XXI: Foolish Actions

58 12 5
                                    

Kristan's PoV

6:57 a.m. Tuesday

Ugh! Ang sakit ng ulo ko! Hindi ko talaga alam kung paano i-solve yung pesteng code na binigay ng killer na yun. I thought it was easy like the other one. The caesar cipher pero three times harder but I think it's a cipher too.

I'm dying to solve this code because what the killer said is that we'll live if we actually solved it, mostly impossible. But there is a possibilty who solved it first will survive for what is coming. Academics is easy to me and so this codes. I need to strive more. I'll never let my classmates to outsmart me.

"Over my dead body."

"Hoy Kristan." tawag sakin ng pamilyar na boses. Pagtalikod ko si Charles.

"Akin na yung assignment na pinapagawa ni Sir Fernan. Hindi raw siya makakapasok ng klase dahil may meeting sila sa department." paliwanag niya.

"Shit!" inis kong sabi.

"I forgot! I was too busy yesterday. I'll explain to Sir later." sabi ko.

"Okay." matipid niyang sabi sabay alis hawak-hawak ang mga papel ng iba pa.

Dumeretso na ako sa kwarto para matulog muna sandali. Gusto ko na ipikit ang mga mata ko tutal wala naman si Sir, gagamitin ko na ang time niya para magpahinga. Pagdating na pagdating ko ay umupo ako kagad sa upuan ko ipinatong ang ulo sa lamesa.

"Kristan! Alam mo na ba kung paano yung code? Mukhang napagod ka kakagawa nun ah." istorbo sakin ni Chris.

Ngumisi-ngisi pa siya. Hinayupak 'to ginising pa ako.

"Well, technically yes but my mind is tired that moment so I 'forgot' everything, I need sleep so please back off." pinaghalong sarkastik at seryoso kong sabi.

"Okay." Nagbigay siya ng sign na papalayo na siya. "Sorry Mr. Englishero." sabay walk out.

"Sana lang wala ng mang-istorbo." inis kong bulong.



"Kristan!" Alam na alam ko kung kaninong maingay na boses yun. Si Kayecelyn. Patulog na ako eh! Argh!



"Ano na naman bang problema mo?" irita kong sabi.


"Namiss ko lang pinsan ko! Masama ba yun?!" ngiti-ngiti niyang sabi.


"Eh gago ka pala eh! Magkatabi lang bahay natin! Tas mamimiss mo ko? Tanga ka?"

"Ohhh. K." sabi niya sabay irap tapos kumaripas ng takbo. Narinig ko ang tawa ng mga kaklase ko.

Makatulog na nga lang. Pag may gumising pa sakin. Papakyuhin ko na. Pero seryoso ang baho pa rin. Hindi pa ba natatangal yung amoy? Jusko.


Ryan's PoV

"Oh nandito na pala si Romeo." bangit ni Patrick.

"Yeah. May mga assignment ba? Ang tindi ng lagnat ko kahapon kaya hindi ako nakapasok." sabi ni Romeo.

"Sigurado ka ba diyan? Baka wala naman. May ginawa ka lang iba." Mukhang may pinapahiwatig si Kim sa sinasabi niya.

Amity Isn't Real {Tangled Minds Series #2}Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon