RUHUMUN NOTASI (TAMAMLANDI)

21| 🎵

RÜZGAR🎶

"Bunu senin yanına bırakmayacağım pislik herif!"
"Sen kim oluyorsun ya?"
"Onu bu ucuz numaralarla kendine bağlayamazsın tamam mı!"
"Demek öyle, ee sen söyle o zaman sürekli yanında olduğuna göre sen nasıl bağladın kendine?"

Onu kendime bağlamak mı?
Sinirlerimi kontrol etmek için yumruklarımı sıkıyordum.
Telefonumun çaldığını farkettim. Ezgi arıyordu.
Tamam her şeyi ona anlatacaktım ama şimdi değil!
Telefonu sessize alıp çalmasına izin verdim.

"Ona hiçbir şey söylemeyeceksin, ben zamanı gelince ona her şeyi anlatacağım." dedi Ege.

Her şeyi anlatacak mıydı?
Buna inanmalı mıydım?
Pekala, ama Ezgi'yi kandırmasına izin vermeyecektim.
İnsanların yalan söylemesinden nefret ediyordum.

Hiçbir şey söylemeden oradan ayrılacaktım ki kolumdan tutup beni kendine çevirdi.
Bu kez daha sakin bir tavırla;

"Rüzgar! Bak kardeşim ben Ezgi'yi seviyorum.
Tamam hatalarım oldu biliyorum ama onunla çocukluğa dayanan bir geçmişimiz var.
Ben her şeyi telafi etmeye çalışıyorum,belki bunu bu şekilde yapmamalıydım ama...
Her neyse seninde onu sevdiğini görüyor gibiyim.Yol yakınken birimiz vazgeçecek ama ben daha yeni başlıyorum.Umarım anlamışsındır."

Az önce bağırıp çağıran adamdan eser kalmamıştı sanki.
O gerçekten çok iyi oynuyordu. Bana kısaca "aramızdan çekil"demeye getiriyordu lafı.
Benim Ezgi'ye karşı o türden hislerim yoktu aslında. Ama bilmiyorum onun kandırılmasını zarar görmesini istemiyordum.

Kolumu yavaşça bırakırken gözlerimin içine baktı bir şeyler dememi bekliyordu sanki.
Ateş saçan gözleri bu sakin konuşmasıyla kesinlikle uyuşmuyordu.
Ona tek kelime etmeden oradan ayrıldım.
Çıkarken Ufuk ile karşılaştım . Omzuma çarparak geçti yanımdan.
Kesinlikle o da biliyordu her şeyi.

EZGİ

"Tabi ya artık sevgilinden vakit ayırıp benimle buluşmak falan ooohoo...Aklına gelir miyim ondan bile şüpheliyim."dedim otobüsün dakikasına bakarken.
"Ya gel buraya şapşik ! Onunla kendini nasıl kıyaslarsın!"dedi boynuma sımsıkı sarılarak.

Deli kız ya!
Seviyordum onu. O benim en iyi arkadaşımdı,dostumdu,kardeşimdi...
Çok mutluydu bu günlerde.
Onun mutlu olması beni de mutlu ediyordu.

"Peliiin!"

Ufuk arayınca benden birkaç metre ilerde onunla konuşmaya başlamıştı.
Otobüs gelince ona "hoşçakal"dercesine el sallayıp otobüse bindim.

Arka taraftaki boş koltuklara ilerlerken telefonumun çaldığını farkettim.
Bugün susmak bilmedi şu telefon!
Cebimden telefonu çıkarıp kimin aradığına baktım. Allah Allah bu numarayı tanımıyorum ben ! Neyse kimmiş öğreniriz şimdi.

"Ezgi meraba."
"Meraba ama tanıyamadım."
"İzem ben,numaranı Dolunay'dan aldım. Biraz konuşabilirmiyiz seninle?"
"Ne hakkında?"diye merakla sordum.
"Telefonda konuşulacak bir konu değil ....cafeye gelirmisin?"
"Şimdi mi?"
"Eğer işin yoksa şimdi olması daha iyi olur, ben bekliyor olacağım."
"Tamam,birazdan orada olurum."

Allah Allah! Ne konuşacaktı merak etmiştim doğrusu. Neyse gidince öğreniriz.
Otobüsten inip dediği yere geldim.
Nerde ki bu kız?
Biraz etraflıca bakınınca gördüm.

"Hoşgeldin,otursana."

Gülümseyerek karşısına oturdum.

"Ya direk konuya geçicem."
"Seni dinliyorum"dedim.
"Bak Ezgi, iyisin , hoşsun seninle bir problemim yok ama bu olmayacağı anlamına gelmiyor."