RUHUMUN NOTASI (TAMAMLANDI)

2|🎵

"Ezgii! Hadi kızım kahvaltımızı yapıp yola koyuluyoruz."
"Tamaaam"dedim uyku sersemiyle.

Yatağımdan doğrulup lavaboya ilerlerken başımı kapıya çarptım.
Aah!
Napıyorum ben!
Acıyla inledikten sonra elimi yüzümü yıkayıp kahvaltı masasına oturdum.

"Ezgi hâla uyuyor musun kızım."dedi annem çenemi tutarak.

Ah gözlerimi henüz açamadığım ve uyurgezer gibi gezdiğim için başımı çarptığımı unutmuştum.

"Efendim!" deyip gözlerimi açmaya çalıştım.

"Pe-Pelin!!"

Az önce açılmayan gözlerim Pelin'i görünce yerinden fırlamıştı adeta.

Sevinçle ona sarılırken;
"Bu fasla daha gelmemiştik kanka."dedi, buruk bir ses tonuyla.

"Gitmeden önce beraber kahvaltı yapmanızın güzel olacağını düşündüm kızım."dedi babam.
"Çok iyi düşünmüşsün babacım."

Hep birlikte kahvaltımızı yaptıktan sonra Pelin'le vedalaştık.

"Her gün arayacam seni. Hele bir açma,bak o kafan yerinde oluyor mu o zaman?"

Son dediğine ikimizde gülüşmüştük. Sonrasında beni giderken görmek istemeyeceğini söyleyip gitmişti.

Burada kazandığım en güzel insandı Pelin.
Dostumdu.

Bavulları arabaya attıktan sonra son bir kez baktım evime.
Buraları özleyecektim elbet, güzel insanları getirmişti bana.
Şimdi onlara veda etmek üzgün hissettiriyordu.

Hep vedalarla doluydu insanların hayatı.
Kimisi bırakıp giden olurdu kimisi bırakılan...

Arabaya bindikten sonra tamamen dış dünyayla bağlantımı kesip kulaklıklarımı taktıktan sonra dışarıyı seyre daldım.

....

"Az kaldı, birazdan orada oluruz."dedi babam.

Tuhaf bir his vardı içimde. Bilmiyorum, ben burada yeni anılar yaşayabilecek miydim yoksa eski anılarımı mı tazeleyecektim?

Off fazla duygusal oldum sanki.
Kendine gel Ezgi!
Bu senin için eski bir mekanda yeni bir başlangıç tamam mı!
Pekala fighting!

Motivasyonumu sağladıktan sonra babama birkaç hareketli şarkı açmasını istedim.
Beni kırmayıp hemen açmıştı.

Biz kendi halimizde coşarken birden etrafımızdan 5-6 tane motorlu sürücü geçti. Galiba yarış yapıyorlardı.
Ama fazla hızlıydılar.

Babam "geldiik!"dedi heyecanla. Onun sesiyle irkilip etrafı süzerken birden gördüklerimle babama döndüm.

" Ba-baba bunlar az önce yanımızdan geçenler değil mi kaza olmuş herhalde."dedim ilerdeki kalabalığı göstererek.

" O kadar hızlı kullanırsan olacağı buydu işte!"dedi annem telaşla olanları izlerken.

"Ya inip bi baksak mı ki?"

"Siz durun ben bakıp geliyorum"dedi babam.

Arabadan indikten sonra kaza yerine doğru ilerledi.

Dayanamayıp arkasından gittim bende. Sanki ayaklarım beni oraya sürüklemişti.

"Kızım sen niye geldin."

Cevap veremeden yerde yatan kişinin yanına doğru ilerledim. Yerde acı içinde inliyordu boynunu tutarak.

Allah'tan kaskı vardı da kafasına bir şey olmamıştı.

"İyi misin?"dedim, ama cevap vermedi.

Ambulans gelince babam kolumdan tutarak beni yerden kaldırdı.

"Merak edecek bir şey yok kızım,zaten ambulans ekipleri de geldi. Hadi gidelim."
"Tamam."dedim arkama bakarak giderken.

Umarım iyi olurdu..

Tekrar arabaya binip eve doğru yol aldık.