MAHREM

4/Kader

❄️
Keyifli okumalar dilerim.

Osman Bey derin bir nefes alıp masadan doğruldu ve karşısındaki adamlara işaret verdi:

-Odama çıkalım.

Adamlar onu onaylayıp Osman Bey'in peşine takıldı.Yılmaz babasıyla beraber yukarıya çıkan adamlara bakıyordu.Peşlerinden gitmek için henüz adım atmıştı ki annesi Medine Hanımın sesiyle duraksadı:

-Yılmaz oğlum, bak Sühan kızım seni bekliyor.

Medine oğlunun bu gerilimden uzak kalmasını istemişti.Yılmaz gerilse de sesini çıkarmayarak kafasını sallamış annesini onaylamış oldu. Bunu burada bırakmayacaktı.Nasıl olsa babasını en uygun zamanda sıkıştırıp neler olduğunu öğrenebilirdi.Masadan kalkıp avluya doğru seslendi:

-Murathan!

Bir dakika henüz geçmişti ki genç adam göründü.Ellerini hızla önünde bağlarken Yılmaz'ın yanına ilerledi:

-Buyrun beyim!

-Arabamı hazırlat!

-Emredersiniz.

Murathan aracın hazır olduğunu haber verdiğinde Yılmaz Sühan'a döndü:

-Hazırsan gidiyoruz.

-Hazırım.

Diyerek kısa bir cevap verdi Sühan.Tam o sırada aracın bagajını kapatan Murathan'a baktı Yılmaz:

-Hayırdır Murat?

Murathan kafasını eğdi:

-Hacer Ana azık koydurdu Beyim.Yolluk misali.

-Eyvallah sağol.

Sonunda yola çıkabilmiştiler.Sessizlik o kadar elle tutulurdu ki arabanın şiddetle gürleyen motor sesinden başka çıt çıkmıyordu. Sühan elindeki telefonla candy crush oynarken seviyeyi geçemediğinde can bitmiş ve telefon uyarı vermişti.Oflayarak bıraktı telefonunu. Yılmaz göz ucuyla ona baktığında kızın verdiği tepkiye herhangi bir anlam verememişti.

Sühan da çaktırmadan yanındaki adama baktı. Kaşlarını çatmış dikkatlice yolu izliyordu Yılmaz.En ufak bir dikkat dağınıklığının olmamasına şaşırdı.Canı o kadar çok sıkılmıştı ki ne yapsa gideremiyordu bu durumu en sonunda radyoyu açmaya karar verdi.Elini henüz radyoya uzatmıştıki Yılmaz'ın kalın sesiyle irkildi:

-Ne yapıyorsun?

Sühan kısa bir bakış attı ona:

-Canım sıkıldı radyoyu açacağım.

Yılmaz bakışlarını onun üzerinde kısa bir an gezdirdikten sonra ses çıkarmadan önüne döndü. Sühan sonunda çeken bir kanal bulduğunda Toygar Işıklı'nın sesi arabada yankılandı:

-Her sabah yanında uyansam..

Sühan keyifle şarkıyı dinlemeye başlarken arkasına yaslandı. En iyisi tadını çıkarmaktı. Yılmaz gerginlikle yükseltti vitesi.Dün gece olanlar aklına geldikçe çıldıracak gibi oluyordu ki üstelik Sühan da hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu. Az kalsın öpecekti onu! Allah aşkına aklından ne geçiyordu?! Sinirle ofladı ve sanki mümkünmüş gibi kaşlarını daha da çok çattı. Bu yol bir an önce bitse iyi olacaktı aksi halde düşünmekten beyni patlayacaktı. Birkaç sıkıcı saatin sonunda çiftliğe varabilmişlerdi.
Yılmaz, inmesi için kapısını açan kahyaya baş selamı verdi:

-Sağol Hüsam.

-Hoşgeldiniz beyim.

-Hoşbulduk.

-Sizde hoşgeldiniz hanımım.