Μαθήματα Αυτοσυγκράτησης

Ναρκωτικό

Είχα σηκωθεί όρθια και στεκόμουν λίγα μέτρα μακρυά του. Η πρόταση του έμοιαζε το ίδιο τρομακτική όσο ήταν ελκυστική. Καθόταν στον καναπέ, στην θέση όπου καθόμουν εγώ πριν και με παρακολουθούσε σιωπηλός όσο εγώ επεξεργαζόμουν την ιδέα του και ποια θα ήταν η απάντηση μου σε αυτό.

"Ώστε αυτό είναι το παιχνίδι σου." είπα μετά από λίγα λεπτά σιωπής.

"Δεν ήταν παιχνίδι το να κάνουμε σεξ και μετά να με αφήσεις δύο λεπτά μετά σαν να μην ήταν τίποτα για εσένα;" έμοιαζε να το λέει χωρίς κανένα συναίσθημα, χωρίς πόνο, χωρίς καν θυμό.

Το πρόσωπο του ήταν ουδέτερο και έμοιαζε λες και μιλούσε για κάτι πολύ απλό, σαν να μιλούσε για κάποιο παιχνίδι ποδοσφαίρου ή μία συνταγή πρωινού, κάτι που είναι καθημερινό και αναμενόμενο για εκείνον. Κάτι που είχε συνηθίσει και δεν του έκανε εντύπωση πια.

Όχι, δεν ήταν παιχνίδι για εμένα αυτό. Ήταν μία απόφαση που πήρα εν βρασμό, λόγο θυμού, λόγο απογοήτευσης. Δεν μπορούσα όμως να συλλάβω πως όλο αυτό που είχε οργανώσει ο Ίθαν, το σχέδιο του με την Ζωή, ήταν κάτι που έκανε εν βρασμό. Περιείχε πολύ οργάνωση, πολύ σκέψη. Είχε επιλέξει συγκεκριμένο θύμα και συγκεκριμένη χρονική στιγμή ώστε να βρίσκομαι εγώ εκεί.

Μου είχε ανακοινώσει μάλιστα από πριν πως κάτι θα οργάνωνε που θα με πλήγωνε.

Αυτό λοιπόν εγώ δεν μπορώ να το συλλάβω ως απερισκεψία.

"Όχι, Ίθαν, δεν ήταν παιχνίδι. Με πλήγωσες με όλο αυτό που έκανες, ακόμα και αν ήταν για το καλό μου να με χωρίσεις και να έρθω εδώ, ήταν λάθος ο τρόπος σου." στερέωσα το σώμα μου στον τοίχο αφού ο πόνος στο πόδι μου ήταν ακόμα έντονος και δεν είχα τις δυνάμεις να το πατάω για πολύ ώρα.

"Και εσύ με πλήγωσες όμως Ελβίρα, πολλές φορές." είπε και σηκώθηκε όρθιος. "Με πλήγωνες όσο ήμασταν στην Αθήνα, με τις απερισκεψίες σου, με την απιστία σου. Από την αρχή της σχέσης μας."

"Τότε γιατί ήρθες να με βρεις και δεν προσπάθησες να βρεις κάποια που δεν θα σε πληγώσει. Γιατί οργάνωσες όλο αυτό για να με πληγώσεις πάλι;" τα μάτια μου άρχισαν να βουρκώνουν και πάλευα με όσα συναισθήματα ένιωθα εκείνη την στιγμή για να κρατήσω τα δάκρυα απ΄το να κυλήσουν στο πρόσωπο μου.

"Μπορούμε να πούμε λοιπόν πως είμαστε πάτσι, έτσι δεν είναι; Με πληγώνεις, σε πληγώνω και ξανά από την αρχή. Ένας κύκλος είναι η σχέση μας Ελβίρα. Μετά από λίγο καιρό θα βρεθείς πάλι στην αγκαλιά μου για τον πολύ απλό λόγο πως δεν μπορείς μακρυά μου. Και εγώ δεν μπορώ χωρίς εσένα." βρισκόταν επικίνδυνα κοντά μου. Συνέχιζε να φαίνεται τόσο ανάλαφρος, όπως πάντα, κατά διαστήματα χαμογελούσε κιόλας. Ένιωθε καλά με τα λόγια του και από ότι φαίνεται ήταν ευχαριστημένος με της εκφράσεις τρόμου και απορίας που έπαιρνα εγώ.