Rüya beni çok etkilemişti. Ama düşünmemeliydim. Yoksa ya şarkı sözlerini unutacaktım ya da sesim kötü olacaktı.
Şuan prova yapmam gerekiyordu. 15 dk sonra sıra bana geliyordu. Mikrofonu elime aldım ve hem şarkıyı söyleyip hem de şarkıya ayak uydurarak dans ediyordum. Birden bir yere ayağım takıldı ve dengemi sağlayamadım. Elimden mikrofonu düşürdüm ve ben de yerle buluşmuş oldum. Ne yani rüyam gercek mi oluyordu? O zaman benim yüzümden birinin ayağına bir şey olabilir. Hemen ayağa kalktım ama ayağım ağrıyordu. Sanırım burkmuştum. Tekrar yere düştüm. Her yerim ağrıyordu. Offff neden her şey kötü olmak zorunda. Tekrar ayağa kalkmayı denedim ama yine hüsrandı. Şu halimle hüsran sarkısı aklıma geldi. Ne kadar da salak bir insanım bu halimle onu düşünüyorum. Bu hayat bana yılmamayı ögretti ne olursa olsun pes etmemeyi ögretti ve ben kalkıp o mikrofonu alacaktım. Tekrar denedim bu sefer başarmıştım suan kendimi alkıslamak isterdim ama suan gereksizdi. Sahneye baktiğimda mikrofon orda durmuştu. Yavas yavaş yürüyordum. Onu ordan almalıydım ama nasıl? Sahneye çok yaklaşmıştım. Birden çıglıklar duydum umarım düşündüğüm sey olmamıştır. Nolur Allah'ım öyle bir şey olmasın.
Birden sarkı durdu. Kesin düsündüğüm sey olmuştu. Sahneye doğru birkac kisi hızlı bir şekilde gitti. Birinin doktor olduğunu kıyafetinden anlamıştım. Ben de hemen oraya gittim tabii bu ayakla hemen dedigim beş dk sonraydı. Bir kişiyi sedyeye koyup götürüyorlardı. Hemen ben de peslerimden gittim. Hani pamuk seker gormus bir kız annesinin peşinden kücük ayaklarıyla pamuk seker istiyorum diye koşturur ya işte benim durumum da oydu.
Hastaneye gittiğimizde beni neler bekliyordu. Cok korkuyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİFACIM
FanfictionŞifacı olan bendim ama her şifacının başka bir şifacıya ihtiyacı varmış. Neyseki sana sahibim... .... Güvenmek... Söylemesi kolay ama uygulaması zor bir kavramdır. Bazen seni büyük bir hataya sürükler bazen de büyük bir hatadan dönderir. Yazar: İrem...
