Roommates

Hoofstuk 16

POV Eva
Ik open langzaam mijn ogen en voel een gespierde arm om me heen. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht, ik draai me om en zie....Noah? Waarom ligt Noah naast me? Voorzichtig probeer ik de arm van me af te halen, zonder succes. Echt waar hoe sterk kan je zijn? 'Noah? Wordt wakker.' Langzaam opent hij zijn ogen.

'Goeiemorgen.' Een lach verschijnt op zijn gezicht. Langzaam gaat hij zitten en stapt uit het bed. 'Zal ik ontbijt maken?' Ik knik voorzichtig. Ik probeer me te herinneren wat er nou precies gebeurt is vannacht. Ik liep op straat en kwam Noah tegen. Ik mocht op zijn rug zitten en hij nam me mee naar zijn huis. Ik vroeg om wat wijn. Na veel glazen wijn was alles wazig.

'Hey ik wist niet precies wat je wilde dus ik heb maar een broodje met Nutella voor je gemaakt.'
'Ehm Noah als je het niet erg vind zou ik graag weer naar huis willen.' Hij knikte voorzichtig. 'Is goed. Ik pak je spullen wel even.'

Hij geeft me mijn hakken aan en ook gelijk mijn jurk. Ik zit nu dus in één van zijn shirts. Dankbaar neem ik het aan en voor mijn verbazing zit er geen vlek op de jurk.
'Ik heb de vlek er voor je uitgehaald', zei Noah alsof hij mijn gedachtes kon lezen.

'Dankje.' Ik sta op en loop richting de badkamer waar ik me omkleed. Als ik klaar ben fatsoeneer ik mijn haar even en haal de uitgelopen make-up van mijn gezicht.

Ik loop de badkamer uit en geef Noah een knuffel. Verbaasd blijft hij staan maar al snel voel ik dat hij me terug knuffelt. 'Dankje wel voor alles maar ik ga dan nu maar.' Ik loop richting de voordeur maar wordt al snel tegen gehouden door Noah die mijn pols pakt. Ik wordt terug getrokken in een knuffel. Noah verbreekt de knuffel en langzaam komt zijn hoofd dichter bij. Voordat ik het weet heeft hij zijn lippen op de mijne gezet. Voor eventjes bewegen onze lippen synchroon.

Ik trek terug en begin een beetje te blozen. 'Ehm d..doei.' Stotter ik en loop weg.

Ik herken de straat waar ik ben en loop richting huis. Onderweg kijken een paar mensen me raar aan omdat ik er als een zwerver uit zie maar oke.

Eenmaal terug bij mijn appartement zoek ik de sleutel voor de deur in mijn tas. Ik vond hem met moeite en doe de deur open. Niemand is thuis. Waarom is niemand er? Zijn ze gewoon weg? Het kan ze niks schelen.

Boos loop ik naar mijn kamer en pak wat comfortabele kleding. Ik loop naar de badkamer en zet de douche aan. Even uitrusten dan maar. Ik kleed me uit en stap onder de douche. Langzaam voel ik de warme stralen over mijn lichaam. Zonder dat ik er iets aan kan doen ontsnapt er een traan. Ik zucht even en stap dan onder de douche vandaan.

Ik zie dat ik een berichtje heb op mijn mobiel van Noah?

Noah: Hey ben je veilig thuis gekomen?

Eva: ja, maar hoe kom je aan mijn nummer.

Noah: heb ik in je telefoon gezien en toen heb ik mijn nummer er ook gelijk. Voor je ingezet.

Eva: Oke, nou bedankt voor alles we moeten maar een keer afspreken.

Noah: Oke doei.

Eva: doei.

Ik sluit mijn telefoon af en leg 'm weg. Ik kleed me verder aan en ga op de bank zitten met een zak chips. Ik start Netflix op en ga Shadowhunters kijken.

Midden in een van de malec scenes (malec is een koppel in de serie) wordt de deur open gegooid. Ik hoor Camille praten maar stopt als die mij op de bank ziet. 'Eva? We hebben je overal lopen zoeken! Waar was je gek?'
Ik zet de tv op pauze, snik, en kijk hem aan. 'Bij een vriend.' Ik ga weer comfortabel zitten en zet de tv aan.