Mend Someone's Broken Heart (Completed!)

pag sisisi

Chapter 23
Sanya Alejo's Point of View

Hindi ako mapa kali.
Feeling ko, may naka sunod sakin. Marahil, dahil lang to sa wala akong tulog.

At kanina lang, nakita ko si Charles at Maria na nag uusap.
Nadaanan ko lang sila.

Ni hindi ko nga alam kung anong pinag uusapan nila but it's clear to me na umiiyak si Maria.

And now, nag lalakad na ako sa kung saan saan. It's more like tumatakbo na.

Sa tuwing gagalaw ako, parang may nag uubserba.
Nakaka paninding balahibo.

Nag vibrate ang cell phone ko.
Unregistered number.
Ni di ko nga alam kung sasagutin ko ba o hindi.

Kahit ilang beses ko pang hayaan lang na mag ring ang cell phone ko, hindi siya tumitigil. Kaya naman ay sinagot ko na.
I don't have any choice..

"Hello?" Tanong ko.

"Walang magagawa ang pag takbo mo" nanindig ang balahibo ko sa sinabi niya.

Hindi ako sumagot. Natulala lang ako.
"Kung gusto mo na tumigil na ako... Tumigil ka na sa pag takbo mo. Mag meet tayo" sabi pa nito.

Hindi ko alam kung anong gagawin ko..
Sumibol ang kaba sa dibdib ko.

Bakit feeling ko?
Parang related sa pambubugbog namin ni Maria kay Arra ang nafe feel ko na dahilan kung bakit gusto makipag kita sa akin ng caller?..

"Pupunta ka ba?  O gagawin kong miserable ang buhay mo?"

Nag balik ako sa ulirat ng dahil sa sinabi niya.
"I'm going... Saan tayo mag me meet" walang ano anong sabi ko.

"Very good" sagot ng kabilang linya.
Ni hindi ko man lang ma boses-san kung sino siya.

Tulad ng pinag usapan,. Nakipag kita ako.
Hiyang hiya na ako sa ginawa ko kay Arra at gusto ko nang pag sisihan yon.

Hinimas himas ko ang aking mga braso. Tensyonado ako. Nag sisi taasan ang mga balahibo ko.

" Buti naman hindi ka na nag tata takbo?" Isang boses na pamilyar ang narinig ko.
Nanindig ang balahibo ko.
Boses palang......

"Steve.." tanging sabi ko...

"Astonished are you?" Naka ngising sabi niya.
Kinabahan akong bigla...

Hindi ako nakapag salita.

Nilapitan niya ako at hinawakan ang dalawang braso ko.

"Hey, why can't you talk?" Prenteng tanong niya.

Dumiin ang hawak niya sa mga braso ko.
"Ayaw mo mag salita?"
Nilapit niya ang mukha niya sa mukha ko.

"Eto nga pala, tanong ko sayo..
Bakit mo nagawa yon?"

Sa sobrang lapit ng mukha niya sa mukha ko, hindi ko alam kung anong uunahin ko..

Kung uunahin ko ba ang huminga o sumagot sa tanong ko.

Ilang minuto pa ay inilayo niya na ang mukha niya sa mukha ko.

"Ano na?" Seryosong tanong niya. Mukha siyang lion na gutom na gutom. Looking for it's prey.

"I... " Hindi ko masabi ng diretso.

"You what?" Tanong niya.
Hinihintay ang sagot ko.

"I didn't... Mean... Hurting... Her..." Pa putol putol na sabi ko.

"No joking Sanya! You didn't mean hurting her?Ano yon? Hangin lang yung nakita namin na pananakit niyo sa kanya?! Yon ba yon? Huh? Sanya!" Galit na sabi niya....

Handa siyang manakit...
Bakit ganun siya?
Bakit galit na galit siya sakin. Dahil ba sa nagawa namin?

" Shes on the hospital! Arra is on the hospital! Bed ridden siya ngayon! Sanya! Ano?! Anong ibig mong sabihin ha?! Andito na ako oh! I came chasing you Sanya! Ano na?! Ipakita mo na! Sabihin mo na kung anong rason?! Kung anong intensyon mo! " Galit na sabi niya.

Napa takip ako ng tainga.

Ang sakit..
Ang sakit na mas inuuna niya ang galit kesa sa pag intindi sakin. I just wanted to be loved! Me and Maria just wanted to be loved! Ano bang hindi nila na iintindihan dun?!

"I know Steve!" Na nginginig na sabi ko.
Napa yuko ako.

"Wag mo na akong dramahan pa. Nakita ko ang pag papahirap niyo kay Arra. Nakita ko kung pano niyo siya saktan at pahirapan! Bugbugin at hayaang mamatay. Buti nga pumunta na kami agad eh bago pa siya matuluyan!. Ano? Sanya? Dinu dugo siya.
Namumutla na siya, nahihirapan. Pero puro kayo galit at selos! Mga walang utak at di nag iisip! Ano?! Pano kung namatay siya?! Hindi sapat ang buhay niyo ni Maria para pag bayaran ang buhay niya" pahayag niya. Napa kagat labi ako.

"Bakit ba adik na adik ka sa kanya! Na parang buhay mo! Kaya mo siyang pag silbihan?! Kulang na nga lang ay pag silbihan mo siya? Bakit! " Protesta ko.
Di ko na napigilang umiyak.

"Naiintindihan kita Sanya. Nag mamahal ka ng tao..
Pero hindi ibig sabihin na mag papadala ka sa selos. Kagaya ko. Nakita mo bang binugbog ko si Charles nung sinaktan niya si Arra? Mag isip ka nga Sanya. Sana inisip mo ang mga aksyon mo. Kung ako sayo, babawi ako sa mga bagay na nagawa ko kay Arra. Di yong nag mumukmok lang sa isang tabi. O kung hindi kaya ay nag e enjoy na akala mo naman ay walang kasalanang nagawa."
Mahaba habang paliwanag niya.

Tumalikod na siya pero bago pa siyang tuluyang umalis ay nag salita nanaman siya.

"Hinding hindi matutuwa ang taong mahal mo sa ginawa mo. Intindihin mo yan. Lalo na at mahal ng taong mahal mo yung sinaktan, pinahirapan at muntikan niyo nang patayin" sabi niya at tuluyan ng umalis.

Na pa tulala naman ako.
Naiintindihan niya ako...?

Hindi ko ata maintindihan yon.
Anong naintindihan niya sakin?

Then realization hit me...

We are on the same boat but yet, hindi niya ginawa ang ginawa ko...

Napaluhod nalang ako sa na realize ko..

Napaka tanga ko talaga.
Ang tanga ko at nagawa ko ang kasalanang iyon...
At ang malala ay sa taong mahal niya. Ang tanga ko. I want to die

(Updated: 6-3-17)