Menu Number.| J.F&P.S

Let me go

Pov Tara
Dit is gewoon niet goed. Ik voel Jeremy langzamer ademen. Ik kijk naar hem. Hij slaapt. Even glimlach ik maar die is ook weer heel snel weg. Het liefst wil ik schreeuwen van de pijn. Ik sta met een ruk op en loop de keuken in. Ik draai de kraan helemaal open en met mijn handen maak een kommetje waar het water in stroomt. Ik gooi het water in mijn gezicht en wrijf erover heen. Ik draai de kraan dicht en staar naar het water dat langzaam wegspoelt. "Tara?" Ik schrik en kijk op. "Gaat het?" Vraagt Jeremy bezorgd en ik, ik kan alleen maar stom knikken terwijl de tranen allang in mijn ogen branden. "Ik zie dat er iets is." Jer komt naast me staan en pakt mijn handen vast. "Er,- er is niks." Waarom kan je niet wat beter liegen Taar? Ik wil weglopen maar Jer houdt me tegen. "Laat me los." Zeg ik moe en voorzichtig. "Taar wat is er?" Vraagt hij, dit keer iets dwingerder. "Er is niks." Zeg ik een beetje te bot. Ik schrik er zelf van. Ik ruk me uit Jeremy's arm los, waardoor ik bijna omval. Ik kan me nog net vasthouden aan het aanrecht. En daar sta ik dan. Ik verroer me niet. Ik weet niet waarom. Ik ben moe, gebroken. Waarom? Geen idee..

Pov Jeremy
Taar loopt niet door. Ze lijkt uitgeput. Ik loop naar haar toe en haal haar haar uit d'r gezicht. "Hey." Zeg ik en draai haar om. Dan zie ik dat ze weer een bloedneus heeft. Ik schrik. "Wacht blijf staan!" Zeg ik en pak snel een theedoek. "Jer.." Zegt ze zacht en ik schud mijn hoofd. "Stil maar." Antwoord ik en druk haar tegen me aan. Ze houdt de theedoek voor haar neus. "Dit is niet goed, of wel?" Vraagt Tara. Ik twijfel en besluit niks te doen. "Misschien is het gewoon een normale bloedneus. Dat kan. Dat je er meer op een dag hebt." Antwoord ik tegen haar en laat haar los. Ze knikt en glimlacht onzeker. Ik pak haar kin vast en geef haar een kus. "Het komt goed." Vertel ik haar geruststellend. Maar zo zelfzekerd komt het niet uit mijn mond. Ja ik ben enorm ongerust. Vooral omdat ik niet weet wat er in de tussen tijd dat ik in de auto zat en Taar nog in de fietsenstalling was, gebeurde. Ik slaak een zucht.

We liggen een tijdje op de bank en zie dat Tara slaapt. Ik app Rosalie snel.

Rascall Girl
Ik: Yo

Ik: Heeft Taar veel last van bloedneuzen?

Na een uurtje geeft mijn telefoon een piepje wat aantoont dat ik een appje heb.

Rascall Girl: Weet ik veel. Nee.

Ik frons mijn wenkbrauwen.

Ik: Ze doet zo raar. Ze heeft ineens allemaal bloedneuzen en het lijkt alsof ze pijn heeft.

Rascall Girl: Ga dan naar een dokter of zo.

Ik: Oke en wat is er met jou aan de hand?

Rascall Girl: Niks, misschien ben ik chagrijnig. Maar dan moet je maar aan Pascall vragen waarom.

Ik: Wat heeft hij nu weer gedaan?

Rascall Girl: Hij is gewoon net als de rest. Hij gaat me ook keihard laten vallen. Net zoals alle anderen.

Ik: Zo is hij niet!

Ze reageert niet meer en weer zucht ik. Dan niet. Ik werp nog een blik op Tara. Ik druk mijn lippen op haar voorhoofd. "Slaaplekker." Fluister ik en sluit mijn ogen.

~ Mae