Roommates

Hoofdstuk 12

POV Camille

Ik voel het licht in mijn ogen schijnen. Ik krijg er vreselijke kop pijn van. Ik doe snel de denken over mijn hoofd heen en probeer verder te slapen.

Na een half uur voor niks in bed te hebben gelegen geef ik me over en stap het bed uit. Ik begin te denken aan gisteravond en snap niet hoe ik nou zo stom kon zijn. Waarom deed ik zo tegen Eva? Ik vind haar niet eens leuk. Ze is een schijnheilige trut die alleen maar aandacht wilt.

Ik besluit om naar de koelkast te lopen om wat eten te pakken. Ik loop mijn kamer uit en zie Eva bij de koelkast staan. Natuurlijk moet ze precies nu eten gaan pakken. Ik loop richting de koelkast en ga achter haar staan.

'Hey wil je ook wat?'

'Ik pak zelf zo wel.'

Ik wacht totdat ze eindelijk klaar is en zoek dan zelf wat eten. Als ik bij de koelkast sta merk ik dat Eva de tv aan zet. O godverdomme wat staat dat ding hard. 'Eva zet dat ding even wat zachter wil je?!' Ze kijkt me verbaast aan en zet dan de tv zachter.

'Heb je een kater ofzo?'

Ik kijk haar serieus aan en ze realiseert dat het geen grapje is. Haar mond vormt een O en ze kijkt weer naar de tv.

Na 2 secondes voel ik me alweer rot dat ik zo geïrriteerd deed dus ik besloot naast haar te komen zitten bij de tv. Ik plaats mijn arm om haar heen en ze kijkt me verbaasd aan.
Ze draait haar hoofd weer terug en kijkt naar de tv.

Ik doe langzaam mijn ogen open en zie Eva met haar hoofd op mijn borst liggen. Ze is eigenlijk best wel schattig. Met haar blonde haren en ogen gesloten. Zo vredig.

STOP! Ik mag dit niet denken! Zij is het meisje dat ik nooit mocht! Ik kan en mag geen gevoelens voor haar hebben! Het mag niet!

Snel probeer ik uit mijn gedachten te komen en ik kijk op mijn telefoon. 12:30 lunch tijd! Ik hou van lunch. Ik maak Eva wakker en vraag of ze mee wilt gaan naar de kantine voor eten. Ze knikt instemmend en we lopen de deur uit.

POV Eva

Camille heeft me dus meegevraagd om te lunchen. Ik had wel honger dus ik ging mee. Ik heb een broodje gezond en Camille heeft een burger.

Ik kijk op van mijn broodje en kijk recht in Camille's ogen. Het lijkt wel alsof ik verdrink zo mooi. Ik zou er eeuwen naar kunnen staren.

'Lukt het?' Ik word uit mijn gedachtes geschud door Camille's stem. Ik voel mijn wangen gloeien en neem snel een hap van mijn broodje. Hopend dat het niet nog awkwarder (A/N is dat een wordt? Nu dus wel) kan worden.

________________________________

Sorry dat ik zo lang niet heb geüpload Ik ga mijn best doen om vaker iets te plaatsen.

Dit is een kort hoofdstukje maar ik hoop dat jullie het wel een beetje leuk vonden.