Menu Number.| J.F&P.S

Dinner is ready

Pov Rosalie

Ik haal mijn lippen van Pascall af en hij glimlacht naar me. Jup, het is me weer niet gelukt. Het is me weer niet gelukt om me in te houden. Ik keek naar die ogen, en toen was het over. En nu? Nu hebben we iets. Weet ik eigenlijk niet zeker. Ik weet niet wat we hebben. Hij zei dat hij me leuk vond en ik zoende hem als antwoord.. Het zal wel.

Ik klim van zijn schoot af en loop naar de grote ramen toe die door heel het huis staan. Wel mooi, maar ik zou er niet van houden, te weinig privacy. Ik open het gordijn en schrik naar achter door een bliksemstraal. "Het is nog steeds bezig." Zucht ik als ik me weer omdraai. "Dat word dan nog langer bij me blijven." Zegt hij. "Vind ik geen probleem." Lach ik en hij glimlacht terug.

"Ik heb honger." Zeur ik als ik over mijn buik wrijf. Als ik nu thuis was geweest zat ik nu al aan de tafel kilo's voedsel naar binnen te werken, maar nu heb ik nog niks gegeten. "We kunnen wel een pizza bestellen." Zegt Pascall gewoontjes en een grote grijns verschijnt op mijn gezicht en ik pak snel mijn telefoon van tafel om te gaan bestellen.

6 berichten van Tara. Ik open de berichten en met grote ogen lees ik de berichten. "Wat is er?" Vraagt Pascall me bezorgd. "Eva.." antwoord ik. "Uh, het meisje die me liet schorsen." Zeg ik als ik hem onbegrijpelijk zie kijken. "Wat heeft ze gedaan?" "Ik weet het niet.. Maar Jer kwam naar haar toe, dus het is goed."

"Wat voor pizza wil je?" Verander ik terug van onderwerp. "Doe maar Hawaii." Ik kijk hem vies aan. "Ananas op een pizza? Dat is bijna net zo smerig als een broodje jam met pindakaas." "Wat neem jij dan?" Vraagt hij. "Pepperoni." Antwoord ik. "Doe dan maar 2 Pepperoni." Ik glimlach en zoek het nummer van een pizzeria hier in de buurt op in mijn notities.

"Héeey." Hoor ik een verbaasde vrouwenstem zeggen. Ik draai me om en zie een vrouw met een man en een jongen rond mijn leeftijd staan. Aka de familie Scherpenkate. "Uh, hey." Zeg ik als ik opsta om ze te begroetten. Ik schud iedereens hand en vertel mijn naam.

"Je hebt me nooit vertelt over haar." Zegt Anastasia die naar Pascall kijkt en mij daarna weer aankijkt. Pascall kijkt haar bot aan en negeert het. Zijn vader hoest om mijn aandacht te krijgen "Uh, hij is soms.." "Ja ik weet het. Niet erg." Glimlach ik.

"Hebben jullie al gegeten?" Vraagt Anastasia. "Ja." "Nee." Antwoorden Pascall en ik tegelijk. "We hebben nog niet gegeten." Zeg ik en Pascall geeft me een boze blik. Ik weet dat hij niet wil dat ik hier bij hun blijf eten, maar misschien kunnen ze het uitpraten, of word het wel heel gezellig. En ik vind dat ik het recht heb om zijn familie te mogen ontmoetten, nu we een soort van iets hebben.

"Ah, mooi. Ik heb gister een lasagne gemaakt die ik nog wel kan opwarmen voor ons alle." Zegt Anastasia lief. Pascall's vader en Anastasia lopen de keuken in, terwijl Damian op een stoel in de woonkamer gaat zitten en ik weer naast Pascall kom zitten. "Zit je bij Pascall op school?" Vraagt Damian geïnteresseerd en Pascall kijkt op. "Ja, en ze wilt niet verder met je praten." Onderbreekt Pascall me net voordat ik antwoord wil geven. Ik kijk hem boos aan en hij haalt zijn schouders op.

Ik hoor wat whatsappmeldingen van mijn telefoon en pak hem van de tafel af die in het midden van de woonkamer staat. 2 berichten van Pascall.. Ik kijk hem aan en hij knikt naar mijn telefoon toe.

Pascall

Pascall: roos

Pascall: praat niet met hem

Ik: ik kan toch heus wel antwoord op zn vraag geven?

Pascall: nee

Ik: wat nee? Jij bepaald niet waarop ik antwoord geef

Pascall: Come on

Pascall: ik vind het al erg dat je hier blijft eten, laat staan dat je ervoor zorgt dat ze je gaan mogen

Ik: moeten ze me haten dan?

Pascall: als het kan wel ja

Pascall: jij bent niet zoals hun Roos

Ik: wtf boeit dat dan??

Ik: het is je familie, en ik mag ze

Pascall: ik blijf hier gewoon tot dat ik klaar ben met school en dan ben ik hier weg met jou

Ik: met mij zelfs

Ik lach kort.

Pascall: ja met jou ja

Pascall: kijk Roos, ik ga niet met hun praten zo, net zoals jou

Ik: doe normaal het is je familie

"Het is Mn fucking familie niet, niemand niet!" Roept Pascall naar me en ik kijk hem geschrokken aan en Damian kijkt verward op. Hij zucht en pakt zijn telefoon weer.

Pascall: dat jij nou leuke pleegouders hebt betekent niet dat ik het leuk heb met die fucking klote mensen hier

Ik: denk je dat ik het leuk vond aan het begin? Ik moest met ze leven, er was geen andere optie. Ik wou ook gewoon mijn echte ouders terug. Ze hebben me allemaal in de steek gelaten, net zoals jij gaat doen

Ik voel een traan opkomen en ik heb totaal geen zin meer om met die asshole aan tafel te gaan zitten. "Roos." Zegt hij zacht terwijl hij mijn schouder beet pakt. Ik duw hem weg en hij kijkt me met dezelfde blik vol spijt aan als toen bij de auto.

"Dinner is ready!"

-sez