Moments

DTBY FF: BS 1 - Memories

Benjie's Sunshine 1: Memories 

She's gone.

It's too late.

I am too late.

Benjie woke up with a headache and that I-don't-think-I-can-live-anymore feeling. Napasabunot sya sa magulong buhok. Ahhh! Para akong may hang-over kahit di naman na ako uminom. But this is much much worst.

Naihilamos niya ang kamay sa mukha at doon napagtanto ang bahid ng mga natuyong luha sa kanyang pisngi.

"Sh*t! Sh*t! I'm going crazy!" sabay sabunot muli sa buhok, a gesture he makes as if it could ease the pain in his head.

Muli siyang napasalampak sa kama at napatingin sa kisame ng silid.

Plastered on his room's ceiling is a blown up picture of the "Bahay Obispo" when its still not burnt down. It is one of the shots he took during his stay at Pelangi. He put it there as a reminder. A reminder of what he has lost due to his greed of recognition, prestige, acceptance and other things.

After his confession at the DJ booth of Radio Pelangi, he vowed to himself that he'll make things right. He will not wait for chances, but he'll create it on his own.

Napahawak siya sa ibabaw ng dibdib, sa tumitibok niya pa rin na puso dahil buhay siya, pero ang bawat tibok niyon ay may kasama na sakit. Sobrang sakit na parang di na niya alam paano pa iyon mawawala.

Muli, hindi niya namalayan na lumuluha na pala siya. Noon naman biglang bumukas ang pinto ng silid, napabalikwas siya ng bangon at mabilis na nagtungo sa towel drawers.

"Anak, ready na ang agahan, halika na. Kain na tayo"

Saglit na pinunas ni Benjie ang tuwalya sa mukha, inalis ang bakas ng mga luha upang di makita ng ina. Lumingon siya rito, "Sige, Ma. Late akong nagising kaya, maliligo muna ako saglit at baba rin agad pagkatapos"

Mapag-unawang tingin, sabay tango ang sinagot ng ina bago muling isinara ang pintuan.

Malalim na bumuntong-hininga siya, isinukbit sa balikat ang tuwalya, muling tiningala ang larawan sa kisame bago pumasok sa banyo.

[Insert Sinag's heartbreaking dialogue here: FLASHBACK]

"Di mo ako makukuha sa mga paganyan-ganyan mo, Benjie"

"Humihingi ka talaga ng tawad sa akin Benjie? Sa lahat ng ginawa mo?! Sorry? Sorry lang?! Okay na ako, Benjie."

"Gusto mo mapatawid kita?! Kahit ano, Benjie gagawin mo? Kahit ano?"

"Gusto ko umalis ka na dito. 'Yun ang gusto ko, Benjie. UMALIS KA NA DITO!"

"...wag naman?? Inisip mo ba kami bago mo gawin lahat ng mga ginawa mo ha?!"

"Hindi mo ba kami inisip?! Ha?! KAPAL NG MUKHA MO EH. ANG KAPAL NG MUKHA MO. ANG KAPAL NG MUKHA MO"

Cold water slowly cascade on his body as his head is below the shower hose, his other hand is leaning on the front wall of the tiled shower bath. The memory of Sinag's tears kept replaying on his mind, he knew that it's a ghost that will hunt him forever.

"I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry, Sinag" he whispered.

"Anak? Lumalamig na ang sinangag!"

"Sige, Ma. Susunod na ako" sagot niya. Tinapat niya sa talsik ng tubig ng shower ang mukha, this time erasing with water the traces of tears. Jeez! I'm becoming a cry baby now! I have to man up. I made many mistakes. This will not be the last one. I have my mom to look out for. And I have my vow. This pain was nothing compared to what I did to her.