SHUT UP AND BE MY BOY

LEAVING

:)

***-

Black, Grey, White....

Maayos kung pinagsunod-sunod na tiniklop ang mga shirts sa loob ng maleta. Para lang akong nakalutang habang nag-aayos.

Knock-knock

Lumingon ako mula sa katok sa may pinto ko. Nandoon nakasilip ang Mommy ko habang may tipid na ngiti sa mga labi nya.

"Need help?"

Nagkibit balikat ako at naupo sa paanan ng kama ko. Ilang sandali ka ay naramdaman ko ang paglundo nito.

"I'm sorry Son." Pinisil ni Mommy ang kamay ko.

"Okay na lang po Ma. Wala naman na akong magagawa. W-wala naman tayo pang kayang gawin. Even you and Dad, nakaranas ng bangis nila. Masakit lang na kahit ako pala walang takas."

My Mom hug me, idinantay nya ang baba sa balikat ko. "I can't imagine how my days would end without her. How I can solve Math problems without her asking me what is Patinig and Katinig means. How my Life ends without her. Bata pa sya, at sa tuwing naiisip kong hindi nya deserve marasan ito, that he deserve someone better than me. Somehow....Someday...Oneday I'll understand how this journey would end."

"Ma? Hindi na ako iiyak pa. What I have with Chammy, sandali at maikli lamang pero ito ang baon ko na minsan totoo akong nagmahal. She'll be alright, I hope....I am too."

*****

"Nakapatay man ang ilaw mo at sarado ang bintana mo alam kong nasisilip mo sya?"

Hindi ko sinagot si Mommy at nagtalukbong lang ng kumot. Hindi ka iiyak! Mabuti na yun aalis na talaga sya!

"MAaa!!!" Napasigaw ako at napaupo matapos buksan ni Mommy ang ilaw sa kwarto ko. Sinamaan nya ako ng tingin kaya napaiwas ako ng mata sa kanya.

"Namamaga na yang mata mo Anika. Kanina ka pa umiiyak dyan? Nagpapaalam na sila Daddy mo kayla Ninong Brix sa kabilang bahay. Yung mga kapatid mo may sama ng loob kay Vander pero nagpaalam parin sila. Ikaw? Alam kong nangangati na yang talampakan mo. Say Goodbye to your Ninang at Ninong...."

Humiga ako patagilid with Mom facing my back.

"Anika, it will be the last time."

Kumuha ako ng unan at tinaklob sa tenga ko. I dont want to hear what Mama will say. Sana pagising ko I'm not affected anymore.

I can feel Mom sit near me. Hinila nya ang unan kaya wala akong nagawa.

"Turn off the lights Mom, I want to sleep." Pakiusap ko.

"Hayaan mo na. Ano ba naman yung pagtingala nya sa kwarto mo makita nyang bukas ang ilaw mo ng 11:00 pm, mapangiti man lang sya knowing na baka sinisilip mo sya over here." Nag-init ang pisngi ko sa sinasabi ni Mama.

"No I am not. Never!"

"Good." Napabalikwas ako kay paharap kay mama. "Mabuti na yun umaasa lang pala sya, makaganti ka man lang." Sinabayan pa nya ng malutong na tawa.

Ang gulo ni Mommy. Napaismid tuloy ako.

"Minsan Anak nakakagaan din sa loob gumanti sa taong nagpa-asa sayo." tinapik nya ang balakang ko. "Lalabas lang ako. Don't turn off the lights. Hayaan mo syang isipin na tinitingnan mo sya. Hayaan mo syang mag-assume na hahabulin mo sya." Seryosong sabi nya. Pero hindi ko maintindihan, iba ang tono ng pananalita ni Mommy.

Parang nanunubok. Hindi ako kumibo at muling nagkatukbong ng kumot. Bumukas sara ang pinto ng kwarto ko. Lumabas na si Mommy.

Mabilis kong inalis ang kumot ko at pagapang na lumapit sa window, sobrang pag-iingat ang ginawa ko baka makita kasi ang shadow ko. Hindi ako kumurap noong bumukas ang gate ng Presston residence. Dalawang black mercedes benz ang mauna. Kasunod ang isang limousine.