1.6

3.1K 61 5
                                    

Alkım eve gitmek yerine Barın'nın ısrarlarıyla onun evine gittiler.

"Neden bu kadar ısrar ettin? " dedi Alkım.

" Adara ile konuştum, benden sana göz kulak olmamı istedi. "

" Peki, bunu neden yapıyorsun?"

"Çünkü istiyorum. "

Alkım bu lafına karşılık bir şey demedi. Adara neyin peşindeydi? Neden Barın ile konuşmuştu?

O an aklına çakan bir şimşekle kapının girişinde kala kaldı.

Geri dönmeyecek... Düşüncesi bile berbat iken hissetmesi... Bu hisler kötüydü.

Kendisine zarar vermesine neden oluyordu.

Böyle hissetmek istemiyordu.

"Ne oldu? " diye sordu Barın.

" O geri dönmeyecek değil mi? "

Barın cevap vermek yerine onun elinden tuttu ve kendine çekti. Alkım'dan uzundu. Onun kafası Barın'nın göğsüne geliyordu. Bastırdı onu kendisine, sanki onun acısı kendisine geçebilirmiş gibi...

Hatırlamasını istiyordu, Barın. Alkım'ın onu hatırlamaması, ona acı veriyor ama onun acı çekmesi... Onu öldürüyordu.

Bir hıçkırık sesi duyunca Alkım'ı bıraktı, göz yaşları akan Alkım'ın kafasını kaldırdı ve gözlerinin içine baktı.

Mavi, umut dolu gözler...

Dayanamadı Barın, oracıkta yapıştı Alkım'ın pembe dudaklarına.

Alkım'ın dudaklarını bırakmadan kapıyı kapattı ve onu içeriye götürdü.

Barın'ın düşündüğünün aksine Alkım hatırlıyordu onu. Küçükken arkadaş olduklarını, daha sonra eşcinsellere özel bir sitede karşılaştıklarını... Hatırlıyordu onu... Her şeyiyle hatırlıyordu.

Barın zevk iniltileriyle birlikte Alkım'ın kulağına fısıldadı.

"Seni seviyorum, boncuk. "

Bu fısıltı, herşeyi ateşledi. Alkım o an ki kıvılcımla Barın'ın dudaklarını şehvetle öpmeye başladı.

İki genç kendilerinden geçmiş, ruhları birleşmiş bir şekilde koltukta üst üste sevişiyorlardı.

Barın daha fazla dayanamadı ve Alkım'ın üstünü çıkarttı.

Onun vücudunu öpüyor ve emiyordu. Fakat Alkım birden durdu.

"Yapamam. "

" Neden? O gün, o çocukla yapacaktın? "

" Seninle yapamam... "

Barın doğruldu, dikleşti ve kaşlarını çattı.

" O ne demek? "

" Hayatımda aşka yer yok benim Barın, söz verdim kendime... "

" Her sözü tutmak zorunda değilsin. " dedi Alkım'ın yanağını okşarken.

" Bilmiyorum... " dedi Alkım kafasını eğerken.

" Kendini bana bırak, seni mutlu edeceğim ve bir daha... Ve bir daha asla seni bırakmayacağım. "

#

Kapağı yapan, aşk gibi insan olan CalumsNymph iyi ki varsın kız deli

BedenHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin