Beden

1.5

Adara, Kara'nın evinde çok mutluydu. Oradan çıkmak istemiyordu. Büyülenmiş gibi sadece onu düşünüyordu...

Ne zaman gelecekti? Bana sevgilim diyecek mi? Beni sevecek mi? Diye düşünmekten delirmiş gibi hissediyordu. İçindeki fırtınalar dinmiyordu.

Peki Alkım ne yapıyor acaba? Diye düşündü. 14 gündür ilk defa Kara hariç birisini düşündü.
Neler oluyor bana? Diyerek ayağa kalktı ve çantasını aldı. Ayakkabılarını giyip dışarıya attı kendini.

Hava onun hissettiğinin aksine sıcak ve güneşliydi.

Yoldan geçen bir taksiyi durdurdu ve bindi.

Alkım'ın yanına gidiyordu.

#

Taksiden parasını ödeyip, indi. Kafenin kapısını itti ve hızla içeriye girdi.

Alkım gözlerini kapatmış, şarkıda kendini kaybetmişti.

İnsanların alkışlarıyla gözlerini açan Alkım sahneden inip Adara'ya sarıldı.

Birbirlerini özleyen iki arkadaş sımsıkı sarılıyorlardı.

İlk bırakan Adara oldu.

"Gelmediğim için üzgünüm. Seni çok özledim! " dedi suratı asık bir şekilde.

" Bende seni çok özledim! " dedi Alkım.

Barın'ın Alkım'a baktığını fark eden Adara sinsi sinsi sırıttı.

"Arka vokalci sana bakıyor!" dedi dişlerinin arasından.

"Ah, öyle mi? " dedi Alkım sakince ama hiçte sakin değildi. Tam tersi birden kalbi atmaya başlamıştı.

" Yakışıklı, elden kaçırma bence! "dedi sırıtarak.

" Her neyse. " dedi Alkım.

" Alkım, hadi sahneye. " diyerek yanından geçti Bulut.

Alkım Adara'ya bir kere daha sarıldı ve sahneye çıktı.