Mend Someone's Broken Heart (Completed!)

epilogue

Arra Menese' Point of View

"Ire pa Arra! Malapit na"
Sabi sa akin ng doctor.

Baby, lumayas ka na sa tiyan ni mommy. Ang hirap hirap mong ilabas.

"Kaya mo yan Arra. Hinga ng malalim"
Parinig kong sabi ni Charles.

Parang gusto ko silang pag untugin dalawa nung doctor.

Buti nalang sana kung sila nalang ang nanganganak para sila ang chini cheer nila. Kaso hindi eh.

Humawak ako ng mahigpit na mahigpit kay Charles at umire ng sobrang lakas sa abot ng aking makakaya.

Narinig ko ang iyak ng bata. Kasabay ng pag bati ng doctor sa akin.

Hinalikan ako ni Charles sa noo.

I'm losing consciousness...

No....

Pagka gising ko, nakita ko agad si Charles na nilalaro ang daliri ko.

"Did you name him already?"
Medyo namamaos kong sabi.

"Nope. Not yet baby. I want you to gain consciousness before we name them."
Sagot niya at ngumiti.

Inalalayan niya akong umupo sa kama.

"What do you mean them? "

Nangunot ang noo ko sa sinabi niya.

"We didn't know na dalawa ang nasa loob ng tiyan mo. Kasi. Based sa OB test mo, iisa lang ang laman nito"
Sabi niya at hinimas ang tiyan kong wala nang lamang bata.

"Diba? Ayaw nating makita kung ano yung nakikita natin sa machine? So we just ask the doctor for meds and stuff?"
Pag papatuloy niya pa.

"Should we name them already?"
Tanong ko. Na e excite na akong makita kung anong mga hitsura nila. Kung sino ang kamukha ko at kamukha ni Charles.

Lalo na at dalawa pa pala sila.

"Of course! Tara. Tawagin lang natin yung nurse na nag aalaga pansamantala sa mga anak natin"

Binuhat niya ako at inilagay sa wheel chair. Baka raw kasi ma bigla yung katawan ko. Mahirap na. Lalo at kakapanganak ko pa.

Tama siya.

Nag punta kami sa kwarto kung saan naka incubate ang mga anak namin. At andun ang isang nurse na maya't maya ang pag check sa kanila.

"Ay, ah.. eh.. good afternoon po maam. May ipapangalan na po ba sila?"

"Ah yes miss. May ipapangalan na kami"
Ngumiti ng matamis ang brusko kong katabi.

Dali dali namang kumuha ng papel at ballpen ang nurse para isulat ang pangalan ng dalawa.

"Ayana Charisse Menese Lim"
Sabi ko sa kanya. I'm referring to my cute baby girl.

Agad naman niyang inilagay sa papel ang pangalan. Ipinakita niya pa sa akin kung tama ba ang spelling ng pangalan na isinulat niya.

"Aaron Miguel Menese Lim" .sabi naman ni Charles.

Pinag awayan pa namin ni Charles kung anong ipapangalan sa kanila. Kung lalaki kako eh gusto ko may Aaron. Bahala na siya kung gusto niyang dagdagan.
At kung babae naman ka niya eh Ayana daw para sa kanya. So ayun. Looks like nag blend in naman ang mga names na napili namin.

"So ganun po yung story niyo ni daddy?" Inusenteng sabi ni Ayana. 4 years old na ang mga anak namin at wala pa kaming balak sundan sila.

"Oo anak. Kaya kapag malaki na kayo? Alamin niyo kung sino at ano na ba talagang gusto niyo in life. Ok ba yun?" Sambit ni Charles.

"Bakit po may nag hurt kay mommy?"
Tanong naman ni Aaron.

Nagka tinginan lang kami ni Charles.
Isine senyas ko sa kanya na siya na ang sumagot.

"Hindi mo pa na iintindihan anak. When time comes? Malalaman niyo rin kung bakit na hurt si mommy ng dahil sa akin ok?"

Nung araw ng kasal namin. Nakita ko si Steve. Kasama ang misis niya. Mukhang masaya naman na sila. At buntis na nga yata. Sila Maria naman, meron rin. We are good friends now. May anak na rin siya. And I think magiging malapit ang mga anak namin sa isa't isa.

"Ok po!" Sabi ng mga bata.

Napa tingin ako kay kuya kasama ang anak niya, si Kiel, at ang asawa niya. Walang iba kung hindi ang best friend kong si Hannah. After I get married to Charles, nag propose na rin si kuya. And naging mabilisan rin ang kasal nilang dalawa. Unlike sa akin. Walang kid nap yung sa kanila.

Sila mom at dad naman, nasa Tokyo para mamasyal. Mga 4 na araw rin sila dun.

"Guys. Iwan muna namin si Kiel sa inyo ha? Check up kasi ni Hannah ngayon eh. Saka gusto makalaro ni Kiel yung mga pamangkin ko eh."
Nag susumamo na pakiusap ni kuya.

Ngumiti naman ako ng pagka lawak lawak.

"No problem about Kiel. Sige na. At gusto rin naman ng mga anak ko na kalaruin sila. Saka balitaan niyo nalang ako tungkol sa susunod na mini version niyo. Kung babae ba yan o lalaki. Pwede rin mag overnight dito si Kiel. Tingnan mo naman tong mga anak namin. Trip na trip ang kuya nila"

"Salamat talaga Arra ah.. promise. Babawi ako sayo beshy"
Sambit ni Hannah at niyakap ako.
I hugged her back.

Nag paalam na sila sa akin at saka umalis.

Kiel is a year older than our kids.
Na buntis si Hannah bago pa sila ikasal ni kuya. My brother decided na mauna munang manganak si Hannah before the wedding. Hannah and our parents agreed to that since medyo mahina ang kapit ni Kiel.

"Arra. What are you doing here. Nilalamig ka ba?"
Malambing na sabi ni Charles sa akin.

"Hindi naman"
I answered.

Looking at our kids, they are really our angels given by God.

"Excited ka na bang magka baby number 3?"

Na tawa naman ako kay Charles. Sus. Gusto lang niya uli magka baby kasi na i inggit siya kila kuya eh.

"When Aaron and Aya turns 5 ok?"

"Tsk. Fine. When they turned 5 I will get you pregnant"

Hindi ko talaga alam kung bakit ko pinakasalan ang isang to.

Napa tingin ako sa mga bata habang masaya silang nag kukulitan sa may lanai.

I met someone who broke my heart. But in the end, he still mend it. Piece by piece. Slowly but surely. He made me who I am today. I built a family with him. Because I know to myself he will take care of me. At hinding hindi niya sasayangin ang pangalawang pagkakataon na bigay ko sa kanya. And now? I have my precious Aaron Miguel and Ayana Charisse.

A sweet loving husband. And cute and angelic kids. I couldn't ask for more.

Mending someone's broken heart will never be easy. You have to go all the pain and go all out of life just to make sure to yourself you're a strong person.

I ran from being broken and when I did returned, I'm still broken but that time, I now know how to hide some emotions.

But it didn't work.. because I wasn't ok. I wasn't healed. I wasn't mend.

We are a happy family right now.
Hindi ma babakasan ng kahit na anong mali sa nakaraan.
Pero ang totoo?

Tinakbuhan lang namin ang isa't isa.
Nasaktan namin ang isa't isa.

We are a couple that came from ashes but still tried to rebuild the foundation.

This is Arra Menese Lim.
And this is my story.
This is how my husband Charles Arven Lim took the risks just to mend my broken heart

------END----