Μαθήματα Αυτοσυγκράτησης

Τρελαίνομαι

Με κοιτούσε έκπληκτος κρατώντας μία πετσέτα γύρω από την μέση του. Είπε πως δεν περίμενε να εμφανιστώ μέσα στην νύχτα και πως ανησύχησε όταν δεν με είδε στο πανεπιστήμιο το πρωί. Είχε προσπαθήσει να με πάρει τηλέφωνο αλλά δεν το σήκωνα.

"Μπορώ να περάσω;" τον ρώτησα ψύχραιμη.

"Υπάρχει ένα προβληματάκι." είπε και χαμογέλασε αμήχανα.

Γέλασα αντιλαμβανόμενη τι έτρεχε. "Όποια καλή κοπέλα είναι μέσα," είπα ειρωνικά "πες της να εξαφανιστεί. Τώρα." στερεώθηκα στην πόρτα περιμένοντας να φύγει από μπροστά μου και να εκτελέσει την εντολή που του έδωσα.

"Ήρθες με ορέξεις ή μου φαίνεται;" σχολίασε χαμογελαστός. "Όπως και να έχει μου αρέσει."

Εξαφανίστηκε από το οπτικό μου πεδίο και άκουγα μικρές συζητήσεις και κοφτές απαντήσεις για τα επόμενα δύο λεπτά. Αν διέκρινα καλά τις συζητήσεις πρέπει να εξελίχθηκε και ένας τσακωμός μικρού μήκους όπου νικητής βγήκε ο Έρικ.

Μία κοπέλα βγήκε από το διαμέρισμα κρατώντας ένα σεντόνι γύρω από το σώμα της και από τα χέρια της κρέμονταν τα ρούχα της και τα παπούτσια της. Είχε μακρυά ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια. Ήταν ο ορισμός της κοπέλας barbie. Ήταν πιο ψηλή από εμένα και το δέρμα της ήταν λευκό σαν πορσελάνη. Μπήκα μέσα στο διαμέρισμα αδιαφορώντας για εκείνη και έκατσα κατευθείαν στην πολυθρόνα που είχε το σαλόνι του. Μπορούσα να δω το διαμέρισμα μου από εδώ. Είχα αφήσει τις κουρτίνες ανοιχτές, αλλά όλα τα φώτα ήταν κλειστά.

Η θεά του σπιτιού του Έρικ με έκανε να απορώ αν εκείνος προσπαθούσε ποτέ να με κατασκοπεύσει και να παρατηρεί τι έκανα όσο ήμουν σπίτι του.

Άφησα τα δύο χάρτινα ποτήρια στο γυάλινο τραπεζάκι και ακούμπησα στην πλάτη της πολυθρόνας νιώθοντας μεγάλη ανακούφιση για την αίσθηση ξεκούρασης που μου προσέφερε.

"Αυτό ήταν πολύ αγενές." είπε ο Έρικ παίρνοντας μία θέση απέναντι μου αφού έκλεισε την πόρτα του διαμερίσματος του χωρίς να πει καν καληνύχτα στην κοπέλα που είχε βγει μόλις από το διαμέρισμα του ολόγυμνη.

"Να ήξερες πόσο δεν με ενδιέφερε." του απάντησα κοιτάζοντας τον επίμονα.

"Πήρες σοκολάτες; Τι γλυκιά κίνηση." έδειξε τα χάρτινα ποτήρια και έκανε την κίνηση να πάρει ένα από αυτά.

"Το ένα από τα δύο το ήπια στο δρόμο. Ήταν ζεστή σοκολάτα με γεύση φράουλα και ένα μικρό βουνό από μαρσμέλοους από πάνω. Όταν ξέρεις τις σερβιτόρες μπορούν να γίνουν πάρα πολύ ευγενικές. Μην το πάρεις αυτό, είναι το άδειο." του είπα και πήρε πίσω το χέρι μου με μεγάλη ταχύτητα λόγω της απότομης απάντησης μου.