მთელი შენი ცხოვრება წამებში გავანადგურო.
-მაინც რა იცი ასეთი?
-მაგას მაშინ გაიგებ თუარ დამეხმარები.
-კარგი დღეს თორმეტ საათზე იმ ადგილას შეგხვდები.
-კარგი.
-აქედან როგორ უნდა გავაღწიო?.-ვთქვი და იქაურობა კიდევ ერთხელ შევათვარიელე.ზუსტად
ისეთივე ბნელი და შავი იყო ოთახი როგორც რამდენიმე საათის წინ.
-ააა ხო,შენი დაძინება მომიწევს.
-რაა?.-შეშინებულმა ვიკითხე,მაშინვე მივხვდი რის გაკეთენასაც აპირებდა.და წამებში ნემსის ჩხვლეტა ვიგრძენი ხელზე და მაშინვე გავითიშე.

***
ლოგინზე ვიწექი,ჩემი და ეშლის ოთახში.ფანჯრიდან სიბნელის მეტს ვერაფერს ვხედავდი.შევამჩნიე რომ სხვა ტანსაცმელი მეცვა.ეშლის საწოლს გავხედე,მკვდარივით ეძინა.
ნეტა როგორ მოახერხა ჩემი აქამდე მოყვანა ისე რომ არავის დაენახა.ეს ყველაფერი ძალიან უცნაურია.საათს დავხედე,ღამის ათის საათი იყო.ორი საათი კიდევ მაქვს პასუხის მოსაფიქრებლად. ერთხანს ასე ვიწექი და ვფიქრობდი რა უნდა მეთქვა ოლისთვის როცა შევხვდებოდი.როცა მიხვდი რომ ასე ყოფნა აღარ შემეძლო,ავდექი,ტანსაცმელი გამოვიცვალე და ფანჯრიდან გადავედი.საათს ვუყურებდი.საათნახევარი კიდევ მქონდა.არ მინდოდა მაშივე ტყეში წავსულიყავი.ცოტახანი სკოლის ეზოში დავბოდიალობდი,რამდენიმე ღერი მოვწიე და საბოლოოდ გადავწყვიტე კევინი მენახა.ბიჭების პანსეონთან მივედი და კევინის ოთახის ფანჯარაზე დავაკაკუნე,მასშემდეგ რაც ხის საშვალებით მის ოთახმადე მივედი.
-ჰეი!-ხელი დავუქნიე,სანამ ფანჯარას გააღებდა.
-აქ რას აკეთებ?.-გაკვირვებულმა მკითხა.
-რაღაც ძალიან მნიშვნელოვანი უნდა გითხრა.
-დილამდე ვერ მოიცდის?-მთქნარებით თქვა.
-ეს ოლის ეხება.-ჩურჩულით ვთქვი.
-ოლოს?.-ფანჯრიდან გადმოვიდა და ხეზე ჩემს გვერდით დაჯდა.-რა მოხდა?
-ოლი...ის..მოკლედ...ოლი ცოცხალია.
-რაა?-განცვიფრებულმა მკითხა.-ეგ როგორ?ნუთუ..არ მჯერა...სად არის??როგორ არის?
-ყველაფერს დაწვრილებით მოგიყვები მაგრამ ახლა უნდა დამიჯერო.დღეს თორმეტ საათზე იმ ადგილას უნდა წავიდე სადაც ბოლოს ნახე.მან დახმარება მთხოვა.ზუსტად არვიცი რისი გაკეთება უნდა.მაგრამ ფაქტია რომ კარგი არაფრის.
-რას გულისხმობ?შენ ოლის არ იცნობ.ცუდს არაფერს ჩაიდენს.
-ისე ისეთი ოლი აღარაა როგორსაც იცნობდი კევინ.
-ახლავე მასთან წამიყვანე.
-არა!ამას ვერ ვიზამ.შევპირდი რომ არავის ვეტყოდი,რომ ცოცხალია.
-აბა ეს ყველაფერი რატომ მითხარი?
-იმიტომ რომ ჩავთვალე საჭიროდ რომ გცოდნოდა.და თუ რამე საშინელებას ჩაიდენს,იცოდე რომ ის შეიცვალა,და ისეთივე აღარ არის როგორიც იყო.ამიტომ მისი დახმარება არ ცადო.გასაგებია?!
მაჯის საათმა ხმა გამოსცა.რაც იმას ნიშნავდა რომ კიდევ ათი წუთი მქონდა ტყემდე მისასვლელად დარჩენილი.
