Mend Someone's Broken Heart (Completed!)

feel her pain

Chapter 33
Arra Menese' Point of View

"Hannah? Do you know that Charles Arven's here?!"

Yan ang bulalas ko nang tawagan ko si Hannah. That was after my work...

"Nope.  Kung informed ako na meron siya. Hindi ko na i re recommend yung company ni tito for you."

I sighed.

"Ok... I just want to confirm. I just wondered why.... I'll end the call now bye"

"Bye"

Buti at nairaos ko ang isang araw ng trabaho ko rito. Puros bulong bulungan sa office. Meron pa ngang nag ayang sumama sa lunch nila.

Lalo na yung guys na pogi. Hihi... I mean yeah.. tinanggihan ko sila kasi ang priority ko lang naman ay ang trabaho ko. It's just work work work and work.

Kung tutuusin.. may ipon na ako at na lagay ko na iyon sa bangko. Kaso mas gusto ko pang mag ipon ng mag ipon para sa future ko at sa pamilya ko.

I just want to make things sure.

Gustong gusto kong mag trabaho. I love my job kahit stressful ito.

"Why are you still here? Mag c commute ka?"

Oh gosh. Why all the time Charles Arven Lim?!

"Augh?... Err... No, merong susundo sakin"

"Boyfriend mo?"

"Ahm? No."

"Edi sino? Friend?"

"No. And why do you ask? May problema ba at na tanong mo kung may susundo sa akin? Mister Charles Arven Lim. Para sabihin ko sa iyo. Wala ng tayo. Matagal ng wala. Don't act like you care. "

"No Arra. I care. I really do. I'm sorry"

" If you care then just shut up. Wala na ang sistema mo sa akin. Hindi na ikaw ang mundo ko."

"I---"

"Stop it. Hindi ko problema ang problema mo. "

"Ikaw ang problema ko, mahal parin kita Arra!"

"Pre, mahal mo man ang kapatid ko o hindi, kung sinabi niyang wala siyang pake, wala siyang pake."

Nagulat nalang ako nang biglang tapikin ni kuya Raven ang braso ni Charles. Saan siya galing??

"At isa pa. Mag move on ka na. Lumimot ka na.... Tara na Arra"

And with that. Sumakay na ako sa kotse ni kuya. With not even glancing at Charles...

Hindi ko na alam ang nangyari pagka tapos nun..

Charles Arven Lim's Point of View

Ang sakit...

Oo... Matagal ko namang alam na wala ng kami... Pero ang hirap mag move on..

Madaling sabihin, mahirap gawin. Yon lang naman yon eh..

Andito na siya... Pero bakit ganun?? Parang ang layo niya parin..?

Ibang Arra na ang naka usap ko..
Ibang tao na siya...

Should I accept na ako ang dahilan kung bakit siya naging ganun?

I turned her into a demon???

Arra Menese' Point of View

"Kuya... Bakit ganun... Alam ko naman nang naka move on na ako. Alam kong naka limot na ako. Pero... Bakit ganun? Masakit..."

"Arra, hindi mo masasabing naka move on ka na unless you weren't hurt"

I stared blankly at him.

"Are you kidding me kuya!"

"Do I look like I'm kidding you? Arra?"

Sumulyap siya sakin saglit at tumingin nanaman sa harap.

Tumahimik nalang ako habang nag sasalita si kuya.

"You can't proudly tell you've moved on kung nasasaktan ka pa. Kaya hindi kita sinamahan sa U.S dahil gusto kong maging independent ka."

I just sighed.

"Nag mahal rin ako Arra. Sumugal ako. Nasaktan ako kay Hannah  nung di niya ako tinanggap nung una. Pero sumugal ako at ngayon kami na. Tatandaan mo lang Arra na kapag nasaktan ka dahil sa kanya, Mahal mo parin siya. Mahal mo siya."

Pagka tapos niyang mag salita ay sakto namang naka rating kami sa bahay.
Naiparada na ni kuya ang kotse pero di parin ako bumababa. I'm digesting every word na binitawan ng kuya ko.

"Pag isipan mo ang mga sinabi ko Arra. Kapatid kita and I want the best for you"

Tuluyan nang bumaba ng kotse si kuya.

Naka titig lang ako sa paa ko...

Why does his words hits me hard.?
Why does it hurt?

Bumaba na ako ng kotse at dumiretso sa bahay..

---

"Arra anak! Hindi ba't may trabaho ka pa? Bumangon ka na at kakain na"

Nag unat unat ako at ginawa ang morning rituals ko bago mag punta sa banyo para mag hilamos.

Bati agad ng katulong ang sumalubong sa akin pagka baba ko ng hagdan mula sa kwarto ko.

"Si mommy?"

Pag tanong ko sa kanila.

"Ay ma'am, si madame nasa garden po may katawag sa cell phone"
Magalang na sabi ni ate.

Nag pasalamat naman ako. And headed to the garden.

"Ano?... Hindi pu pwede! Bakit ka pa babalik? Pagka tapos mong iwanan ako at ang mga anak mo?! Ang pamilya mo? Babalik ka nalang basta basta?"

Anong babalik? Hindi kaya si Daddy iyon?

"Wag masyadong makapal ang mukha mo!. Wag na wag kang babalik! Hindi ko tanggap sa pamilyang to. Para sa mga anak ko at sa akin, patay ka na. wala ka na."

"Mommy?..."

Hindi ko sinasadyang masabi iyon. Agad namang napa tingin si mommy sa akin na gulat na gulat.

Napa lunok naman ako....

Daddy's alive?....