Kim Seok-Jin pov
"Kalea, wat is er aan de hand? Waarom huil je?" vraag ik, bezorgd kijk ik haar aan. "Ik h-huil niet. Er z-zit gewoon wa-at in mijn oog." mompelt ze snikkend. "Kalea, je weet dat je ons alles kan vertellen. Ik zie toch dat er wat mis is." ik trek Kalea in een knuffel en druk haar stevig tegen me aan. Kalea verstopt haar gezicht in mijn shirt en het duurt niet lang voordat haar schouders hevig beginnen te schokken. "Rustig maar Kalea." ik wrijf geruststellend over Kalea haar rug. De andere jongens kijken elkaar even vragend aan.
Als Kalea weer wat rustiger is kijk ik haar aan. "Hey, wat is er nu gebeurd?" vraag ik, met mijn duim veeg ik de tranen van Kalea haar wangen. "H-het is niks." mompelt Kalea. "Niks? Nee, dat geloof ik niet, kom op Kalea. Vertel het me." ik kijk haar smekend aan.
"Laten we eerst even naar binnen gaan. Dat praat wat makkelijker." stelt Jimin voor.
Ik kijk Kalea aan die even zachtjes knikt. Met zijn allen lopen we naar binnen. "Kalea, daar ben je. Ik vroeg me al af waar je was gebleven." zegt Luna als we de woonkamer binnen komen. "Wat is er gebeurd?" vragend trekt ze een wenkbrauw op.
"Hoe lang is dit al aan de gang?" vraagt Namjoon die Kalea haar telefoon door geeft aan mij. Ik kijk even naar de berichtjes die ze de afgelopen dagen heeft gekregen. Het zijn allemaal haat berichten van mensen die zich fans van ons noemen.
"Al een hele lange tijd, sinds ik vrienden met jullie ben" antwoordt Kalea zacht. "Waarom heb je ons niks vertelt?" vraag ik. Kalea haalt haar schouders op. "Ik wou jullie er niet mee lastig vallen."
"Kalea, je bent onze beste vriendin. Natuurlijk val je ons niet lastig." zegt J-Hope, de rest stemt er mee in.
"Jongens, het is niks okay. Ik trek me niks van die berichtjes aan. En boven dat, jullie kunnen er niks tegen doen, het zou altijd door blijven gaan." Kalea kijkt ons aan.
Ik trek Kalea in een knuffel. "Ik ga proberen je te helpen." fluister ik zachtjes.
