Roommates

Hoofdstuk 32

POV Eva

Camille heeft het avondeten gemaakt en we zitten nu samen aan tafel te eten. Beiden hebben we nog niks gezegd. Ik besluit om een poging te doen om de stilte te verbreken, tevergeefs. "Lekker pasta." "Dankje." Dat was de conversatie. Meer niet. Nu zijn we weer terug bij stilte. Je kan een spelt horen vallen. Victor van Het Huis Anubis zou trots op ons zijn.

Ik begin net aan de stilte te wennen als, "Meende je wat je zei?" Camille kijkt me verwachtingsvol aan, maar ik hem niet. Hij krijgt door dat ik niet ga reageren en we gaan terug naar de stilte.

***

De volgende ochtend denk ik terug aan het avondeten. Het was vreselijk, zo ongemakkelijk.

Ik besluit uit bed te komen en loop naar mijn kast toe. Ik pak een schattig rokje en een bijpassend shirtje uit de kast. Cute.

Zodra ik ben aangekleed loop in mijn kamer uit. Het is erg stil. Camille is er zeker niet. Misschien maar beter ook. Ik haal mijn schouders op en loop naar de badkamer. De deur gaat soepel open en voor ik het weet schrik ik van mijn spiegelbeeld. Oehhh meid, die wallen kunnen echt niet. Ik pak eerst mijn tandenborstel en doe er tandpasta op. Zoals gewoonlijk schiet ik uit en zit er 3x te veel tandpasta op mijn tandenborstel. Nouja, heb ik in ieder geval geen slechte adem. De muntsmaak is erg overweldigend in mijn mond.

Als ik klaar ben met tandenpoetsen besluit ik toch maar wat make-up op te doen. Ik pak mijn make-up tas en zoek voor de juiste spullen. Ik smeer wat concealer onder mijn ogen en doe er wat poeder overheen. Daarna pak ik mijn mascara hopende dat hierdoor mijn wallen wat minder opvallen.

Ik ben klaar met mijn make-up en loop de badkamer uit. Ik zie Camille binnen komen. "Hey, waar was je?" Verrast kijkt hij mij aan. "O, hey. Ik was even bij Tessa." "Oke, hoe gaat het met haar?" "Uhm, ja het gaat wel goed met haar."

Ik besluit om niet verder te vragen en loop richting de keuken. Blijkbaar heeft Camille besloten om daar ook heen te gaan. "Hey, Eva." Ik draai mij om en zie hem een beetje verlegen kijken. "Wat is er Camille?" Ik zie hem twijfelend kijken, maar niet een keer kijkt hij mij aan. "Camille, is alles oke?" Pas na die vraag kijkt hij mij een keer aan. "Ja, uhm. Ik was dus bij Tessa en zij zei dus, uhm." "Camille zegt het nou gewoon." Dit keer kijkt hij mij recht in mijn ogen aan. Er is te zien dat hij even zijn moed bij elkaar raapt. "Oke." En voordat ik het weet zitten zijn lippen op de mijne. Ik weet niet wat mij overkomt. Camille kust mij?

Voorzichtig duw ik hem weg. "Waarom deed je dat?" Onzeker kijk ik hem aan. Het duurt even voordat hij antwoord geeft. "Tessa vertelde mij dat jij ook gevoelens voor mij had. Ze zei dat ik er gewoon voor moest gaan. Eva, ik denk dat ik verliefd op je ben en ik snap als je toch niks met mij te maken wil hebben. Ik bedoel ik heb je jaren gepest, maar heb er zo ontzettend veel spijt van. Maar, Eva ik heb je leren kennen." Er vormt een kleine glimlach op mijn gezicht en dit keer ben ik degen die mijn lippen op die van hem zet. Voor heel even verdwijnt de wereld om ons heel. Voor heel even zijn Camille en ik de enigen die bestaan. Voor heel even is alles perfect.

THE END

Ik hoop dat jullie hebben genoten van dit verhaal en het een einde een beetje goed vinden.

Ik ben nu begonnen aan een nieuw verhaal. Ik zal voor dit verhaal eerst wat hoofdstukken verzamelen voordat ik het ga publiceren. Het verhaal heet 'The Girl Without A Name'. Het verhaal heeft het genre paranormaal. Het is het eerste verhaal van mij in dat genre.  Ik hoop dat jullie het een kans willen geven en er nieuwsgierig naar zijn. Ik ga mijn best doen om dit verhaal binnen 3 jaar af te krijgen 😂.

X- Angela