Roommates

Hoofdstuk 7

POV Eva

Ik wordt langzaam wakker van het licht dat door de gordijnen schijnt.

Het is vandaag zaterdag dus ik kon lekker uitslapen. Tessa en ik hadden gepland om te gaan winkelen.

Ik loop naar mijn kast toe en pak zwarte jeans, zwarte sneakers en een wit shirt en loop naar de badkamer toe. Ik merk dat de badkamer op slot zit dus ik klop op de deur.

'Ja?' Hoor ik Camille roepen.
'Ben je klaar? Want ik moet er bij.'

De deur gaat open en Camille staat in de deuropening. Hij heeft geen shirt aan en ik doe een klein stapje achteruit. Ik zie hem grijnzen en hij doet een stapje vooruit. 'Wat is er Eva? Nog nooit een jongen zonder shirt gezien?' Zijn grijns wordt als maar groter.

'Ben je klaar in de badkamer? Ik moet er bij.' Snel ren ik de badkamer in en check of er niks van Camille ligt. Ik doe de deur op slot en zet de kraan aan.

Ik stap onder de douche en voel de druppels water langs mijn lichaam glijden. Ik kijk naar mijn benen ik zie allemaal blauwe plekken en 1 of 2 littekens. Ongelofelijk dat de persoon die mij dit heeft aangedaan nu zo aardig tegen mij doet. Ik krijg bijna tranen in mijn ogen. Ik probeer ergens anders aan te denken.

Ik stap de douche uit en kleed me aan. Ik merk dat mijn shirt niet leuk staat met mijn jeans dus ik besluit om een ander shirt te gaan halen. Ik trek mijn shirt uit en zonder na te denken loop ik de woonkamer binnen. Pas halverwege merk ik dat ik zonder shirt en tot mijn opluchting zit Camille niet in op de bank.

Opeens hoor ik een deur open gaan. Ik zie Camille staan en ik sprint naar mijn kamer toe.
Onderweg struikel ik bijna maar ik heb het gehaald.

Ik loop naar de kast en pak een shirtje dat beter bij mijn jeans past en trek 'm aan.
Ik pak mijn tas en loop mijn kamer uit.

'Wat ga je doen?' Hoor ik Camille zeggen.
'Ik ga met Tessa naar de winkels.'
'Gezellig jammer dat ik niet mee kan.'  Oke ik weet dus niet zeker of dat sarcasme was of niet.

'Ja jammer maar ik moet gaan, doei.'
Met een soort noodvaart sprint ik naar de deur toe. Het enige probleem is dat ik vergeet dat ik niet moet duwen maar trekken.
Met een klap flikker ik tegen de deur aan en stoot mijn hoofd.

Ik voel twee gespierde armen om mijn heupen die me opvangen. Ik wordt naar de bank gedragen en daar neergelegd. Camille loopt snel naar de keuken en haalt wat water.

Hoe kon ik nou zo dom zijn om tegen een deur aan te rennen. Serieus? Heb ik weer.

Ik probeer op te staan maar wordt al gauw tegen gehouden. 'Waar denk jij heen te gaan?'

Verbaast kijk ik Camille aan. 'Nou ik denk dat ik naar Tessa ga.' Ik schrik zelf van wat ik zeg. Normaal zou ik dit nooit tegen hem kunnen zeggen zonder een klap te krijgen of te worden bedreigt.

'Jij gaat nergens heen ik app Tessa wel dat je niet komt en jij gaat op de bank liggen. Val alleen niet in slaap want misschien heb je een hersenschudding.'

Zonder enige tegenstand loop ik terug naar de bank en ga liggen.

POV Camille

Ben ik nou bezorgt om Eva? Dat heb ik nog nooit gehad.

Ze loopt terug maar de bank toe en gaat liggen. Ik moet wel opletten dat ze niet in slaap valt.

Ik pak mijn telefoon en app Tessa.

Camille: Hey Tess Eva kan helaas niet komen want ze is tegen een deur aan gepleurd en heeft misschien een hersenschudding.

Tessa: Omfg wat erg. Moet ik langs komen? App maar als je iets nodig hebt.

Camille: nee je hoeft niet langs te komen het is beter als ze even rust heeft. Toch bedankt.

Tessa: Oke wens haar sterkte en geef haar een dikke kus van mij.

Ik leg mijn telefoon weg en ga naast de bank zitten. 'Ik heb Tessa net geappt en ze snapt dat je niet komt.'

Opeens begin ik te staren. Kijk dan hoe perfect ze is. Die haren, die perfect gevormde mond en die ogen met wimpers van goud. Met een soort subtiel lachje ligt ze op de bank.

Mijn gedachten worden onderbroken door Eva die aan het snurken is. Shittt. Ze mag niet slapen ze heeft misschien een hersenschudding!

'Eva word wakker!' Ik schud haar heen en weet maar je wordt niet wakker. Ik pak het glas water dat op de tafel sta en gooi het over haar heen.

'God verdomme! Waarom deed je dat?!' Ze kijkt me woedend aan.

'Je mag niet in slaap vallen,' zei ik. Ze gaat weer liggen en ik ga weet zitten. Ze kijkt me aan met die prachtige ogen.

'Dankje wel Camille dat je nu zo aardig tegen me bent.'

Ik krijg een kleine glimlach op mijn gezicht.

'Het is al goed.' Ik geef haar zacht een kus op haar voorhoofd en zet daarna de tv aan.