-კარგი ახლა უნდა წავიდე.დამპირდი რომ ისე მოიქცევი როგორც გითხარი.-თავი დამიქნია და ჩავთვალე რომ ასეც მოიქცეოდა.-კარგი ახლა უნდა წავიდე.-ხედან ჩამოვედი და ტყისკენ გავიქეცი.
ძალიან ბნელოდა მაგრამ მაინც მივაგენი იმ ადგილს.აქ უკვე იმდენჯერ მოვედი რომ საკუთარი ხუთი თითივით ვიცნობ აქაურობას.როცა "მკვლელობის ადგილს" მივუახლოვდი,რაღაც უცნაური ხმები შემომესმა.მერე კი ოლივერი შევნიშნე.
-მიხარია რომ ზუსტ დროს მოხვედი,იმას თუ გავითვალისწინებთ რომ ყველგან ყოველთვის აგვიანებ,მიხარია ამჯერად პუნქტუალურობა რომ გამოიჩინე.
-აქ შენს მოსასმენად არ მოვსულვარ ოლივერ.
-ოუ,როგორ აგრესულად მელაპარაკები.
-აქ იმის სათქმელად მოვედი რომ შენს დახმარებას არ ვაპირებ.არვიცი რა გაქვს ჩაფიქრებული მაგრამ,არმინდა ამის ნაწილი გავხდე.
-ოუ,ძვირფასო,ცუდი ისაა რომ უკვე აღარც მჭირდები.ისედაც გააკეთე ის რაც მე მინდოდა.
-რაა?რას გულისხმობ?
-ხო,ვიცოდი რომ კევინს ყველაფერს ეტყოდი.იმიტომ არა რომ სულელი ხარ,უბრალოდ შენზე მანიპულირება ძალიან ადვილია.-ნელ-ნელა მომიახლოვდა.ჯიბიდან სიგარეტის კოლოფი და სანთებელა ამომაცალა და ისევ უკან დაიხია.-ვიცოდი,რასაც იზამდი,და ისიც ვიცოდი კევინი რასაც იზამდა.სულ რაღაც,წუთი-წუთზე აქ იქნება,და მიხარია რომ ჩვენს ფეერვერკს დაესწრება.
-ფეერვერკს?
ჩაიცინა და სიგარეტს მოუკიდა.ერთი ნაპასი დაარტყა და მაშინვე ძირს დააგდო ანთებული ღერი.ცეცხლი თოკს მოედო რომელიც წარმოდგენა არმაქვს იქ საიდან გაჩნდა.ნელნელა ცეცხლი მატულობდა და საბოლოოდ წრის ფორმა მიიღო რომელშიც მე და ის ვიყავით მოქცეულები.
-ხოდა კიდევ,იმედია წინააღმდეგი არ იქნები,მეგობრებიც დავპატიჟე.-უკან მიმახედა.ჩვენს გარშემო უზარმაზარი ცეცხლის ალი იდგა,და როგორც აღმოჩნდა იქ მარტოები არ ვყოფილვართ.ნიკი,რობი,ეშლი,ანნა,მაიკი და რიჩარდი იყვნენ.ექვსივე დამბული იყო რომ ვერ განძრეულიყვნენ და პირზე წებოვანი ლენტა ჰქონდათ რომ ხმა არ ამოეღოთ.
-ალბათ გაინტერესებს როგორ მოვახერხე ეს ყველაფერი არა? საიდან მოახერხა მკვდარმა ბიჭმა რომ ამდენი სულელი მკვლელი თავისით გამბულიყო ხაფანგში.ყველაფერი იმაზე ადვილადაა ვიდრე ფიქობ.თივთონ მოვიდნენ აქამდე.რადგან მათზე მანიპულირება შემიძლია.რადგან მათ ჩემი ეშნიათ!.-შავი კაპიშონი გადაიძრო,რითაც მთელ მის სახეს ვხედავდით.ცეცხლის შუქზე მისი დამწვარი სახე ძალიან კარგად ჩანდა.-კარგად მიყურეთ ნაბიჭვრებო!ეს ხომ თქვენი დამსახურებაა! მხოლოდ თქვენი!და სწორედ ამიტომ,თქვენც იგივეს გაგიკეთებთ რაც მე გამიკეთეთ!
