ŞİFACIM

Bölüm 48

Sabah erkenden kalkmıştım. Kalktığımda Rüzgar ve Bahar uyuyordu. Bunu fırsat bilip kahvaltı yaptım. Üzerimi değistirip çantamı aldım ve evden çıktım.

Taksiye binip ilk ev ilanının olduğu yere gitmiştim. Fiyatları çok yüksekti benim için. Aylık 900 TL istiyorlardı ve buna su ve elektrik faturası dahil değildi ek olarak internete de ben para verecektim imkansızdı burda yaşamam.

"Üzgünüm beyefendi ama burası bana uygun degil."

Ev sahibi: Peki

İlk ev olmamıştı. Listeme baktığımda altı tane daha oldugunu gördüm.

"Merhaba hanımefendi ben ev ilanınız için gelmiştim"

Ev sahibi: Evli misiniz?

"Hayır."

Ev sahibi: Peki nisanlı mısınız?

"Hayır"

Ev sahibi: Üzgünüm hanım kızım ama bekara ev vermiyorum.

"Ne demek bekar birine ev vermiyorum. Sizin gündemden haberiniz yok mu? Gerci baya önce olmus bir seydi ama olsun. Bu bir suc yaa bekar olmak suc mu Allah askına!"

Ev sahibi: Hanım kızım. Üzgünüm satmıyorum iyi günler.

"Anladım İyi günler"

İkinci eviminde üzerini çizmistim. Off olmayacak mıydı? Hayır olacaktı. Pes etmek bana göre değil yapacagım bulacagım bir ev...

Telefonumun calması ile durup telefonu acmıştım. Telefonla konuşurken yürümeyi sevmiyorum.

"Evet rüzgar"

Rüzgar: Nerdesin?

"Dışardayım"

Rüzgar: Neden

"Size hesap vermek zorunda degilim ama yine de merak ediyorsan ev arıyorum."

Rüzgar: Ne! Sebep?

"Ayrı yasamak istiyorum cafeye daha yakın bir evde kalmak istiyorum"

Rüzgar:Hayır,olmaz.

"Olur"

Telefonu yüzüne kapatmıştım. Ne hakla bana emir verir her seyime karışırdı. Gecmisi mi bile öğrenmeme izin vermiyordu. Neden ona hesap verecektimki?

Son bir ev kalmıstı bu ev baya yakındı cafeye ve umarım bu olurdu.

"Merhaba hanımefendi. Ben ev ilanı için gelmistim ve bastan söyleyim ne nişanlıyım ne de evli fazla bir bütçem yok uygun bir yer arıyorum lütfen yardımcı olun."

Ev sahibi: Tamam tatlı kız sakin ol. Ben zaten bekar biri istiyorum çoluk çocuga dayanamıyorum. Ev kiraları uygun bence ama istersen eve bakalım begenirsen indirim yaparım. Sana yardımcı olmaya calışırım.

"Çok tesekkür ederim o zaman bakalım eve."

Ev cok güzeldi. Küçük bir mutfagı vardı. Benim eşyalarımı koyabilecegim büyük bir odam vardı. Bir sene içinde gitar ve piyano calıyordum onlara da yer vardı ve kitaplık... Burası tam benim için oluşturulmuş bir yerdi.

"Ben bu evi çok begendim kiralamak istiyorum ne kadar olur bana?"

Ev sahibi: Kızım ben seni zorlamayım. Zaten ben üst katta yasıyorum buraya bana arkadas olacak bir kisi arıyorum acıkcası hem Allah'a şükür param da var sen ne kadar verebilirsen ver.

Vayyy canına gerçekten günler sonra yüzüm gülmüstü.

Eve gecip valizimi almıştım. Tam çıkacagım sıra Rüzgar ve Bahar yüzünden durmak zorunda kalmıştım.

Rüzgar: Nereye?

"Evimeee"

Bahar: Burası senin evin.

"Hayır burası sizin eviniz benim kendi evim var bugün kıraladım. Orda yasayacağım."

Rüzgar:Tamam

Son cümlesi tamam olmuştu Rüzgar oturma odasına gecmisti Bahar da şaşkın şaşkın onu takip etmisti.
Bu fırsat eve gitmeliydim.

Bir taksiye bindim ve yeni evimin adresini verip sabırsızlıkla neler olacagını düşündüm ama aklıma yine gecmisim gelmisti benim geçmisimi öğrenmem gerekiyordu ama nasıl?

Telefonumun calması ile düşüncemden ayrıldım. Ekrana baktığımda tanımadıgım bir numara olduğunu gördüm. Normalde acmazdım ama bugün actım.

"Alo"

Duyduklarıma inanamıyordum.

"Neden?"

"Nasıl?"

"Offf tamam."

Yeni evim artık yoktu ne yapacaktım ben?

Arayan ev sahibimdi ve evu bana kiralamaktan vazgecmisti. Hayır şimdi mi söylenirdi bu nerde kalacaktım ben?

Telefonum tekrar çaldığında bu sefer Ahmet abinin aradığını görmüştüm.

"Efendim ahmet abi"

"Naber"

"Kötü evsiz kaldım"

"Ne nasıl?"

Olayı tamamen anlatmıstım zaten öncekileri de biliyordu ve beni kendi evine cagırdı. Sanırım bu  iyi bir fikirdi. Evsiz kalmamıştım.

Ahmet abinin evine gelince bana bir oda hazılamıstı. Ben de yorgun oldugum icin direkt odaya çıkmıstım.
Hep hayatımda bir aksilikler olmasına alısmıştım. Artık yarın mutlu olma umuduyla uykuya daldım.