Mend Someone's Broken Heart (Completed!)

we are becoming one

The last chapter.
Chapter 51

Arra Menese' Point of View

"Maam. Hintayin nalang natin yung senyas nung babaeng andun sa may pinto."
Sabi nung driver sa akin at lumabas na ng sasakyan.

Hindi ko alam kung nasaan kami.

Na rinig ko ang tunog ng kampana.
Kasabay nun ang pag bukas ng pinto ng simbahan at ang pag lalakad ng mga abay.

Black and white ang motif ng kasal. Which I surely love. But d-mn it Arra! This is not the time to be amazed!

Kinatok nung driver ang bintana ng kotse na katapat ko.
Pinag buksan niya ako ng pinto...

Inabot niya ang kanyang kamay at ini hook ito para alalayan ako.

Hindi ako makaka takbo sa haba ng suot ko. At maging ang takong na suot ko. Sa tantiya ko ay 7 inches ang suot kong ito.

Baka ma dapa lang ako kung tatakbo ako. Dagdag pang baka sumabit ang suot ko. Sayang naman ang na gastos rito..

Tumingin tingin ako sa paligid...
Parang pamilyar to....
Parang pamilyar tong simbahan na ito..

"Mommy mommy, mag lalaro lang po ako sa labas. I'm bored"

"Arra, hindi pwede ok? We did came here to listen to the priest"

"Hon, hayaan mo na ang unica hija natin. If my princess wants to play, then so be it"

"Fine. Go outside and play, but you go back ok?"

Agad akong nag tatakbo at hindi ko inaasahang ma dadapa ako.
Mangiyak ngiyak ako nang makita na may gasgas ang tuhod ko.

"Ok ka lang ba?"

Napa tingala ako sa isang batang lalaki na lumapit sa akin. Halata sa mukha niya ang worry.

"Halika. Tumayo ka. Tingnan natin yang sugat mo"

Tinulungan niya akong tumayo at inakay papunta sa bench na medyo ma lapit.

Inilabas niya ang kanyang panyo at saka ay dahan dahang pinunasan ang sugat ko.

"Mag iingat ka kasi"
Naka pout niyang sabi.

Wala sa sarili akong tumango.

"Anong pangalan mo?"

Tanong niya sa akin at tumabi.

"Arra ang pangalan ko. Eh ikaw? Anong pangalan mo?"

"Charles ang pangalan ko. "
Ngumiti ito at inabot ang kanyang kamay.

Nakipag hand shake naman ako sa kanya.

Na balik ako sa huwisyo nang mag salita si ateng naka stand by malapit sa may pinto.

"Paki ayos na po ang veil ni maam Arra. "

Hindi ko namalayan na tumulo na pala ang luhang pinipigilan ko.

"Bakit umiiyak ang anak ko? Anong ginawa niyo?"
Napa pitlag ako nang mag salita si daddy...

Andito rin si mommy...

Hinawakan nila ako sa mag kabilang kamay ko at ngumiti.

"You're very beautiful my child."
Sambit ni mommy.

"Mom... Dad... How come.."
Na iiyak kong sabi...

Akala ko wala sila....
Akala ko mag lalakad ako sa altar na wala sila....

Akala ko...

"Smile na anak. Baka isipin pa ng mga tao, pina iyak ka namin ng daddy mo."
Sabi ni mommy at bahagyang tumawa.

Unti unti kong na rinig ang instrumental.
"Photograph" by Ed Sheeran.

Parang slow motion na nag bukas ang pinto. At na silayan ko ang loob ng simbahan. Lahat ay naka tingin sa akin. Halata ang pagka mangha nila.

Kasabay ng pag bukas ng pinto ay ang pag ka hulog ng flower petals sa akin.
Na mangha ako... Para akong isang Reyna.

"Loving can hurt... Loving can hurt sometimes... But it is the only thing that I know..know.."
Napa tingin ako sa kung sino ang kumakanta...
It's Charles...

Nang maka rating na kami sa altar ay kumakanta parin si Charles.

"So you can keep me... Inside the pocket of your ripped.. jeans.. holding you closer til our eyes meet.. you will never be alone... Wait for me to come home"

I'm crying yet hindi pa kami ikinakasal.

Nilapitan niya ako at nginitian.

"You look beautiful"
Sabi pa niya.

"You scared me... I thought... I thought ikakasal na ako sa iba..... why do you have to kidnap me?"

"I'm sorry baby... But this is the only way to assure myself na sa akin ka lang"

Ngumiti siya sa akin at tumingin na sa harap. Nag simula n ang seremonyas at dumating na ang pinaka hinihintay ng lahat... Ang exchange of vows.

"I... Charles Arven Lim, take you Arra Menese as my wife. Baby.. I'm so in love with you. I'm really sorry if I did have Jose and Jack kidnap you awhile ago. You are my joy. My love. My life. I fell deep in love with you noon pang mga bata pa tayo... Noon pang high school tayo.. this church... I decided na dito tayo mag pakasal dahil dito tayo unang nagkita.. we were still kids when we fell in love. I love you baby.. till death do us part. I will live happily with you until my last breath. I'll make you happy. I'll make you satisfied and all. I love you baby. Very much"
Sabi niya. Na pansin ko ang pag patak ng kanyang mga luha at agad ko iyong pinunasan.

Inilagay niya ang singsing sa pala singsingan ko.

"I.. Arra Menese. Take you Charles Arven Lim as my lawfully husband. I will promise to love and serve you. In sickness and in health. I will love you until I end up dying. Until the after life I will still love you. If there's a second life given to me by God, I will choose to love you again. I went to states and stayed for 4 years. And yet you still did wait for me. I'm amazed. I felt love.. I felt back all the emotions I have when we were still teen agers."

Sabi ko at inilagay sa pala singsingan niya ang singsing.

"Till death do us part"
Sabay naming sabi at ngumiti.

"You may now kiss the bride"

Anunsyo ng pari.

Itinaas ni Charles ang belo ko at hinalikan ako ng marahan sa labi. Parinig namin ang mga hiyawan at kantyawan ng mga tao sa loob ng simbahan.
May mga palakpakan rin.

Napa ngiti nalang ako sa kanila.

"Happy birthday baby"

Naparinig kong sabi ni Charles.
Napa ngiti naman ako.

So patikim lang niya iyong kahapon na proposal niya? At itong kasal talaga ang main gift niya? This guy.. he's really impossible. But I love this guy..

" I love you"
I murmured

"I love you too"
He replied.

Nag si lapitan na ang pamilya at kaibigan namin para i congratulate kami at para makipag picture taking.

This birthday is really the best.

(A/N: ikinasal na sila. Epilogue is the next. Happy birthday and happy wedding Arra!♡)