Μαθήματα Αυτοσυγκράτησης

Είσαι μία πρόκληση

Ήχος αντρικών βημάτων ακολούθησε τον ήχο της πόρτας που έκλεινε στο μπάνιο.

"Ελβίρα, είσαι εδώ;" ακούστηκε η γνωστή φωνή με την ιταλική προφορά.

"Εδώ είμαι." Απάντησα γυρίζοντας προς το μέρος του Έρικ. Με κοίταζε εξεταστικά από την κορυφή έως τα νύχια, έχοντας ένα βλέμμα απορίας να κυριαρχεί στο πρόσωπο του.

"Είσαι εντάξει;" με ρώτησε "Έφυγες απότομα πριν, δεν πρόλαβα να καταλάβω τι έγινε."

"Καλά είμαι, δεν ήταν κάτι, νόμιζα ότι είδα κάποιον γνωστό, αυτό είναι όλο." Χαμογέλασα πειστηκά και τον πλησίασα χαϊδεύοντας του το μπράτσο. "Ευχαριστώ που ήρθες να με βρεις, δεν ήσουν αναγκασμένος." είπα ντροπαλά.

"Όχι δεν ήμουν, απλά έψαχνα αφορμή να σε δω μόνη σου." Σχολίασε γυρίζοντας πάλι στον καλό εαυτό του. "Πάμε, mia bella Ελβίρα, μας περιμένουν τα παιδιά." μου πρόσφερε το χέρι του για να με συνοδέψει, αλλά εγώ αρνήθηκα προσπαθώντας να φανώ ανεξάρτητη και αδιάφορη απέναντι του. Άκουσα το διακριτικό γέλιο του από πίσω μου και μετά να ψιθυρίζει κάτι στα γαλλικά που εγώ αδυνατούσα να καταλάβω.

"Που ήσασταν τέλος πάντων; Βγήκα έξω να σε ψάξω δεν είσαι εκεί, πάω στην πίστα κανείς από τους δύο σας." είπε η Έλεν. Φερόταν σαν μαμά και αυτή τη στιγμή είχε πάρει τον ρόλο της υπερβολικά σοβαρά. Ξέροντας ότι ήμουν σε άγνωστα νερά όσο ήμουν στην Αμερική, ήθελε να με κάνει να νιώσω άνετα και πάνω από όλα να είμαι ασφαλής.

"Και εγώ εκείνη έψαχνα, την βρήκα στο μπάνιο και της είπα ότι θα την έψαχνες." Είπε ο Έρικ αδιάφορα. Έκανε νόημα στον Ντάνι να του βάλει άλλο ένα ποτό και έστρεψε πάλι την προσοχή του πάνω μας.

Καθήσαμε όλοι μαζί πίνοντας τα ποτά μας και συζητώντας για τις πατρίδες μας. Εγώ για την Ελλάδα, ο Έρικ για την Ιταλία και ο Φίλιπ για την Αγγλία. Η Έλεν ήταν η μόνη που καταγώταν από την Αμερική και ένιωθε περίεργα ανάμεσα σε εμάς.

Ο Ντάνι, ο μπάρμαν, κέρασε στη παρέα την πρώτη γύρα με τα ποτά ενώ ο Έρικ με τον Φίλιπ πλήρωσαν τα υπόλοιπα πείθοντας εμάς να βάλουμε τα χρήματα μας μέσα στην τσάντα.

Βγήκαμε έξω από το κλαμπ στον έρημο και ήσυχο πια δρόμο. Τα αυτιά μου βούιζαν από την συνεχόμενη φασαρία του μαγαζιού, αλλά τα μάτια μου ένιωθαν ανακουφισμένα που δεν είχαν πια τα περίπλοκα φώτα να τα ενοχλούν και να τα κουράζουν.