Μαθήματα Αυτοσυγκράτησης

Ταξί

Η επόμενη εβδομάδα αποτελούταν από την πλήρη αποφυγή μου να συναντήσω οποιονδήποτε από τα δύο ξαδέρφια και όποιους αποτελούσαν τον οικογενειακό τους κύκλο. Όταν πήγαινα στο πανεπιστήμιο φρόντιζα να μπει πρώτα ο Έρικ και μετά να ακολουθήσω εγώ για να κάτσω όσο πιο μακρυά του γινόταν. 

Όταν τελείωνα το μάθημα, φρόντιζα να είμαι η πρώτη που θα φύγω. Ο κύριος Ζέλινγκ με περίμενε κάθε φορά με ανοιχτή πόρτα όπως του είχα ζητήσει, έτσι έμπαινα μέσα στο αμάξι και εξαφανιζόμουν πριν προλάβει καν να με δει ο Έρικ.

Όταν έβγαινα βόλτες το βράδυ ή για ψώνια, πήγαινα σε περιοχές που ήξερα πως δεν σύχναζε ο Έρικ και δεν ήταν κοντά στην περιοχή όπου έμενε ο Ίθαν. 

Είχα αρχίσει να νιώθω σαν κυνηγημένη, σε μία διαδικασία που εγώ είχα δημιουργήσει. Γιατί έπρεπε να πηγαίνω πάντα από ερωτικό τρίγωνο σε ερωτικό τρίγωνο; 

Πριν φύγω από την Ελλάδα, είχα αποφασίσει πως αυτό θα γινόταν για να έχω μία καινούργια ζωή. Να αφήσω τον Ίθαν πίσω μου και όσα έκανα όσο ήμουν στην Αθήνα. Κι όμως αυτά έμοιαζαν να με ακολουθούν παντού. 

Τσέκαρα το κινητό μου συχνά, μήπως και αποφάσιζε ο Ίθαν να επικοινωνήσει μαζί μου με κάποιον τρόπο, να έβρισκε το κινητό μου από τον ξάδερφο του ας πούμε, αλλά τίποτα. Το κινητό μου παρέμενε σιωπηλό, εκτός από όταν τηλεφωνούσε ο πατέρας μου ή η Έλεν.

Ο Έρικ και ο Ίθαν έμοιαζαν τόσο αδιάφοροι όταν δεν με έβλεπαν, δεν προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν μαζί μου ούτε να με βρουν, πράγμα που με τσάντιζε και με μπέρδευε αφάνταστα. 

Το τηλέφωνο χτύπησε διακόπτοντας με από τις σκέψεις μου. Πετάχτηκα ξαφνιασμένη από τον ξαφνικό ήχο και, σκουπίζοντας τα λιγοστά δάκρυα που έτρεχαν στα μάγουλα μου, ξεκίνησα να το ψάχνω.  

Κοίταξα στα τραπέζια του χώρου όπου βρισκόμουν. Δεν είναι σε αυτά.
Έψαξα στην τσέπες του τζιν που φορούσα. Ούτε σε αυτές.
Κοίταξα στην τσάντα μου. Ούτε εκεί.
Έκλεισα τα μάτια μου και συγκεντρώθηκα στον ήχο της κλήσης.
Ο ήχος με οδήγησε στον καναπέ. Σήκωσα τα μαξιλάρια ένα προς ένα με αποτέλεσμα να το βρω κάτω από το τελευταίο μαξιλάρι που σήκωσα. 

Το όνομα της Έλεν εμφανίστηκε στην οθόνη και ξεφύσηξα ελευθερώνοντας το σφίξιμο στο στήθος που με ταλαιπωρούσε μέχρι να το βρω. Το σήκωσα και η φωνή της ακούστηκε αμέσως ταραγμένη.

"Που στο καλό είσαι;" με ρώτησε. Εκτός από ταραγμένη θα έλεγα πως ήταν και εξοργισμένη.