The Alphabet Of Death | H.S

یک | استایلز

با احساس سوزشی تو گلوش از خواب بیدار شد و کورکورانه به اتاق تاریک نگاه کرد.

چند لحظه طول کشید تا به یاد بیاره کجاست. ملافه ای که دور پاهاش گره خورده بود رو کنار زد و لبه ی تختش نشست. کش و قوسی به بدنش انداخت. هنوز کاملاً هوشیار نشده بود که یکی برق رو روشن کرد. لامپ با صدای وزوزی روشن شد و نور نارنجی رنگش توی چشم تیفانی زد و به خاطر این، مجبور شد روشو برگردونه.

" هم اتاقی خوابالو...چه عجب!"

تیفانی با شنیدن صدای ظریف دخترونه ای لای یکی از چشماشو باز کرد و به دختر بلوند روبه روش خیره شد. سریع خودشو جمع و جور کرد و از روی تخت بلند شد.

"ببخشید..."

"معذرت خواهی برای چی؟ "

دختر بلوند گفت و لبخند پررنگی زد.

دستشو به طرف تیفانی دراز کرد و گفت: "هانا جانسون.."

تیفانی لحظه ای با شک به دستش نگاه کرد اما بعد چند لحظه خودش رو جلو کشید و با دختر بلوندی که حالا میدونست اسمش هاناست، دست داد.

" تیفانی"

به گفتن اسمش اکتفا کرد و به آرومی دست هانا رو فشرد.
اونقدر گیج خواب بود که حتی نمی دونست باید چی بگه.

هانا به خجالتی بودن دختر رو به روش لبخند کوچیکی زد

" خوش اومدی تیفانی! "

نگاهش رو دور اتاق چرخوند و روی چمدون خاکستری رنگ ثابت نگه داشت.

"هنوز وسایلتو نچیندی؟"

هانا پرسید و تیفانی خجالت زده سرشو به معنی "نه" تکون داد.

دختر بلوند به ساعت رو دیوار نگاه کرد.
ساعتی که بیشتر برای پوشوندن ترک دیوار بود تا نشون دادن زمان!
اخمی کرد، به ساعت اشاره کرد و گفت:

" این لعنتی همیشه خواب می مونه. ولی حدس میزنم وقت شام باشه.
بعد شام باهم وسایلتو می چینیم. خوبه؟ "

تیفانی به خاطر محبت ناگهانی هانا تعجب کرد اما فورا لبخندی زد و با هیجان گفت：

"این عالی میشه! "

هانا دستشو پشت تیفانی گذاشت و اونو به سمت در هل داد.

" یالا دختر... اگه دیر برسیم بهمون غذا نمیدن! "

تیفانی سرش رو تکون داد. حس خوبی توی افکارش پیچید و اینکه این شاید اونقدر هم بد نباشه. انتظار نداشت هم اتاقی جدیدش به چیزی اهمیت بده و خب این مهربونی روز اول، لبخندی رو روی لبش آورد.

به همراه دوست جدیدش پایین اومد و به سالن غذاخوری با تعجب نگاه کرد.
به کمک انگشتاش جمعیت سالن رو تخمین زد و به فکر فرو رفت.
فقط چهل نفر؟ یه پله پایین رفت و سیلی از سوالات به سمتش هجوم آوردن.