Beden

2.0

"Böyle yapması çok saçma, madem seni istemiyor o zaman neden çağırıyor?"

"Bilmiyorum, Adara. Hiç bilmiyorum. " dedi telefonda olan Adara'ya.

Hastaneden çıkıp Barın'ın evine gelmişlerdi. Daha sonra Adara'yı arayıp olanları anlatmıştı.

Saat gece yarısına geliyordu ve Alkım uykusuzluktan öleceğini düşünüyordu.

Adara telefonda bir kaç küfür ve bir şeyler dedi ama Alkım dinlemedi.

"Adara ben uyuyacağım, sonra görüşürüz olur mu? " dedi ve cevabını aldıktan sonra telefonu kapattı.

"Bugün provaya gitmek istemiyorum." dedi gözlerini kapatırken.

"Yarın doğum günü kutlaması var, gelmek zorundasın. " dedi Barın.
Onu zorlamak istemiyorum ama yeni hayat kurması lazım. Diye düşündü.

Yardım etmek için zorlamaya devam etti.

" Hadi ama... Bu senin için önemli. Kafanda dağılır. " dediğinde Alkım isteksiz bir şekilde ayağa kalktı ve ayakkabılarını giydi.

Binadan çıktıklarında yağmurun çiselediğini fark ettiler.

" Yürüyelim. " dediler aynı zamanda.

Buna gülümsediler ve yavaş yavaş yürümeye başladılar.

Bir kaç dakika aralarında sessizlik hakim oldu daha sonra Alkım bu sessizliği yendi ve konuştu.

" Seni hatırlıyorum, hemde her ayrıntısına kadar. " deyince Barın durdu ve ona bakmaya devam etti.

" Eşcinsel sitesinde ki çocuğun da sen olduğunu biliyorum." dedi ve nefes aldı. Fakat bu nefesi Barın kullandı.

Yağmurun altında, gece yarısını geçerken öpüşmeye başladılar.

Bu öpücük sıradan sevişme öpücüğü değildi, ikisi içinde.

Bu bir aşkın başlangı olan öpücüktü.

Alkım geri çekildi ilk önce. Barın'ı inceledi. Suratında ki ifadeden ne düşündüğünü anlamaya çalışıyordu ama nafile, Barın sıradan birisi değildi.

Yine Alkım konuştu.

"Senin yanına taşınmak istiyorum. " dedi ve gülümseye çalıştı.

Barın ise bu sefer masum, kısa bir öpücük kondurdu Alkım'ın dudağına.

Ve yürümeye devam ettiler.