Mend Someone's Broken Heart (Completed!)

S.C.M.O

Chapter 28
Arra Menese' point of view

Pagtapos ng pag uusap namin ni Sanya, parang nawala na ako sa mood.

Nag impake ako ng gamit at naki usap kay mommy na ipadala ako kay tita sa states.

Agad naman silang um oo dahil na rin siguro para sa kapakanan ko.

Napilit ko rin naman ka agad si kuya. Wala naman itong reklamo sa gusto ko. Gusto kong mag move on. Gusto kong maka limot. Gusto kong mag bagong buhay. Gusto kong maka alis dito.

Alam ko na habang andirito pa ako. Kahit lumipat pa ako ng school ay makaka alala pa rin ako. Ano man ang gawin ko. kaya mas pinili kong mag punta rito kila tita. States.
I feel blessed.

"Oh? Hija? Kain na tayo"

"Don't worry tita I'll be down there later. I'll just chat kuya"

She just smiled then closed the door.

Nag deactivate ako ng account sa Facebook,Twitter, Instagram.

Lahat ng social media accounts ko dine activate ko para di ako ma reach ng mga tao sa pinas.

Nag palit din ako ng SIM card. Kita ko pa ang mga messages ni Charles, pati si Steve at Hannah.

Kadalasan ang tanong ay kung saan ako? O kung bakit hindi ako nagpapa kita sa kanila.

Nag paliwanag ako kay Hannah bago ko sunugin ang sim card ko.

At ngayon halos 5 years na ako dito sa states. Hindi ko man nakaka sama ang nanay at kapatid ko. At least ok lang dahil nag bagong buhay na ako.

Nung unang pasko at bagong taon ko rito hindi ako ganun ka saya. Hindi ako sanay. Pero salamat sa tita, tito at pinsan ko dahil nagawa kong mairaos ang hirap ng malayo sa pamilya.

Ipinaramdam nila na hindi ako iba.

2 years ago, gumawa ako ng bagong Facebook account. Hanggang Facebook account lang muna ako dahil ayokong mag ka roon nanaman ng communication sa kanila. At mas lalong sa kanya.

"Hi kuya Raven? Musta ka na?"

Chat ko sa kanya. Active ito 30 minutes ago. Ibig sabihin hinintay niya nanaman ako.

Lagi niyang ginagawa iyon. Di lingid sa ka alaman ko na sila na ni Hannah 1 year ago. Akalain mo yun?

"Oh? Ikaw naman Arra, bakit ang tagal mo mag online. Naka tulog tuloy ako."

"Pasensya na kuya eh sa ginawa ko pa yung trabaho ko. you know naman na eh? Work is work? Recently, I've been working on it. Ang hirap kaya ng trabaho ko."

Yes... Nag ta trabaho na ako.

I am working now as an architect. 2 years ago, I started working on an agency. Gusto kong mag hanap ng engineer sa pinas pag balik ko.

Ilang araw nalang ay makaka uwi na ako. Gusto kong surpresahin sila mama.

"Yes I know Arra. Kelan ka ba uuwi dito? 5 years ka na ring wala dito. May balak ka pa bang mag pakita sa amin ni mommy? "

"May balak pero not now kuya"

"Eh kelan pa? Malapit na ang pasko. May balak ka bang pa asahin kami? Tsk tsk"

"Kuya, mag tigil ka nga. Di naman ako ganun. Na b busy lang sa work but I promise kuya. Uuwi ako I don't know when but I'll go home"

"Ok sige sige. Sabi mo yan eh. Papasok pa ako sa trabaho ko. Bye muna"

"Bye"

Nag off line na ako.

"Tita I'm coming there na" sigaw ko.

Alam kong hinihintay niya ako sa baba para kumain.

Wala ang pinsan at tito ko dahil nag punta sila sa kani kanilang mga trabaho.

Hindi ko rin ma intindihan si kuya. Nasa tamang edad na siya para mag asawa but still. Ayaw niyang ma tali muna.

Kumain na ako ng inihanda ni tita. As always, masarap ang luto niya.

"I think i should give you allowance for your pasalubong?"

Napa ngiti ako. Para siyang nanay sa akin. Yeah. Nanay. Although I miss mom, na iibsan yon dahil para ko na ring ina si tita. Si tita ay ka kambal ni mama. Malaki ang pagkaka hawig nila kaya parang si mommy na rin ang nakikita ko. Although I can distinguish my mom from tita.

"Tita, I don't need it. I have my money naman na eh. I'll tell you if I'm already broke"

Sabay kaming tumawa ni tita.

"Tita, I want to thank you for taking care of me... For everything.. you know my story right??"

Ngumiti ito.

"Yes my dear. You're welcome. You should spend time with your real family in the Philippines. I know you miss them"

I smiled sweetly.

Nang ma tapos ko ang ginagawa kong firm. Umalis na ako ng bahay. I waved good bye to tita before driving.

Papunta ako ngayon sa company na nag ha handle sa akin. Nag sabi na ako 5 days ago na aalis na ako ng company na ito.

Nalungkot ang mga ka trabaho ko at maging ang boss ko. 2 years ba naman akong mag trabaho rito??

"Boss, here's the firm you are asking for"

Mabait ang boss ko. Friendly at understanding. He's not strict.

"Thank you Arra for your good work past 2 years until now. I'm glad you worked here."

Ngumiti ito. Ibinigay niya ang sahod ko.

"I hope you can still work here"

"I still hope sir. Maybe you'll find an employee better than me"

Tumango tango naman ito.

Nag pa alam na ako sa kanya at maging sa mga ka trabaho ko.

Mag papa send off party nga raw sila kaso tinanggihan ko.

I don't need it. Babalik parin naman ako eh.

Kinabukasan siguro ay uuwi na ako. O p pwede rin namang kinabukasan ng bukas? Basta. I'll settle my flight to the Philippines. I'm a better version of myself now.

Hindi na ako yung nerd na Arra.

Hindi na ako ma sasaktan. Hindi na ako yung weak at walang kalaban labang Arra na kilala nila. Hindi na ako tatanga tanga sa pag ibig. Hindi na.

I'm going back. Not because I love you. But it's just a matter of family plus I don't care anymore. Move on is move on. Yun na yun..

Tatandaan mo yan. Charles Arven Lim.

I'm so sick of your f*cking love songs na ang ginawa lang ay paasahin at saktan ako.

I dispose you out of my life Charles.

(S.C.M.O- She.Completely.Moved.On)