Yurda gelmiştim. Ama kapıda kaldım. İçeri nasıl gireceğimi bilmiyordum. En iyisi geri dönmekti. Sessiz bir şekilde arkamı döndüm ve bir adım atmışken
Luhan: Aaa sedef hoşgeldin. Neden içeri girmiyorsun?
Yakalanmıştım. Şimdi ne diyecektim.
"Aaa tabii giriyim içeri."
İçeri girmiştim ama kendimi çok tuhaf hissediyorum. Ben bir erkekle aynı ortamda yalnız kalmamıştım ve şuan 11 erkek vardı.
Luhan:Hey millet bakın Sedef geldi.
Sehun:Hoşgeldin.
Chen:Hosgeldin sedef.
Baekhyun: Vayy kimleri görüyoruz. Hoşgeldin.
Suho: D.O acıktım ben yiyecek aaa Sedef hosgeldin nasılsın?
"Teşekkür ederim hoşbuldum." Şuan her şey yolundaydı.
D.O: Ne istiyorsun Suho?
Xiumin:Acıktığını söylüyor ve ben de acıktım.
Tao:Ben de
Suho:Aynn. Açıktımm.
Kris: katılıyorum.
Kai: Nerde kaldın Sedef seni bekliyordum ben de gel kalacagın yeri gösteriyim.
Chanyeol: Neyden bahsediyorsun Kai? Bu kız burda mı kalacak?
"Benim bir ismim var Sedef. Heceleyim istersen. Se-def bu kız değilim. "
Chanyeol: Her neysen işte. Evet Kai ne işi var?
Kai: Lay Sedef'i işe aldı. Onun asistanı artık ve burda kalacak.
Chanyeol:Nedenmiş. Zaten Lay hastanede bir hafta orda kalacak. O yüzden gitsin burdan. Ben istemiyorum.
Birden sessizlik olmuştu ve kimse ne diyeceğini bilmiyordu ve sessizligi bozan Luhan'ın telefonuydu.
Luhan: Evet. Ne dedin? Niye? Tamam geliyorum. Ben gelene kadar sakın hareket etme. Tamam görüşürüz.
Chanyeol Sedef burda kalıyor. Lay hastaneden cıkmak istiyormus ve ben suan onu getirmeye gidiyorum. Hadi görüşürüzSuho: Ahh Lay neden böylesin? Kendini bi düşünsen. Bekle luhan bende geliyorum. Ona atmam gereken bir fırça var.
Luhan: Tamam.
Luhan ve Suho gideli yarım saat olmuştu. Kai beni odama çıkardı. Güzel ferah bir yerdi. Ağırlık olarak beyaz ve mavi renkleri vardı. Tam bana göreydi.
Yarım saattir odamdan çıkmıyorum ve açlıktan ölmek üzereyim. Chanyeol yüzünden hepsi. Kaza sonucu olan bir sey yüzünden resmen katilim gibi hissediyorum. Şuan sinirliyim ama dışarı çıkacak cesareti bulamıyorum. Keşke biri odama gelse de yemeğe çağırsa.
Birkac dk sonra kapım çalmıştı.
"Gir."
Xiumin:Sedef yarım saattir odandasın. Yemek hazır gelsene.
"Tamam hemen geliyorum ben de acıkmıştım"
Xiumin halime gülüyordu. Tabii şuan nasıl komik olduğumu biliyordum. Muzik dinliyordum ve kulaklığımı ve telefonu yataga atmış yataktan zıplayıp inen ama onuda başaramayan yere düşen bir sedef vardı karşısında. Yani çok normaldi.
Çok güzel yemekler vardı. D.O harika yemekler yapmıştı. Ama ben Kore yemeklerine pek alışmış degildim sadece ramen yiyebiliyordum ve o da maalesef yoktu. Ahhh ahhh ben yataktan düşüp buralara bunu görmek için mi geldim. Başımı nerelere vuram. Ahhh ahhh. Tamam suan abartıyorsun dediğinizi duyar gibiyim. Ama abartmıyorum. Cünkü ben çoooook açım.
Şuan ne yapacaktım. Ben aç değilim desem ölecem. Ama ben bunları yemem de denilmez. Sonucta ilk günden kovulurum resmen. En yakın hissettiğim Kai var aslında ona söyleyebilirim. "Cesaretini topla ve söyle hadi sedef yapabilirsin." ic sesime katılıyorum.
"Şey Kai ben kore yemekleri pek yiyemiyorum sadece ramen yiyebiliyorum ama ramen de yok. Başka ne yiyebilirim. Mutfakta kendime bir şey hazırlayabilir miyim?
Kai: Tabiki hatta gel yardım ediyim.
"Teşekkür ederim. Ama Türk yemekleri yapacagım pek bilmeyebilirsin."
Kai: Vayy canına Türk yemeklerine bayılırım. Parmak gibi olan şeyden yapsana nolur.
"Parmak gibi olan şey?"
Kai: Hani serce parmağı kadar olması gereken yemek.
"Sarma mı? Tamam ama biraz gec olabilir."
Kai:Tamam ben beklerim. Hem Lay da çok sever o gelince birlikte yeriz.
Baş salladım ve yapmaya başladım. Annemi erken kaybedince evle alakalı her seyi ben yapıyordum zaten babamda yoktu.
Bir saat sonra:
Yemek hazırdı. Lay, Suho ve Luhan da gelmişti. Lay sarmayı görünce sarma mı o diyerek gözlerini büyütmüştü. O hali kücük bir çocuğu anımsatıyordu.
Yemeklerimizi yemiştik. Lay beni odasına çagırmıştı ve ben de şuan gidiyordum kapıyı çalıp içeri girdim.
Lay: Şimdi. Bacağım yüzünden dizi cekimlerim ertelenecek. O yuzden yönetmenle konuşacaksın. Yeni bir şarkı için calışıyoruz ve bana neler oluyor anlatacaksın. Şarkı da yardım edeceksin. Sonra ben bu odadan çıkamıyorum yemeklerimi getireceksin. Şimdilik bu kadar aklıma gelen bir şeyler olursa seni çagırırım şimdi çık uyuyacağım.
"Tamam"
Bu da neydi şimdi. "Şimdilik bu kadar aklıma gelen bir şey olursa çagırırım"
Daha aklına ne gelebikirki. Ben şarkıcıyım. Ama şuan sakarlığım yüzünden asistan olarak işe başladım. Offf offf. Ne yapacam ben daha beni neler bekliyor bakalım.Bölüm nasıldı? Yorumlara lütfen belirtin ona göre bölümleri atacagım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİFACIM
FanfictionŞifacı olan bendim ama her şifacının başka bir şifacıya ihtiyacı varmış. Neyseki sana sahibim... .... Güvenmek... Söylemesi kolay ama uygulaması zor bir kavramdır. Bazen seni büyük bir hataya sürükler bazen de büyük bir hatadan dönderir. Yazar: İrem...