-ამის უფლებას არ მოგცემ!-ვთქვი და ბავშვებთან მივედი რომ გამეთავისუფლებინა ისინი.
-თავი გმირი გგონია არა?!ეს რეალური ცხოვრებაა ლიზა!აქ გმირები არ არსებობენ! სად იყვენ გმირები მაშინ როცა მათ მარტო ცეცხლში დასაწვავად დამტოვეს?სად იყავი მაშინ შენ??
-მესმის რაც გაგიკეთეს საშინელებაა მაგრამ მათი დასახიჩრებით შენ არაფერი მოგემატება.
-საშინელებაა არა?!შენ არიცი რა გრნობა როცა ყოველ დილას სარკეში ჩახედვა არგინდა რადგან იცი რომ მასში მონსტრს ხედავ.და ეს მხოლოდ მათ გამო!ამ ნაგავი არსებების გამო!-ხელში ნემსი ეჭირა,ჩემი გათიშვა ან პარალიზება უნდოდა რომ ხელი არ შემეშალა მისთვის.-ახლა კი ლიზა,მინდა რომ გაიწიო,და მათი წამება დავიწყო.-თქვა და სწრაფად ნემსი ჩამარჭო კისერში.მაშივე ძირს დავეცი.ყველაფერ ვხედავდი,გვრძნოვდი მაგრამ ვერ ვინძრეოდი.
-იცი ვითი დავიწყებ?რობით,ჩემი საყვარელი რობით.მოდი ძვორფასო.-რობთან მივიდა და წრის ცენტრთან გამოათრია.როგორც ჩანს მათაც ის გაუკეთა რა მე.
-როცა ამ ცეცხლში ჩაგაგდებ მიდნა იგრძნო ის რასაც მაშინ მე ვგრძნობდი.მინდა რომ იგრძნო როგორ იწვის შენი ყველა ორგანო.
-ოლიიი!-გაისმა კევინის ხმა.ნუთუ მართლა მოვიდა.
-კევინ?-ცეცხლის იქით მდგომ კევინს შეხედა.-ვიცოდი რომ მოხვიდოდი!როგორ მოგწონს ჩემი შურისძიება?.-თქვა მან და რობი ცეცხლში ჩააგდო.
-ოლივერ!.-გამწარებულმა იყვირა კევინმა.-ახლავე გამოიყვანე!ასე ხომ მოკვდება!
-არ მოკვდება უბრალოდ ისე დაიწვება როგორც მე დამწვეს.არვიცი შეამჩიე თუარა მაგრამ სახეზე ცოტა შევირუჯე.
ეშლისთან მივიდა და ახლა ის გამოათრია ცეცხლთან.-ახლა ამ ბოზის ჯერია ცოტა რომ გაშავდეს.დამიჯერე ეშლი ამის შემდეგ სოლარიუმს ახლოსაც არ გაეკარები.-თქვა და ისიც ცეცხლში ჩააგდო.
-ოლოვრრ!!!.-დაიყვირა კევინმა.-ახლავე შეწყვიტე!
-ამას არ ვიზამ!მე ის ოლი აღარ ვარ,აღარ ვაპირებ შენს დაკრულზე ცეკვას გასაგებია?-მაიკთან მივიდა და ახლა ის გამოათრია ცეცხლთან.
-ოლივერრრრ!.-გამწარებული კიოდა კევინი.-გთხოვ ნუ აკეთებ ამას.თუ გინდა რომ ყველაფერი ისე იყოს როგორც ადრე.
-ყველაფერი ისე ვეღარ იქნება.რატო არ გესმის?!ამდენი ხანი ტყუილად არ ვიტანჯებოდი.
-შეგეძლო გეთქვა რომ ცოცხალი იყავი!ტანჯვით მე ვიტანჯებოდი და არა შენ.
-ასეთი სახით?!-ოლივერი ცეცხლის იმ მხარეს მიუახლოვდა სადაც კევინი იდგა,რათა მის ერთადერთ სიყვარულს ოლის ახალი სახე დაენახა.-აბა რას ფიქრობ?ლამაზი ვარ არა?-გაიცინა ოლივერმა და ახლა ნიკთან მივიდა.-ახლა შენი ჯერია ძველო მეგობარო!-მინდოდა მისი დახმარება მაგრამ ვერაფერს ვამოძრავებდი.უბრალოდ ძირს ვეგდე და უყურებდი როგორ აგდებდა ნიკს ცეცხლში.
