Μαθήματα Αυτοσυγκράτησης

Πληγές

Καθόμουν στον καναπέ του σπιτιού μαζί με την Έλεν. Είχε κάτσει οκλαδόν δίπλα μου, σιωπηλή, προσέχοντας κάθε πρόταση που έλεγα. Την ανάλυα εξονυχιστικά κάθε λεπτομέρεια των τελευταίων ημερών και της συμπεριφοράς του Έρικ απέναντι μου, την επίσκεψη του σπίτι μου και τις ώρες που πέρασα εγώ στο σπίτι των γονιών του. 

Έπειτα της περιέγραψα την επιστροφή του Ίθαν και την αναταραχή που είχε προκαλέσει. Τις έδειξα φωτογραφίες του από το κινητό μου και της είπα πως τον απόρριψα απαιτώντας να φύγει από την ζωή μου. 

"Έχω να μιλήσω τρεις μέρες με τον Έρικ και από τον Ίθαν δεν υπάρχει ένδειξη πως βρίσκεται ακόμα εδώ." της είπα πειράζοντας τα νύχια μου. "Επίσης δεν υπάρχει ένδειξη πως έφυγε." σχολίασα αγχωμένη. 

Όταν είχα μπει στο αμάξι του κύριου Ζέλινγκ κοίταξα προς το μέρος του Ίθαν. Τα φιμέ τζάμια θα τον εμπόδιζαν από το να με δει, παρόλα αυτά ένιωθα το βλέμμα του να με διαπερνάει. Ο Έρικ είχε φύγει από την θέση του στην πόρτα και τον πλησίαζε με γρήγορο βήμα. Ξεκίνησαν να μιλάμε και φάνηκε να υπάρχει ένταση ανάμεσα τους, ιδιαίτερα από την πλευρά του Ίθαν.

Πριν προλάβω να δω την συνέχεια ο κύριος Ζέλινγκ έβαλε μπρος στη μηχανή και έφυγε από το σημείο όπου ήταν παρκαρισμένος με αποτέλεσμα να χάσω την οπτική επαφή με τον κήπο. 

Ακούμπησα την πλάτη μου στο κάθισμα και ξεφύσηξα από ανακούφιση και από ενόχληση. Ένιωθα ανακούφιση αφού ξέφυγα από όλο αυτό το περίπλοκο και βαρύ κλίμα που επικρατούσε σε αυτό το σπίτι, αλλά ένιωθα ήδη την έλλειψη του Ίθαν από δίπλα μου. Ένιωθα λες και δεν είχε συμβεί η συνάντηση μας πριν από λίγα λεπτά. 

Μύριζε τόσο όμορφα. Μύρισε τόσο... Ίθαν.

Μύριζε όπως το άρωμα που είχα μυρίσει εκείνο το βράδυ στο κλαμπ, εκείνο το βράδυ που είχα αποφασίσει πως θα τον ξεπεράσω, και να που πριν λίγο στεκόταν μπροστά μου.

Γιατί αποφάσισε να γυρίσει; Γύρισε για να μου κάνει την ζωή άνω κάτω από την αρχή; Με είχε αλλάξει υπερβολικά μέσα σε ένα χρόνο, είχα αλλάξει ριζικά. Δεν του έφτασε αυτό; 

Μπήκα στο διαμέρισμα πετώντας το κινητό μου στο πάτωμα και σπρώχνοντας διακοσμητικά που βρίσκονταν πάνω σε τραπεζάκια της εισόδου και στου σαλονιού στο πάτωμα με αποτέλεσμα να σπάσουν.

Μερικά από αυτά με έκοψαν στα χέρια και στα γόνατα με αποτέλεσμα να μου έχουν μείνει γρατσουνιές και πληγές που αν τις πείραζα λίγο μάτωναν πάλι. Οι παλάμες μου ειδικά δεν είχαν γιάνει ακόμα και με το ζόρι τα έβαζα κάτω από νερό αφού το τσούξιμο ήταν πολύ έντονο.