Menu Number.| J.F&P.S

Stay

Pov Rosalie
Ik kook van woede. Kan ze ook een keer ophouden over Pascall. "Nee bedankt." Zeg ik bot en sta met een ruk op. Ik wil weg lopen naar Tara en Jeremy toe, maar Pascall pakt mijn arm beet. De arm met de tattoos. De arm met de littekens.

Verschrikt kijk ik naar achter en hij kijkt me verbaasd aan. Met zijn duim wrijft hij over mijn littekens en ik bijt op mijn tong om niet in tranen uit te barsten. Hij laat me los en kijkt Tara aan. Gaat hij het zeggen?

"Succes met je tattoo." Zegt hij zonder emotie. "Thanks." Zegt Tara blij. Ik geef hem nog een laatste blik en loop dan achter Jeremy en Tara aan.

***

"Hij is mooi geworden babe!" Zeg ik tegen Tara die trots haar tattoo bekijkt. Ze kijkt me glimlachend aan en Jeremy drukt een kus op haar lippen. "Ben trots op je Taar." Zegt hij en Tara bloost.

We lopen naar de auto van Jeremy toe. We gaan Tara's boeken nog ophalen bij hem thuis en dan brengt hij ons weer thuis zodat we niet met de trein hoeven te gaan.

Ik ga weer voorin zitten doordat ik wagenziek ben en Jeremy start de auto en we rijden weg.

***

"Ik haal wel even je boeken. Blijven jullie maar in de auto zitten." Zegt Jeremy en we knikken. Na een minuutje komt Jeremy teruglopen. Met Pascall.. Jeremy kust Tara via het raam en dan loopt hij naar mijn raam toe. "Wat doet hij hier?" Sis ik zacht tegen Jeremy. "Hij wou je spreken." Fluistert hij terug. Ik rol mijn ogen en zie dat Pascall naast me in de auto is gaan zitten, achter het stuur.

De hele weg is het stil. Aan het begin hadden Taar en Pascall nog wat gepraat over haar tattoo, maar voor de rest niks. "Bedankt voor het brengen! En dat we langs konden komen." Zegt Tara die uit de auto stapt als we voor haar huis staan. We zwaaien haar uit en rijden verder, naar mijn huis.

Na een minuutje rijden parkeert hij op een random plekje in een straat vol met grote mooie huizen. Of moet ik zeggen villa's. "Het is nog een stukje rijden." Zeg ik zonder hem aan te kijken. Ik wil niet met hem praten. En al zeker niet over wat er gebeurd is voordat we naar de tattooshop gingen met Tara.

"Ga niet naar huis." Zegt hij met een schorre stem en ik kijk hem aan. "Ik moet naar huis." Zeg ik. "Blijf, blijf bij mij." Weet hij moeilijk uit te brengen. Ik kijk hem verward aan. Hij ziet er anders uit dan normaal. Ook al ken ik hem pas sinds vandaag. Hij ziet er emotioneler uit, niet zo'n arrogante uitstraling als de rest van de dag.

"Alsjeblieft?" Zegt hij na een tijdje. "Ik wil niet praten over wat er gebeurd is." Zeg ik, en ik krijg weer een brok in mijn keel als ik er aan denk. "We hoeven er niet over te praten. Ik wil over niets praten." "Waarom wil je dat ik bij je blijf?" Vraag ik hem verward. "Ik wil niet dat je weggaat." "Ik ken je niet Pascall. Wat wil je van me? Als je denkt dat ik met je naar bed ga, heb je het mis." "Nee, nee! Dat wil ik niet. Ik- ik wil gewoon dat je blijft slapen. Anders slaap ik wel op de bank en jij in mijn kamer." Waarom zou hij willen dat ik blijf als hij me toch niet gaat zien? "Ik wil gewoon het gevoel hebben dat je er bent." Zegt hij alsof hij mijn gedachten weet.

"Daar woon ik." Zegt hij als hij wijst naar de grote villa waar we voor staan geparkeerd. Ik lach kort. "Ik meen het." Zegt hij en ik kijk hem ongeloofwaardig aan. "Je woont best dicht bij mij." Zeg ik onderwerp veranderend. "Blijf je?" Veranderd hij weer terug van onderwerp. Op dat moment gaat mijn telefoon af en zie ik appjes van Valentine, mijn moeder.

'Lieverd, waar blijf je??'

'Je zou toch om 8 uur thuis zijn?!'

Ik kijk op mijn telefoon. Het is al half 11, damn. We hadden voordat Tara haar tattoo ging zetten nog gegeten, daarom is het al zo laat.

"Ik kan niet." Zeg ik tegen Pascall en betreurt kijkt hij naar zijn voeten. "Oke." Zegt hij schor en er is verdriet in zijn stem te horen. "Ik app je, ja?" Zegt hij en ik knik maar zodat we niet langer hoeven te praten.

Hij rijd me het laatste stukje nog terug naar huis en we nemen afscheid.

-sez