RUHUMUN NOTASI (TAMAMLANDI)

🎼FİNAL🎼

Rüzgar'ın üzerimde olduğu gözlerini çekmeye niyeti yoktu anladığım kadarıyla.

"Asıl benim sana böyle bakmam gerekiyor farkındasın değil mi?"dedim kafamı sallayarak.

"Çok..çok güzeldi."

"Şarkı mı? Evet.."

"Seninle söylemek."deyiverdi bir anda.

Öyle bir söyledi ki, duraksadım bir an. Son zamanlarda ritmi bozulan kalbimin tek sebebi vardı. O da Rüzgar'dı.
Tıpkı şimdi olduğu gibi.

Ben cevap vermeyince gözlerini uzaklara gezdirip konuşmaya başladı.

" Annemden sonra birlikte şarkı söylediğim ilk insansın."

Duraksadım.
İçinde derin bir yarası vardı annesine dair. O bunu hiç söylemesede hissediyordum.
Ama bu kez soracaktım. Her ne olmuşsa bunu içine atması ona zarar vermekten başka bir işe yaramayacaktı.

"Rüzgar, bana anlatabilirsin. Bu seni iyi hissetirecekse gerçekten anlatabilirsin."

Derin bir nefes aldı.

"O zamanlar yedi yaşındayım.
Müzisyendi annem, çok güzel piyano çalardı. Sesi de bi o kadar huzur verirdi.
Babamla sorunları vardı sık sık tartışırlardı. O zamanlar niye tartıştıklarını anlamayacak kadar küçüktüm. Babam her gece geç gelirdi eve annem sorguya çekince de bağırır çağırırdı.

Bir gece eve gelmedi babam. Annem parmakları kanayana kadar piyano çaldı o gece.

Ertesi gün.. Ertesi günün gecesi annem piyano çalarken yanına gittim. Onun en sevdiği şarkıyı beraber söyledik. Sonra bana sıkı sıkı sarılıp gülümsedi. O kadar sıcaktı ki gülümsemesi. Her şeyin düzeleceğine inandım. Sonra ben uyuyana kadar başucumda bekledi."

Gözlerinden süzülen bir damla yaş çenesindeki yerini bulmaya müsade etmeden sildim.
Elini sıkıca kavradım, devam etti.

"O gecenin sabahı aymadı Ezgi..
Annem..annem kendini asmıştı. Tavanda asılı duran cesedini tam 2 saat seyrettim.

En sevdiği şarkıyı söyledim yine de açmadı gözlerini.
Uyanamadım sandım gittim tekrar uyudum.
Uyandım.
Geçmedi.

Ama salonda bir fotoğraf buldum. Başka bir kadının fotoğrafı. Babam denecek o adam aldatmıştı annemi.

O günden sonra anneannemler büyüttü beni. O şerefsiz de o kadınla hangi cehenneme gittiyse gitti işte. Beni görmek için gelmiş seneler sonra. Özür diledi güya ama o kadın dolandırmış bunu. Neyse bir daha da hiç görmedim zaten.

"Onu aramadın mı hiç?"

"Aramak mı?? Boşversene... Ne annemi ne de onu intihara sürükleyen babamı affedemedim hiç."

Bir şeylerin düzeleceğine de kimse inandıramadı beni.

İşte bu yüzden şarkı söylemiyorum Ezgi. Annem geliyor aklıma, beraber şarkı söylediğimiz o son gece...

Yarası var bende şarkıların, söyledikçe kanatıyor."

İkimizde sessizce süzülen gözyaşlarımızı izledik bir süre.
Sıkı sıkı sarıldım ona.

Bir şeylerin gerçekten düzelme vakti gelmişti artık.

...

Mehmet abi bugün dışarda çalışacaklarını söylemişti. Elemelere 3 gün kalmıştı. Epey yol kat etmişlerdi aslında. Ama Mehmet abi Rüzgar söylemezse eleneceklerini düşünüyordu.