-შეწყვიტეეეეეეე!.-დაიღრიალა კევინმა.-აღარ გაბედო ამის გაკეთება.
-ნუ მასწავლი რა უნდა ვქნა.-რობი გამოათრია ცეცხლიდნა რომლის სახეც სრულიად წითელი ჰქონდა.მერე ეშლი გამოათრია.მისი ოქროდფერი ლამაზი თმები,სრულიად დამწვარიყო.შემდეგ ანნა და რიჩარდიც ჩააგდო ცეცხლში და დაელოდა სანამ მათ სახეს მთლიანად მური არ დაფარავდა.
-ოლოვერ! გეყოფა!ისედაც დააზარალე ისინი.ძალაინ გთხოვ შეწყვიტე.
-ჰეიი!გართობა ჯერ ახლა იწყება.-თქვა ოლივერმა და ყველა გამოათრია ცეცხლიდან.-აბა, კარგ ხორცს ცოტა მარილი მოუხდება.თქვენ რას ფიქრობთ?
-ოლივ...-გაისმა კევინის გამწარებული ხმა და შემდეგ დავინახე როგორ დაეცა ძირს,უკვე ცეცხლის წრის შიგნით. მის ტანსაცმელი ჯერ კიდევ ცეცხლის ალში იწვოდა.
-კევინნ!.-სირბილით მივარდა ოლივერი მასთან.-ეს რატომ ჩაიდინე?ღმერთო არა.კევინ!
-თუ მათ დასჯას ასე აპირებ ჯობია მე დამსაჯო,რადგან აქ, ახლა,ამ მდგომარეობაში ჩემს გამო ხარ.
-შენ...ეს არ უნდა გაგეკეთებინა.
-მეტის ღირსი ვარ.მათ მაგივრად მე უნდა ვკვდებოდე.
-ისინი არ კვდებიან,მეორე ხასისხის დამწვრობა აქვთ.მე მესამე მქონდა რის გამოც მადლობა უნდა გადამიხადონ.დღეს არავინ მოკვდება.ჩემს გარდა.როცა იმას გავაკეთებ რაც ჩაფიქრებული მაქვს.საბოლოოდ შევუერთდები ცეცხლს,და დავასრულებ იმას რაც მაშინ ამ ადგილას დაიწყო.
-გთხოვ ეს არ გააკეთო!მეორედ ვეღარ გაგკარგავ,ამას ვეღარ გადავიტან.
-უკვე ისედაც ყველაფერი გადაწყვეტილია კევინ...
სიმხურვალე ვიგრძენი,იმაზე მეტი ვიდრე აქამდე,თითქოს ვგრძნობდი როგორ გადაადგილდებოდა სისხლი ჩემს ორგანიზმში,ჯერ თითებიდან დაიწყო,შემდეგ კი მთელ სხეულზე მოედო.თითების გამოძრავება შევძელი,შემდეგ კი ადგომა შევძელი.ჩემს გვერდით დაგდებული ნემსი ავიღე.ძვლივს ვდგამდი ნაბიჯებს.კევნიმა დამინახა.ოლი კი ზურგით იდგა და ვერ შეძლო ჩემი შემჩნევა.როცა ცოტაღა იყო დარჩენილი მაშინ წავიქეცი,ვეღარ შევძელი წონასწორობის დაკავება.
-ეს რა ხმა იყო?.-თქვა ოლიმ მაგრამ კევინმა თავი შეატრიალებინა და აკოცა. კევინს ნემსი ვესროლე.შეუმჩნევლად აიღო ძირიდან.კოცნა შეწყვიტა და ოლივერს უთხრა.
-ოლი,ჩემო ცხოვრების სიყვარულო,ძალიან ვწუხვარ რაც მოხდა და იმედია მაპატიებ ამის გაკეთება რომ მიწევს.მიყვარხარ ოლი.-კევინმა ოლივერს ნემსი ჩაარჭო,და შიგნით მყოფი მთლიანი სითხე მის სხეულში შეუშვა.ოლივერი მაშივე ძირს დაეცა...
-მეც მიყვარხარ კევ...-ოლივერმა ვეღარ შეძლო წინადადების დასრულება და უბრალოდ თვალები დახუჭა.....

თუ გინდათ გაიგოთ თუ რა ბედი ეწია თითოეულ მათგანს,აუცილებლად დაავოუთეთ და დააკომენტარეთ.

ლავ
იუ
ოლ
ბაიიიიი