Μαθήματα Αυτοσυγκράτησης

Βιντεοκλήση.

Μπήκαμε μέσα στην τραπεζαρία την ώρα που οι πατεράδες μας έβγαιναν από το γραφείο. Ο πατέρας μου φαινόταν αρκετά νευριασμένος, ενώ από την έκφραση του πατέρα του Έρικ καταλάβαινα πως εκείνος είχε κερδίσει οποιαδήποτε συζήτηση είχε γίνει εκεί μέσα.

"Ελβίρα, πάρε τα πράγματα σου, φεύγουμε." ανακοίνωσε ο πατέρας μου. "Ευχαριστούμε πάρα πολύ για το δείπνο, αλλά πρέπει να αποχωρήσουμε. Τα συγχαρητήρια μου στην οικοδέσποινα, όλα ήταν υπέροχα." είπε βιαστικά, επίσημα και πάρα πολύ ψεύτικα. Σίγουρα τα πράγματα είχαν πάει πολύ άσχημα εκεί μέσα και δεν είχε την πρόθεση να το κρύψει.

Ο πατέρας μου γύρισε τη πλάτη του και πήγε με ταχύ βηματισμό προς την πόρτα. Κοίταξα τον Έρικ απολογητικά, ενώ εκείνος με κοιτούσε ήδη με βλέμμα κατανόησης. Με πλησίασε ακουμπώντας το χέρι του στην μέση μου. Έφερε τα χείλη του δίπλα στο αυτί μου και μου ψιθύρισε σφίγγοντας με ελαφρός πάνω του.

"Θα μιλήσουμε σύντομα, καληνύχτα mia bella." με άφησε απότομα σαν να μην είχε συμβεί τίποτα και μου έδωσε την τσάντα μου που βρισκόταν στην καρέκλα δίπλα του. "Να προσέχεις." είπε με γλυκό τόνο. Το βλέμμα του ήταν σοβαρό καθ' όλη τη διάρκεια του μονολόγου του.

"Καληνύχτα." του απάντησα χαμηλόφωνα και έπειτα έστρεψα την προσοχή μου στον πατέρα του. "Καλό βράδυ κύριε Κάρντι." χαμογέλασα διστακτικά και χωρίς να περιμένω απάντηση ακολούθησα τον πατέρα μου για να βρεθώ δίπλα του.

Μπαίνοντας στο αμάξι που μας περίμενε ήδη απ' έξω τον είδα που κάτι είπε χαμηλόφωνα στον κύριο Ζέλινγκ, ο οποίος με την σειρά του έγνεψε καταφατικά ενώ συγχρόνως έκανε μία γκριμάτσα.

"Μπορείς να μου πεις τι στο καλό έγινε εκεί μέσα;" ρώτησα όταν εκείνος βολεύτηκε στο κάθισμα και κοίταξε έξω από το παράθυρο σκεπτικός.

Δεν απάντησε στην ερώτηση μου.

Είχα αρχίσει να νευριάζω με όλη αυτή τη μυστικότητα. Δεν έφτανε που με είχε φέρει μαζί του, αρνούνταν κιόλας να μου εξηγήσει την κατάσταση. Είχα καταλάβει εννοείται από μόνη μου πως η εταιρία δεν βρισκόταν σε καλή οικονομική κατάσταση, επίσης ήξερα πως πιθανότατα θα έπεφτε στα χέρια των Κάρντι αν αυτό συνεχιζόταν, αλλά δεν είχα ιδέα για το πως είχε φτάσει σε αυτό το σημείο.

Στην αρχή της χρονιάς ο πατέρας μου μου είχε αγοράσει ένα ρολόι ρόλεξ και ένα διαμέρισμα σε ουρανοξύστη με άνεση και τώρα κόντευε να "χαρίσει" σχεδόν την εταιρία του σε μία άλλη.