***
Açık penceremin kenarında durup dışarıda yağan yağmuru izlerken tek elimle gözlerimdeki yaşı sildim. Aklıma gelen günlerin acısına ağlıyordum yine. Hâlbuki hiç sevmezdim eskiden ağlamayı. Şimdi ise her bir yağmur damlası gözyaşlarımı simgeliyor gibiydi. Aktıkça gürlüyordu yüreğim. Artık neşeli değildim. Eğlenemiyordum. Her şeyi boş veremiyordum. Büyümüştüm ben. Yaşadıklarım büyütmüştü beni.
Yağmur damlalarının noktalar oluşturduğu açık penceremi kapatıp telefonumun ekranından takvime baktım.
12 Eylül 2017.
Tam 2 yıl olmuştu bugün...
Bilgisayar masasının üzerindeki laptopu açarak ön kamerasını kendime göre konumlandırdım. Yağmurun etkisindeki gri bulutlardan dolayı hava karanlık olsa da, ekranda görünmeme yetecek kadar ışık odayı doldurmuştu. Şu yağmurun bir an önce dinip, güneşin tekrar gökyüzünde belirmesini istiyordum. Belirsin ki, o karanlık günü tekrar hatırlamayayım. Belirsin ki, pişmanlıklarımla baş başa kalmayayım.
Aklımdaki düşünceleri silmek için derin bir iç çektim. Karnımın ağrımasına sebep olan heyecanımı dindirmeye çalışıp, boşluk tuşuna basarak videoyu başlattım. Aldığım tek ve cılız nefesten sonra konuşmaya başladım.
'Merhaba. Ben Belinda. Belinda Wilson. Eğer bu videoyu izliyorsanız, artık siz de hikâyemin bir parçası olacaksınız demektir. Belki her şeyi anlattığımda beni suçlayacak, belki de bana hak vereceksiniz. Aslında duyacaklarınızdan sonra hakkımda ne düşüneceğinizin hiçbir önemi yok. Ben bu videoyu yalnızca, üzerimdeki yükten kurtulmak için çekeceğim.
Yabancı bir numaranın beni aramasıyla tüm hayatım değişmişti. Her şey 2 yıl önce başladı.
***
(Bu hikayenin tüm bölümleri yazılmıştır.)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gecenin Sessizliği
General Fiction"Ben Belinda Wilson. Eğer bu videoyu izliyorsanız, artık siz de hikâyemin bir parçası olacaksınız demektir. Yabancı bir numaranın beni aramasıyla bütün hayatım değişmişti. Her şey 2 yıl önce başladı... Şimdi videoyu izlemeye devam edin. Çünkü bu anl...
