RUHUMUN NOTASI (TAMAMLANDI)

18|🎵

Multimizde Rüzgar vaaar cjcjffkdk

Yavaşça gözlerimi araladığımda Rüzgar'ın omzunda uyandığımı farkettim.
İrkilerek omzundan başımı kaldırıp bakışlarımı ona yönelttiğimde bana baktığını gördüm.
Bunun üzerine hemen gözlerini kaçırarak "günaydın"dedi.
Onun bende önce uyandığını ve beni izlediğini hissettirmişti bu hâli.
Omzunda uyuduğumu düşününce,yanaklarım biraz kızarmıştı.
Utanarak;
"Ya kusura bakma,uyuya-
"Şşş...Sadece "günaydın dedim ayrıca yorgun olduğunu düşündüğüm için uyandırmak istemedim" dedi.

Rüzgar ve o düşünceli halleri!
Gözlerim yaşardıııı!!

Dün gece Ufuk'un bazı durumlar yüzünden gitmesi gerekmişti.
Pelin'in de babaannesi izin vermediği için hastanede kalamadı.
Bizimkiler Ege'yi tanıdığı için izin vermişti bana. Ama Rüzgar'ın kalması için hiçbir sebep yokken sağolsun beni yalnız bırakmamıştı.
*Ne demek sebep yok sen varsın ya salaah!*
'Saçmalama'
*Asıl sen saçmalama senin için burada şuan*
'Öyle olabilir ama senin imâ ettiğin şey farklı ve öyle bir şey yok!'

Diyerek iç sesimle olan tartışmamı sonlandırdım.

Rüzgar kantinden ikimizede çay ve birer simit almıştı.
Aslında hiç iştahım yoktu ama zorla yemeye çalışıyordum.

"Rüzgar benimle kaldığın için çok teşekkür ederim"

Çayından bir yudum aldı ve umursamaz bir tavırla;
"Kim olsa aynı şeyi yapardı"dedi.

'Kom olso oyno şoyo yopordo'
Bende öyle düşünmüştüm!

"Ezgi bugün cafeye gelecekmisin,ben gidicem çünki bu seferde asarsam olmaz."
"Tamam bende gelirim heralde,zaten Ufuk geleceğini söylemişti."
"İyi o zaman beraber gideriz"

Bir yandan çayı yudumlamaya devam ederken bir yandan da annesinin haberi olup olmadığını düşünüyordum.
Kimse gelmemişti çünki Ege'yi ziyarete.

Aniden bakışlarımı Rüzgar'ın baktığı yere çevirdim.

EGE

Kazadan bu yana hatırladığım en son şey Ezgi'nin yanıma gelmesi ve onun elini tutmamdı..
Ama söyledikleri hatırlamayı istemediğim türden sözlerdi.
Her neyse şimdi kendimi iyi hisettiğimi düşünerek ayaklandım ama bilek dokum zedelendiği için sol ayağımın üstüne tam basamıyordum.
Hastane koridoruna çıkınca Ezgi ile o yanındaki Rüzgar mıydı ne onları gördüm.
Geceyi burda geçirmiş olmalılar ki birşeyler atıştırıyorlardı.
Ezgi..
Gitmemişti.

*Herkes sen mi gerizekalı?*
'Haklısın,öyle bi eşeklik yaptık'

Ezgi beni farkedince koşarak yanıma geldi.

"Dur,dur! Niye hemen kalktın?"diyerek ayağımı görünce yürümeme yardım etmek için koluma girdi.

Günler sonra ilk defa onun tarafından önemsendiğimi hissetmiştim.

"Biraz hava almak istedim"
"Daha iyi misin?"
"İyiyim,sağol."

Gözüme bir an Rüzgar ilişti bize bakıyordu.Onun hâla burda olması ve gitmemesi canımı sıkmıştı.
Üstelik Ufuk da ortalıklarda yoktu.
Kafamdaki sorulara cevap aramak için Ezgi'ye;

"Ne zamandır burdasın?"diye sordum.
"İşte dünden beri"
"Ufuk nerde peki?"
"O dün gece gitti."
"Sen de gitseydin keşke,burda beklemesi zor olmuştur."
"Rüzgar'da vardı zaten yalnız değildim,merak etme."

Bu cümleyi nasıl bu kadar rahat kurabiliyordu onu sevdiğimi bile bile.
Tekrar baktım Rüzgar'a, hâla bize baktığını farkedince bir an düşecekmiş gibi yapıp Ezgi'ye daha sıkı tutundum.