Μαθήματα Αυτοσυγκράτησης

Θραύσματα

Δεν κατάφερα να κοιμηθώ όλο το βράδυ.

Πρώτον, δεν ένιωθα ασφαλείς. Ήταν πράγματι τόσο εύκολο για κάποιον να μπει μέσα στο διαμέρισμα μου; Ο Ίθαν δεν κατείχε ιδιαίτερες γνώσεις στις διαρρήξεις και είχε καταφέρει να εισβάλει στο σπίτι μου με μεγάλη ευκολία. Με ακόμα μεγαλύτερη ευκολία είχε καταφέρει να φύγει χωρίς καν να τον δω.

Δεύτερον, σκεφτόμουν τι θα μπορούσε να πάρει ο Ίθαν από εμένα. Το σπίτι μου περιείχε τα βασικά πράγματα και σίγουρα τίποτα το ιδιαίτερο που να τον βοηθούσε σε κάτι. Το λάπτοπ μου βρισκόταν στο γραφείο μου και το κινητό μου στα χέρια μου, οπότε σίγουρα δεν θα μπορούσε να αποκτήσει κάποιες προσωπικές μου πληροφορίες.

Τα χαρτιά του γραφείου τα είχα παραδώσει στην Ζωή το πρωί, και ήταν και ο ίδιος μπροστά. Συνεπώς αν ήθελε κάποιο από αυτά έπρεπε να διαρρήξει το δικό της σπίτι.

Τρίτον, είχα την τεράστια απορία αν είχα τρελαθεί και αν η κούραση της ημέρας σε συνδυασμό με τον άθλιο πόνο του ποδιού μου με έκαναν να έχω παραισθήσεις.

Έψαχνα τα προσωπικά μου αντικείμενα με τις ώρες, όταν τα περισσότερα φώτα από τα διαμερίσματα της πόλης είχαν κλείσει τα δικά μου παρέμεναν ανοιχτά σε όλους τους χώρους του διαμερίσματος.

Κουζίνας, σαλονιού, υπνοδωματίου ακόμα και των μπάνιων τα φώτα ήταν ανοιχτά. Είχα ανακατώσει ότι αντικείμενο υπήρχε μέσα σε αυτά για να δω αν κάτι έλειπε, έστω και το παραμικρό.

Για να είμαι ειλικρινείς όταν γύρισα σπίτι τα πράγματα ήταν άθικτα και όπως τα είχα αφήσει. Ο Ίθαν δεν είχε έρθει σπίτι μου ώστε αν ξέρει τα κατατόπια και που υπήρχε το κάθε αντικείμενο. Για οτιδήποτε και να έψαχνε θα έπρεπε να κάνει το σπίτι λες και είχε μόλις περάσει κάποιος τυφώνας.

Πέταξα τα τελευταία πράγματα που είχα στα μικρά συρτάρια του γραφείου μου. Τίποτα δεν έλειπε, όλα βρίσκονταν στην θέση τους. Έτριψα τα μάτια μου απεγνωσμένη. Τα μάτια μου βούρκωσαν και δάκρυα άρχισαν να τρέχουν στα μάγουλα μου.

Δεν ήξερα αν τα δάκρυα έτρεχαν επειδή ένιωθα πως ο Ίθαν με πρόδωσε για άλλη μία φορά ή επειδή ήμουν τόσο νευριασμένη με τον εαυτό μου που άφησα κάτι τέτοιο να συμβεί.

Άφησα ένα ουρλιαχτό ελεύθερο, σίγουρη πως κανείς δεν θα με άκουγε.

Πέταξα ένα βάζο που διακοσμούσε το τραπέζι στον τοίχο και αυτό έσπασε σε θρύψαλα πέφτοντας στο πάτωμα. Ξεφύσησα απογοητευμένη που αυτό δεν μου έφερε καμία ευχαρίστηση.