Menu Number.| J.F&P.S

Vakantie

Pov Rosalie

Samen met Pascall loop ik de keuken in en ik pak hem subtiel mee beet aan zijn shirt en trek hem naar de andere kant van de keuken toe. "Sorry." Fluister ik. Tuurlijk ben ik nog boos op hem, maar om nu boos te gaan doen maakt alles erger. "Ik ben degene die sorry hoort te zeggen. Ik weet dat je een lange tijd achter de rug hebt gehad, het spijt me van net." Zegt hij en hij drukt een vlugge kus op mijn lippen.

"Jullie kunnen hier zitten als jullie willen?" Zegt Anastasia die 2 stoelen aanwijst. Ik knik, "Sure." Ik ga naast Pascall zitten, en naast Pascall zit Damian en tegenover ons zitten zijn ouders. "Dus, waar kennen jullie elkaar van?" Vraagt Anastasia met een lieve glimlach. Ik slik mijn hap lasagne door, "we zitten bijelkaar op school." Zeg ik kortaf. Als ik alles zou vertellen zou Pascall weer boos worden. "Zitten jullie ook in dezelfde klas?" Vraagt ze weer en ik knik.

"Ik weet niet of Pascall het al heeft verteld.. Maar wij zijn zijn stieffamilie." Zegt Anastasia die naar Damian knikt. Ik geef een korte blik op Pascall en zie dat hij zijn vuisten heeft gebold. "Uh, ja. Maar ik weet verder niets." Zeg ik om te zorgen dat ze niet over het onderwerp ingaat. "Pascall heeft geen contact meer met zijn moeder. Die zit vast aan de andere kant van de wereld." Lacht Anastasia en zijn vader lacht awkward mee. Ik kijk Pascall aan die langzaam rood begint de worden. Ik haal mijn hand van tafel af en pak zijn hand vast, en wrijf erover met mijn duim om hem te kalmeren.

Er hangt een gespannen sfeer en iedereen kijkt elkaar wat ongemakkelijk aan. "Hoe was het op werk vandaag?" Vraagt Pascall's vader aan Damian. Thank god. "Uh, ging wel. Was best druk in de zaak." Zegt hij. Best druk in de zaak? Hij is iets van 18 en heeft nu al een eigen bedrijf? "Waar werk je?" Vraag ik hem en Pascall knijpt in mijn hand. "Auw." Sis ik zacht naar hem.

"Ik werk bij de Starbucks." Vertelt Damian. "Oh, nice. Mij lijkt het ook leuk om daar te werken." Pascall geeft me een boze blik. "We zoeken nog nieuwe mensen, misschien lijkt het je leuk om een keer mee te komen? Dan kan je zien hoe het is!" Vraagt Damian vrolijk. "Sure." Glimlach ik.

"Ze heeft school, ze kan niet werken." Snauwt Pascall. "Volgende week hebben we zomervakantie. En ik wou de laatste 2 weken met Tara op vakantie, dus een bijbaantje zou wel handig kunnen zijn." Hij rolt zijn ogen. "Mij lijkt het ook wel een goed plan!" Zegt Anastasia en Pascall probeert zich rustig te houden. "Als je echt op vakantie wilt heb ik genoeg geld voor je." Zegt Pascall die zich naar me toe draait. "Hoe kom jij nou weer aan geld?" Vraagt zijn vader en hij negeert hem.
"Mag ik van tafel af?" Vraagt Damian en Anastasia knikt. "Jullie mogen ook gaan hoor, ik ruim wel af." Zegt Anastasia en ik knik.

Samen met Pascall lopen we de woonkamer weer in en Damian rent de trap op naar boven. "Ik kan je vlucht echt wel betalen." Zegt Pascall als we op de bank gaan zitten. Ik draai me naar hem om en leg mijn handen op zijn schoot. "Hoef je niet te doen. Ik vind het fijn om aan mijn eigen geld te komen." Zeg ik met een glimlach en ik druk mijn lippen op de zijne. Na een paar seconden duwt hij me weer terug. "Ik kan ook iets voor jullie regelen in Nederland, dan hoeven jullie niet weg." Begint Pascall weer. "Het komt heus wel goed met dat geld babe. En ik word ook bijna 18, anders vraag ik gewoon of ik alvast mijn verjaardags geld mag krijgen." Ik schrik als ik me besef dat ik hem 'babe' heb genoemd, maar eigenlijk is het best normaal, toch? We hebben nu toch wat I think, ik moet het me gewoon nog laten beseffen.

"Ik wil je gewoon niet missen. Je bent dan 4 weken aan het werken en de laatste 2 weken zit je ergens aan het eind van de wereld." Ik lach, "Je gaat me heus niet missen." "Jawel." Zegt hij en hij bloost. Ik sla mijn armen om zijn nek heen en trek hem in een knuffel. "Waarom kunnen Jer en ik anders niet mee? Gewoon met zijn vieren." Zegt hij in mijn oor en ik kijk verbaasd op. "Damn, wist niet dat jij zo slim was." Zeg ik verbaasd en hij rolt zijn ogen. "Dat is een ja dus?" Vraagt hij en ik knik. Nu maar hopen dat Jer en Taar het goed vinden.

-sez