Beden

1.1

"Don't make me close one more door
I don't want to hurt anymore
Stay in my arms if you dare
Or must I imagine you there
Don't walk away from me
No, don't walk away from me
Don't you dare walk away from me
I have nothing, nothing, nothing
If I don't have you" Alkım alkış sesleriyle gözlerini açtı ve gülümsedi.

Doğum günü partisi devam ederken Alkım sahneden indi ve arka tarafa, Adara'nın yanına gitti.

"Ne yapıyorsun burada? "

Adara elinde ki sigarayı söndürdü ve Alkım'a baktı.

Onun sorusunu önemsemeden konuştu.

" Alkım... Ben galiba... " dedi ve nefes aldı ama konuşmaya devam etmedi.

" Söyle bana, Adara. " dedi ve onun omzunu sıktı güven verircesine.

" Bir kaç insanla konuştum ve... Biraz araştırdım. Sanırım... Aşık oldum ben! " dediği anda gözleri doldu ve ağlamaya başladı.

Bu güzel bir şey değil mi? Diye düşündü Alkım.

" Neden ağlıyorsun ki? " Şaşkınlığı sesine vurmuştu.

" Çünkü, daha önce başıma gelmedi!" diye isyan etti Adara.

"Bak daha önce hiç aşık olmadım ama... Aşkın acısı bile güzelmiş. Bir çok kişi bunu söylüyor. Ağlama bu yüzden. "

" O insanlar da patronuna mı aşık oluyorlar? " deyince Alkım ne diyeceğini şaşırdı.

Arkadan Barın, Alkım'a seslenince Alkım " Gitmek zorundayım, sonra konuşacağız. "diyerek sahneye geri döndü.

Adara yeni bir sigarayı pembe rujlu dudaklarının arasına koydu ve çakmağın etrafına elleriyle kalkan yaparak sigarasını yaktı.

Hazır hissetmiyordu, aşkla uğraşacak zamanı yoktu. Bunu Kara'ya söylemeli miydi?

Yoksa her şeyi içinde yaşayıp bitirmeli miydi?

Kafası çok karışıktı. Ne yapacağını bilmiyordu. Sürekli onu görmek istiyordu. Gerçek hayatında neler yaptığını, işini, sevdiği şeyleri merak ediyordu.

Onun seks kölesi olmak yerine aşık olduğu kadın olmak istiyordu.

Hızlıca sigarasını söndürmeden kafeden çıktı.