Μαθήματα Αυτοσυγκράτησης

"Σε ευχαριστώ."

Ο ήλιος μπήκε από το παράθυρο ενοχλώντας τα κλειστά μάτια μου. Τα μισάνοιξα εκνευρισμένη και γύρισα πλευρό προσπαθώντας να συνεχίσω τον ύπνο μου.

Μάταιος κόπος. Και να έκλεινα τα μάτια μου δεν είχα την ικανότητα να κοιμηθώ.

"Ανάθεμα!" Φώναξα και πέταξα το λευκό πάπλωμα από πάνω μου.

Σηκώθηκα με αργές κινήσεις και κοίταξα εχθρικά τον ήλιο.

"Ούτε ένα δωδεκάωρο δεν μπορώ να κλείσω με εσένα." Γρύλισα λες και ήταν η Ρεβέκκα μου όταν με ξυπνούσε για να ετοιμαστώ για τα μαθήματα στο Κολλέγιο. Οι περισσότεροι θα σκέφτονταν τη μητέρα τους σε αυτη την περίπτωση, αλλά αυτή είναι η διαφορά τους με εμένα που πήγαινα σε εσώκλειστο σχολείο.

Κατέβηκα τις σκάλες και ετοίμασα την ζέστη σοκολάτα που έπινα τα πρωινά όταν δεν είχα μάθημα στο πανεπιστήμιο.

Είχαν περάσει πέντε μέρες από την κηδεία του πατέρα του Έρικ, πέντε μέρες από την ημέρα που απολύθηκα από την εταιρία.

Η μέρες πέρασαν ευχάριστα άδειες. Είχα κάτσει σπίτι κάθε βράδυ χωρίς να έχω μιλήσει σε κανέναν παρα την Έλεν. Είχαμε βγει κάποια απογεύματα για καφέ και για ψώνια, αλλά τίποτα παραπάνω. Αυτή η ηρεμία ήταν αναζωογονητική. Ο Έρικ δεν μου είχε μιλήσει, ούτε είχε προσπαθήσει να επικοινωνήσει μαζί μου με κάποιο άλλο τρόπο.

Οι μπαλκονόπορτα και οι κουρτίνες του ήταν κλειστές, έτσι καταλάβαινα πως είτε έλειπε από το σπίτι ή ήταν κλεισμένος μέσα.

Άνοιξα την μπαλκονόπορτα. Ήταν μία από τις πολλές κρύες μέρες του χρόνου. Ο ουρανός ήταν γκρίζος και είχε αρκετό αέρα.

Φόρεσα ένα γκρι πουλόβερ πάνω από το μαύρο σατέν παντελόνι που είχα για πιτζάμα και βγήκα έξω κρατώντας την κούπα με την σοκολάτα στα χέρια μου.

Έκατσα στην μαλακή καρέκλα που είχα αγοράσει λίγες μέρες πριν και χάζεψα την πόλη. Ήπια μία γερή γουλιά και έκλεισα τα μάτια απολαμβάνοντας το κρύο αεράκι.

Ο ήχος του σταθερού τηλεφώνου ακούστηκε αλλά αποφάσισα να το αφήσω. Δεν ήθελα να χαλάσω την ηρεμία μου.

Σηκώθηκα λίγα δευτερόλεπτα αργότερα αφού χτυπούσε επίμονα.

"Παρακαλώ;" σήκωσα το τηλέφωνο βλέποντας πως ήταν από την ρεσεψιόν του ουρανοξύστη. "Να ανέβει." έδωσα την άδεια και αμέσως μετά έκλεισα το τηλέφωνο.

Με γρήγορες ταχύτητες έκλεισα την μπαλκονόπορτα και άφησα την κουρτίνα μισάνοιχτη για να μπαίνει λίγο φυσικό φως στο δωμάτιο.