Kim Luna pov
"We zijn er." hoor ik de taxi chauffeur zeggen terwijl hij de oprit van een een groot huis oprijdt. Zodra de auto stil staat stap ik uit. Nieuwsgierig kijk ik om me heen. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat het huis zo groot zou zijn. De chauffeur haalt mijn koffers uit de kofferbak van de auto en zet ze naast me neer. Ik bedank de man en geef hem zijn geld waarna hij vrijwel meteen weer wegrijdt.
Ik pak mijn spullen en loop naar de voordeur. Eigenlijk ben ik best nerveus, ik hem mijn neef al zo lang niet meer gezien. Het is nu denk ik bijna vier jaar geleden. We waren altijd heel close, hij voelde net als eeen broer voor me. Je kan je dan ook wel voorstellen dat ik hem heel erg gemist heb de afgelopen jaren en natuurlijk hebben we wel eens gebeld en gevideocalled, maar dat is toch anders dan elkaar in het echt zien.
Ik druk op de deurbel en wacht tot de deur open wordt gedaan. Als de deur open wordt gedaan kijk ik recht in de ogen van Kim Namjoon. Een geruststellende glimlach siert zijn lippen. onder iets te zeggen trekt hij me in een knuffel. Tranen ontstaan in mijn ogen en het duurt niet lang voordat de eerste over mijn wang rolt.
"Ik heb je gemist nichtje." mompelt Namjoon, hij laat me los en kijkt me aan. "Ik vind het echt heel erg voor je wat er is gebeurd." met zijn hand veegt hij de tranen van mijn wangen.
"Ik heb jou ook gemist Namjoon."
