கோவாவின் அவுட்டரில் அமைந்த, அந்த சுமாரான ஓட்டலின் நான்காவது மாடியின், ஓர் அறையில் ஒலிக்கும் பாடல் அந்த ப்ளோர்யே அதிர செய்து கொண்டிருந்தது. அந்த அறையை கடந்து செல்கையில், அங்கு தொங்கிய 'டூ நாட் டிஸ்டர்ப்' போர்டை பார்த்து அந்த சர்வர் வாய் விட்டே திட்டி விட்டு நகர்ந்தான். அந்த அறையினுள் இருந்த ரவிக்கோ அவன் கண் முன்னிருந்த பாரின் சரக்கை தவிர எங்கும் கவனம் கலைய வில்லை.
" என்ன தான் பணம் நாளும் கணக்க தாண் செய்யுது, எல்லா நோட்ஸும் தவுசண்ட் நாள சமாளிச்சிட்டோம், எப்படிடா கரெக்ட்டா மாட்ட போறோம்னு கண்டு புடிச்ச.."
தன சுருட்டை சுண்டி இழுத்த வாறே பேசினான் ஜெர்ரி, " நான் தான் சொன்னேனே எனக்கு எதோ உறுத்துதுன்னு.. அதுவும் நேத்து காலைலயே நூர் கமிஷனரை பாக்க போயிருக்கானு நியூஸ் வந்ததும் கன்பார்ம் பண்ணிட்டேன், அதான் உனக்கு கால் பண்ணி வீட்டை விட்டு வெளிய வர சொன்னேன். நான் நெனச்ச மாதிரியே நம்ம அர்ரெஸ்ட் பண்ண வீட்டுக்கு போலீஸ் வந்ததும் நாம இங்க வந்துட்டோம்.." மீண்டும் சுருட்டை இழுக்க முயல, அது அணைந்து போய் இருந்தது.
" நாராயணண்ட்ட சொல்லிருக்கலாம்.." மிக்ஸிங் ஊத்தியவாறு சொன்னான் ரவி,
" அவருக்கு பேமிலி குழந்தைனு ஏகப்பட்ட லக்கேஜ் .. ஓட முடியாது.. நம்மையும் மாட்டி விட்ருவாரு.."
" அவரு பங்க கொடுக்க போறியா .. என்ன " சிறிய நக்கலும் ரவியின் கேள்வியில் ஒளிந்திருந்தது..
" எல்லாம் சால்வ் ஆனா குடுக்கலாம் "
" ஏன்டா அவ்வளவு நல்லவனா நீ.."
தன் சுருட்டை பற்ற வைத்தவாறே சிரித்தான் ஜெர்ரி.
" சியர்ஸ்...." இருவரின் க்ளாஸும் வலிக்காமல் முட்டிக் கொள்ள, தன் கிளாஸை குடிக்க முனைகையில் ரவிக்கு தோன்றியது, ' ஒரு வேளை நம்மள போடு தள்ளிட்டு நம்மட்ட இருந்து எடுத்து நாராயணன் பங்க கொடுத்துருவானோ' தன் கிளாஸை ஒரு முறை வினோதமாக பார்த்தான், ' ச்சி .. நம்ம ஒன்னும் பண்ண மாட்டான்.. ' மனசாட்சி மறுத்தாலும், ஜெர்ரி குடிப்பதை உறுதி செய்த பின்னரே, தன் தொண்டைக்கு சரக்கை காட்டினான் ரவி.
YOU ARE READING
டிடெக்டிவ் திருமதீஸ் (Completed)
Humorமூன்று குடும்ப பெண்மணிகளின் சீரியல்களுக்குள் தொலைந்த வாழ்க்கை, சந்தர்ப்ப சூழ்நிலைகளால் அசாத்திய, அட்வெஞ்சராக மாறுவதை நகைச்சுவை கலந்து தொடுத்துள்ளேன். உங்கள் கருத்துகள் வரவேற்கப்படுகின்றன.
