Menu Number.| J.F&P.S

Flashback

Pov Pascall

Boos loop ik weg, nog geen idee waarnaartoe, maar zo ver mogelijk van iedereen vandaan. "Hey baby!" Ik kijk achterom en zie Anna staan. Mijn 'vriendin'. Je kunt het meer een scharrel noemen maar het is dus wel aan, anders wou ze niet mee naar bed. "Rot op!" Roep ik naar haar toe en ze kijkt me bitchy aan. Anna is de populairste chick van mijn school, maar dat betekent niet meteen dat ik als populairste jongen een relatie met haar moet houden. Ik hoef haar niet meer en ben niet in de stemming om te praten.

Ze schreeuwt me nog wat achterna maar ik blijf verder lopen. De gedachtes van daarnet spookte door mijn hoofd. Ik denk weer terug aan de tijd toen het allemaal begon. Ik was 7..

Flashback Pascall

"Pap wanneer komt de tram?" Vraag ik ongeduldig aan mijn vader terwijl ik met mijn benen loop te schommelen op het te hoge bankje in het bushokje.

Mijn vader geeft geen antwoord en zit alleen maar naar zijn telefoon te kijken en te lachen. Stiekem kijk ik over zijn schouder, maar wanneer hij ziet dat ik kijk draait hij zijn telefoon om. "Het zijn zaken jongen." Ik zucht en maak krulletjes in mijn stijle haar en wacht op de tram. Het is al erg donker. Papa en mama hadden weer ruzie over een mevrouw. Papa zei dat het iemand van zijn werk was en dat mama het niet leuk vond dat ze samen gingen werken. Maar samen sta je sterker zegt juf Inge altijd.

Papa ging weg en ik wou mee, en nu zit ik hier. We hebben een rondje gelopenterwijl papa ging roken, en ik had mijn bal mee genomen om wat te voetballen in een parkje. Jim en Sam zouden het echt cool vinden als ik hun morgen op school vertel dat ik in het donker heb gevoetbald!

"Ik ben zo terug." Zegt mijn vader en zonder uitleg loopt hij weg. "Blijf waar je zit!" Roept hij nog en zuchtend leg ik mijn benen ook op het bankje en ga ik liggen met mijn handen onder mijn hoofd.

20 minuten later

Ik open mijn ogen na een tijdje geslapen te hebben maar nog steeds zie ik mijn vader nergens. Ik sta op en loop uit het hokje verder het stoepje op. Ik kijk rond maar zie niks anders dan een soort huisje met allemaal lichtjes en lachende mensen.

Ik hoor een hard geluid en wanneer ik me omdraai zie ik de tram aankomen. Blij kijk ik naar de tram en ren ik naar het lichthuis toe om papa te halen. Daar moet hij wel zijn!

Ik sta voor het huis en er speelt harde muziek af en overal staan mensen te dansen en te lachen. Met een glimlach loop ik verder en ik zie mijn vader staan met een meisje met lange blonde haren. Misschien was hij aan het werken met dat meisje van zijn werk?

Ik ren snel naar hem toe maar voordat ik er sta zie ik dat papa het meisje kust. Ik slik en trek aan zijn hand. "Papa de tram is er!" Zeg ik terwijl hij niet reageert. "Papa!" Zeg ik weer als ik aan zijn arm trek en hij slaat me naar achter. "Ga weg!" Roept hij naar me toe en bang stromen de tranen over mijn ogen en ren ik weg.

2 jaar later

"Kijk Pascall! Dit is je nieuwe broertje, Damian." Zegt Anastasia blij, mijn nieuwe moeder. De vrouw die mijn vader in de club zoende. "Hoi." Zeg ik zacht en de jongen die een jaartje jonger is lacht me uit. "Jij hebt echt rare kleren aan!" Lacht hij en Anastasia lacht mee. Ik kijk naar mijn kleding en dan naar de zijne. Ik draag een groot shirt, een broek en een pet waaronder mijn lange haar tot aan mijn schouders uitsteekt. Damian draagt een net overhemd en een strakke broek. Mama vond mijn kleren altijd heel uniek. En papa droeg ook altijd zulke kleren. Maar nu? Nu draagt papa ook die rare overhemden. Ik slik en verdrietig loop ik de trap op.

Einde flashback

-sez