Roommates

Hoofdstuk 19

pov Eva

We zijn weer aan de kant aangekomen. Het varen was best wel leuk, na dat verhaal over Noah zijn jeugd hebben we nog even gepraat.

Noah stapt uit het bootje en geeft mij zijn hand zodat ik uit het bootje kan stappen. Ik neem zijn hand aan en stap voorzichtig uit het bootje. Terwijl we aan het varen waren zei Noah dat hij nog een verrassing voor me had en dat hij het alleen wel bij hem thuis was. Ik hoop dus op een leuke verrassing en niet iets raars ofzo. 

O misschien is het wel eten, ik heb namelijk echt honger. 

Als hij vraagt wat ik wil eten wat zal ik dan zeggen? Is het raar als ik ijs zeg? Meeste mensen kijken me dan raar aan omdat ik letterlijk altijd zin heb in ijs, ook in de winter dus.

Ik schrik uit mijn gedachte door een Noah die om aandacht vraagt. "Eva zullen we gaan?" Ik knik.

***

We stoppen bij een prachtig afgelegen huis. Ik kijk hem verbaast aan. "Noah dit is toch niet jouw huis?" Hij schudt zijn hoofd. "Dit is het huis van een vriend zei ik dat niet?" "O ja waarschijnlijk heb ik het gewoon verkeerd verstaan sorry." 

Ik loop naar binnen en zie prachtige schilderijen aan de muur hangen. Vol bewondering bekijk ik ze. De kleurencombinaties zijn zo mooi. Ineens voel ik iemand mijn hand vast pakken en hij neemt me mee de woonkamer in. De deur gaat open en ik zie de vriend van Noah staan. Ik loop naar hem toe en geef heem een hand, "Hey ik ben Eva." Hij schudt vriendelijk mijn hand en voor ik het weet begint alles zwart te worden. Ik voel nog net twee armen me opvangen voordat ik op de grond val.

__________________________________________________

Hey ik heb dit korte stukje even gepost om te laten weten dat ik nog leef.

Ik ga mijn best doen om aankomende week ofzo weer een stukje te posten.

~doeii 

-Angela